القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''القاموس الفقهي لغة و اصطلاحاً''' تأليف استاد [[ابوجیب، سعدی|سعدى ابوجيب]]، از منظرى لغوى و اصطلاحى به بيان معناى الفاظ و اصطلاحات فقهى پرداخته است. | |||
ترتيب نگارش الفاظ و اصطلاحات به صورت الفبايى بوده و الفاظ مترادف به صورت ارجاعى شناسانده شده‌اند. | ترتيب نگارش الفاظ و اصطلاحات به صورت الفبايى بوده و الفاظ مترادف به صورت ارجاعى شناسانده شده‌اند. | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۷
| القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابوجیب، سعدی (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | لغه و اصطلاحا |
| ناشر | دار الفکر |
| مکان نشر | دمشق - سوریه |
| سال نشر | 1408 ق |
| چاپ | 2 |
| موضوع | فقه - اصطلاح‌ها و تعبیرها فقه - واژه نامه‌ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 147/2 /الف2ق2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
القاموس الفقهي لغة و اصطلاحاً تأليف استاد سعدى ابوجيب، از منظرى لغوى و اصطلاحى به بيان معناى الفاظ و اصطلاحات فقهى پرداخته است.
ترتيب نگارش الفاظ و اصطلاحات به صورت الفبايى بوده و الفاظ مترادف به صورت ارجاعى شناسانده شده‌اند.
انگيزه تأليف
هدف، معرفى كليه الفاظ و اصطلاحات مربوط به ابواب مختلف فقهى جهت استفاده فقه‌پژوهان از كليه مذاهب فقهى شيعه و اهل سنت است.
ساختار
نویسنده كليه افعال، اسما و مصادر مربوط به فقه را به ترتيب حروف الفبا تبويب كرده و ديدگاه‌هاى فقهى مذاهب اربعه اهل سنت و شيعه زيدى و اثنا عشرى را در مورد اين الفاظ و كاربرد فقهى آنها منعكس كرده است.
گزارش محتوا
نویسنده، كليه الفاظ و اصطلاحات مورد نظر را كه برگرفته از آيات قرآن، روايات و لغت عربى مربوط به عصر جاهليت است گردآورى نموده و به ترتيب حروف الفبا ابتدا از نظر لغوى و سپس از ديدگاه اصطلاح فقهى معنى كرده است.
وى ديدگاه‌هاى مفسران و فقها در مورد اصطلاح مورد نظر را نيز منعكس و ريشه‌هاى لغوى و اصطلاحى آنها را استخراج نموده است.
نگارنده، در تلاش است تعريفى مشترك از لغات و اصطلاحات فقهى بنا بر مسلك فقهاى حنبلى، حنفى، شافعى، مالكى، جعفرى (اثنا عشرى)، زيدى و اباضى ارائه كند و موارد اختلافى را بيان ننمايد. در صورتى كه اقوال در يك لفظ و اصطلاح متعدد باشد با ذكر قايل و مذهب فقهيش، اقوال را بيان نموده و از تعصب مذهبى پرهيز مى‌كند. وى ابتدا ريشه اصلى و فعلى كلمه را بيان مى‌دارد و سپس افعال را بر اسما مقدم كرده و شاهد مثال‌هاى خود را از آيات، روايات و اشعار جاهليت همراه با ذكر سند و آدرس آنها مطرح مى‌كند.