طالقانی، محمدحسن بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |ملا عبداللَّه طالقانى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |1287ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |تهران | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |1371ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[آیتاللَّه حاج محمدباقر درچهاى]] | ||
[[ابوالمعالى کرباسى]] | |||
[[قشقایی، جهانگیر|میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۶: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدحسن آل طالقانی'''، فقیه و فیلسوف شیعه، | '''محمدحسن آل طالقانی''' (1287-1371ق)، فقیه و فیلسوف شیعه، از شاگردان محمدباقر درچه‌ای، [[قشقایی، جهانگیر|میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى]] و آخوند ملا [[محمد کاشى]] بوده است. | ||
== ولادت == | |||
حاج شیخ محمدحسن طالقانى، فرزند عالم بزرگ آخوند ملا عبداللَّه طالقانى، از مشاهیر علما و معاریف دانشمندان تهران بودند. وی در سال 1287ق، متولد شد. | |||
== تحصیلات == | |||
در ده سالگى به اتفاق والد ماجدش به تهران منتقل و در مدرسه حاج رجبعلى خان مشغول به تحصیل شد. پس از خواندن مقدمات واجبات، در سن 16 سالگى به اصفهان مسافرت نمود و از محضر [[آیتاللَّه حاج محمدباقر درچهاى]] (استاد مرحوم [[بروجردی، سید حسین|آیتاللَّه بروجردى]]) و آیتاللَّه [[ابوالمعالى کرباسى]] و دیگران استفاده نمود. دروس عقلى و فلسفى را از مرحوم [[قشقایی، جهانگیر|میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى]] و مرحوم حجت‌الاسلام آخوند ملا [[محمد کاشى]] بهرهمند گردید. | |||
او بعد از بیست سال توقف در آن سامان براى دیدار والدین، مسافرتى به تهران نمود. سپس به اصفهان مراجعت کرد و بعد از چند سال توقف و تدریس و تدرس در اوائل مشروطیت به تهران رحل اقامت افکند و در مدرسه دارالشفا و محمودیه مشغول به تدریس فقه و اصول گردید و در مسجد سیفالدوله که اکنون به مسجد طالقانى معروف است، به اقامه جماعت و ترویجات دینى پرداخت. | |||
== | == وفات == | ||
وی در سال 1371ق، که دعوت حق را در سن 84 سالگى لبیک گفته و جنازهاش با تجلیل فراوان در مسجد بالاسر در جوار حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. مرحوم آیتاللَّه طالقانى مجسمه تقوا و فضیلت و پیکره زهد و پارسایى و داراى ملکات فاضله و اخلاق حسنه و مورد توجه و علاقه مردم بودند<ref>ر.ک: نصیری، محمدرضا، جلد 4، ص85</ref>. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۴۸: | خط ۶۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۱۲ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۴۹
| نام | آل طالقانی، محمدحسن |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | ملا عبداللَّه طالقانى |
| متولد | 1287ق |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 1371ق |
| اساتید | آیتاللَّه حاج محمدباقر درچهاى |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07516AUTHORCODE |
محمدحسن آل طالقانی (1287-1371ق)، فقیه و فیلسوف شیعه، از شاگردان محمدباقر درچه‌ای، میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى و آخوند ملا محمد کاشى بوده است.
ولادت
حاج شیخ محمدحسن طالقانى، فرزند عالم بزرگ آخوند ملا عبداللَّه طالقانى، از مشاهیر علما و معاریف دانشمندان تهران بودند. وی در سال 1287ق، متولد شد.
تحصیلات
در ده سالگى به اتفاق والد ماجدش به تهران منتقل و در مدرسه حاج رجبعلى خان مشغول به تحصیل شد. پس از خواندن مقدمات واجبات، در سن 16 سالگى به اصفهان مسافرت نمود و از محضر آیتاللَّه حاج محمدباقر درچهاى (استاد مرحوم آیتاللَّه بروجردى) و آیتاللَّه ابوالمعالى کرباسى و دیگران استفاده نمود. دروس عقلى و فلسفى را از مرحوم میرزا جهان‌گیرخان حکیم قشقایى و مرحوم حجت‌الاسلام آخوند ملا محمد کاشى بهرهمند گردید.
او بعد از بیست سال توقف در آن سامان براى دیدار والدین، مسافرتى به تهران نمود. سپس به اصفهان مراجعت کرد و بعد از چند سال توقف و تدریس و تدرس در اوائل مشروطیت به تهران رحل اقامت افکند و در مدرسه دارالشفا و محمودیه مشغول به تدریس فقه و اصول گردید و در مسجد سیفالدوله که اکنون به مسجد طالقانى معروف است، به اقامه جماعت و ترویجات دینى پرداخت.
وفات
وی در سال 1371ق، که دعوت حق را در سن 84 سالگى لبیک گفته و جنازهاش با تجلیل فراوان در مسجد بالاسر در جوار حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد. مرحوم آیتاللَّه طالقانى مجسمه تقوا و فضیلت و پیکره زهد و پارسایى و داراى ملکات فاضله و اخلاق حسنه و مورد توجه و علاقه مردم بودند[۱].
آثار
- رسالهاى در لباس مشکوک؛
- رسالهاى در غصب[۲]؛
- تصحیح «عمدة الطالب في أنساب آل أبي‌طالب» ابن عنبه[۳]؛
- الشيخية؛
- تصحیح و مقدمه بر «القاديانية»؛
- مقدمه بر «زهرة المقول في نسب ثاني فرعي الرسول»؛
- مقدمه بر «ديوان الكعبي»؛
- تحقیق «ديوان السيد موسی الطالقاني».
پانویس
منابع مقاله
- بنیاد محقق طباطبایی، به تاریخ 13 آبان 1399، به آدرس اینترنتی:
- نصیری، محمدرضا، «اثرآفرینان، زندگی‌نامه نام‌آوران فرهنگی ایران»، جلد چهارم، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، چاپ دوم، 1384ش.