مایو، عبدالقادر محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    خط ۸۸: خط ۸۸:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}


    [[االفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]]
    [[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]]


    [[علم النحو العربي]]
    [[علم النحو العربي]]

    نسخهٔ ‏۱۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۶

    NUR08018.jpg
    نام عبدالقادر محمد مایو
    نام‎های دیگر
    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت
    اساتید
    برخی آثار
    کد مؤلف AUTHORCODE08018AUTHORCODE

    عبدالقادر محمد مایو، مشهور به «قدری مایو» شاعر و ادیب سوری، در سال 1935م، در حلب متولد شد. او علاوه بر تدریس و اشتغال به وکالت، به شعر و تحقیق در ادبیات عرب روی آورد. شرح دیوان «الشماخ بن ضرار» و تحقيق و تصحيح و شرح كتاب «الفخري»، اثر محمد بن علی بن طباطبا، از جمله آثار اوست.

    تولد و تحصیل

    قدری مایو در سال 1935م، در حلب متولد شد. وی لیسانس زبان و ادبیات عربی را از دانشگاه دمشق در سال 1957م، دیپلم در رشته تربیت را از همان جا و لیسانس حقوق را از دانشگاه حلب با تخصص در سازمان‌های بین‌المللی در سال 1967م، دریافت کرد[۱]‏.

    اشتغالات

    وی بین سال‌های 1957 تا 1988 در سوریه، مصر، کویت و عربستان سعودی به‌عنوان معلم در مقاطع متوسطه و دانشگاه تدریس نمود. برخی از کارهای اداری، مانند اداره مدرسه متوسطه رسمی المأمون در حلب نیز به او واگذار شد. او مدتی نیز به وکالت مشغول بود و سپس خود را وقف نویسندگی و تحقیق کرد[۲]‏.

    جوایز

    1958-1959: «مؤسسه حریت»، در اسکندریه؛ 1984-1986: باشگاه ادبی طائف؛ 1987: وزارت آموزش‌وپرورش عربستان؛ 1988: نشریه سوری البعث.

    آثار

    دیوان‌های شعر

    1. هموم صريع الغواني، 1975م؛
    2. موت ميت حياة، 1976م؛
    3. موسم الهجرة إلى الجنوب، 1977.

    شرح بر دیوان‌ها

    1. الشماخ بن ضرار؛
    2. النابغة الشيباني؛
    3. كثير عزة؛
    4. عمر بن أبي‌ربيعة؛
    5. ابن الرومي؛
    6. ناصح‌الدين الأرجاني.

    ادبیات عربی

    1. علم الصرف: أبنية المشتقات؛
    2. علم العروض والقافية: الأرجاز من البحور؛
    3. علم البلاغة العربية: الاستعارة؛
    4. الأسلوب اللفظي؛
    5. الاسم المنبي؛
    6. الاسم المعرب؛
    7. الاسم المنوّن وغير المنوّن؛
    8. علم الصرف: أسماء الأصوات وأسماء الأفعال؛
    9. علم البلاغة العربية: الإسناد؛
    10. الإطار العام والخاص للنصّ؛
    11. علم النحو العربي: إعراب الجمل وأشباه الجمل؛
    12. علم الصرف: الإعلال والإبدال؛
    13. الإملاء المبسّط؛
    14. الإنشاء المبسّط؛
    15. علم البلاغة العربية[۳]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: مجله الفيصل، ص9
    2. ر.ک: ويكيبيديا، الموسوعة الحرة
    3. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    1. مجله الفيصل، العدد 246، ص‌9، ذوالحجة 1417ق
    2. ويكي بيديا، الموسوعة الحرة، به تاریخ 22/9/1399


    وابسته‌ها