ناصری، محمدامیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي(ع)' به 'الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي | | data-type="authorWritings" |[[الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام]] | ||
[[امام مهدی(ع) در آینه روایات شیعه و اهل سنت]] | [[امام مهدی(ع) در آینه روایات شیعه و اهل سنت]] | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
# الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي | # الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام؛ | ||
# امام مهدی(ع) در آینه روایات شیعه و اهل سنت<ref>ر.ک: کتابخانه دیجیتال نور</ref>. | # امام مهدی(ع) در آینه روایات شیعه و اهل سنت<ref>ر.ک: کتابخانه دیجیتال نور</ref>. | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي | [[الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام]] | ||
[[امام مهدی(ع) در آینه روایات شیعه و اهل سنت]] | [[امام مهدی(ع) در آینه روایات شیعه و اهل سنت]] | ||
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۱
| نام | ناصری، محمدامیر |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05420AUTHORCODE |
محمدامیر ناصری (؟)، طلبه افغانستانی و دارای مدرک کارشناسی ارشد علوم سیاسی.
تحصیلات
ایشان در سال 1367 در مرکز جهانی علوم اسلامی پذیرفته شد و در سال 1377 برای تحصیل در رشته «علوم سیاسی»، به دانشگاه مفید رفت و در سال 1380 با رتبه ممتاز از آنجا فارغ‌التحصیل گشت. او دو سال بعد در آزمون ورودی دوره کارشناسی ارشد آن دانشگاه قبول و در سال 1385 با رتبه ممتاز از آنجا فارغ‌التحصیل شد.
مشاغل و فعالیت‌ها
فعالیت‌های فرهنگی ایشان در ایام جهاد و مبارزه با ارتش سرخ در دهه 60 در افغانستان آغاز شد؛ او در سال 1365 مسئولیت کمیته فرهنگی و انتشاراتی مجاهدین افغانستان را برعهده داشت. مدتی بعد در حزب «وحدت اسلامی»، مدیر مسئول ماهنامه عبثاتی وحدت شد[۱].
آثار
- الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام؛
- امام مهدی(ع) در آینه روایات شیعه و اهل سنت[۲].
پانویس
منابع مقاله