دیولافوا، مارسل اگوست: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '<references/>') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مهر (99)' به '') |
||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۳
| نام | مارسل اگوست دیولافوا |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 3 اوت 1844م |
| محل تولد | تولوز فرانسه |
| رحلت | 25 فوریه 1920م |
| اساتید | |
| برخی آثار | رحلة مدام ديولافوا من المحمرة إلی البصرة و بغداد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE21885AUTHORCODE |
مارسل اگوست دیولافوا (1844-1920م)، باستان‌شناس و مهندس عمران فرانسوی است که کاوش‌هایشان در شهر باستانی شوش در زمان ناصرالدین شاه قاجار، برجسته است. همسر مادام ژان دیولافوا
ولادت
وی در 3 اوت 1844م، دیده به جهان گشود.
جایگاه علمی
مارسل، مهندس راه و ساختمان بود و به دلیل علاقه وافر به رشته معماری و علاقه به یافتن ارتباط بین معماری شرق و غرب، به حوزه باستان‌شناسی وارد شد. او یکی از افرادی است که نقشی اثرگذار در حوزه باستان‌شناسی در ایران ایفا نمود. او و همسرش ژان دیولافوا (باستان‌شناس، کاشف، رمان‌نویس و روزنامه‌نگار فرانسوی)، به‌خاطر کاوش‌های باستان‌شناسی در شهر باستانی شوش، به شهرت رسیدند[۱].
فعالیت‌های باستان‌شناسی
مارسل و ژان برای پژوهش در آثار تاریخی به کشورهای مراکش و مصر سفر کردند و این سفرها ده سال به طول انجامید. آنها به دنبال ادامه کشفیات خود در حوزه معماری و باستان‌شناسی، به کشور ایران سفر کردند. هدف مارسل کشف پیوستگی معماری در قرون مختلف چون ساسانی و اسلامی و به دست آوردن ارتباط معماری خاور و باختر جهان بود. او به قصد دیدن بقایای معماری ایران و باز کردن دریچه‌های جدید به روی تاریخ ایران، در سال ۱۸۸۱م، به‌همراه ژان رهسپار ایران شد.
این زوج در این سفر، از شهرهای بسیاری عبور می‌کنند. در این میان، مادام دیولافوا، با قلم روان خود به ذکر تک‌تک دیده‌ها، شنیده‌ها و خاطراتی می‌پردازد که در هر شهر و منطقه با آنها روبه‌رو می‌شدند. فضای منطقه، پوشش اهالی، آداب و رسوم، آثار تاریخی، موقعیت اجتماعی و اقتصادی و هرآنچه را که این زوج در این سفر با آن روبه‌رو شدند، به‌تفصیل توصیف می‌شود[۲].
طی یک سال اقامت در ایران، مارسل و همسرش متوجه تپه‌های باستانی و ذخایر گران‌بهایی از آثار ارزشمند تاریخی در منطقه شوش شدند. در واقع آثار به‌جای‌مانده از کاوش‌های پیشین که توسط یکی از باستان‌شناسان انگلیسی به نام سر کنت لوفتوس انجام گرفته بود، آنها را به این فکر انداخت که کاوشی در این منطقه باستانی داشته باشند. با بازگشت به فرانسه، مارسل تصمیم خود را با وزارت فرهنگ وقت و مقامات بلندپایه فرانسه مطرح نمود و سرانجام با کمک و حمایت‌های مالی و رایزنی‌های فرهنگی، آنها مجددا در سال ۱۸۸۴م، هم‌زمان با دوره ناصرالدین شاه قاجار، بار دیگر روانه کشور باستانی ایران شدند[۳].
این بار مارسل نه در قالب یک جهان‌گرد، که در کسوت سرپرست نخستین هیئت باستان‌شناسی در شوش کار خود را در ایران آغاز کرد. در این سفر نیز مادام ژان دیولافوا با او همراه شد و پابه‌پای همسرش به کاوش در شهر باستانی شوش پرداخت[۴].
این زوج باستان‌شناس، در می ۱۸۸۵م، بخش دوم سفر خود را به انتها رسانده و از طریق بصره به فرانسه بازمی‌گردند، اما این بار پنجاه‌وپنج صندوق اثر باستانی نیز همراه آنان از خاک ایران خارج می‌شود و به‌عنوان گنجینه‌ای از سرزمین شگفت‌انگیز ایران، موزه‌های فرانسه را پربار می‌کند[۵].
زمان زیادی از بازگشت آنها به فرانسه نگذشته که بار دیگر راهی ایران می‌شوند و این بار با تعداد زیادی کارگر، حفاری در شوش را از سر می‌گیرند. این بار دستاورد آنها از این حفاری، ۵۰۰ تن از آثار ایران بود که در ۳۲۷ صندوق، از راه دریا به فرانسه منتقل شد[۶].
وفات
مارسل، در 25 فوریه 1920م، دار فانی را وداع گفت.
پانویس
منابع مقاله
- معیری، مائده، «گذری بر زندگی و آثار مادام دیولافوا»، برگرفته از مجله تخصصی آراد مگ، یک‌شنبه 19 مرداد 1399
- رفیعی آتانی، مریم، «سفرنامه: خاطرات کاوش‌های باستان‌شناسی شوش»، برگرفته از مجله وبگردی ویستا، یک‌شنبه 19 مرداد 1399