شیرازی، سید محمدرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[الترتب]] | [[الترتب]] | ||
[[تاریخ گیتی گشا در تاریخ زندیه]] | |||
[[رسالة في الشهره الفتواییه و العملیه]] | [[رسالة في الشهره الفتواییه و العملیه]] | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۸: | ||
[[تبیین الاصول]] | [[تبیین الاصول]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:بهمن (99)]] | [[رده:بهمن (99)]] | ||
نسخهٔ ۸ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۰۰
| نام | شیرازی، سید محمدرضا |
|---|---|
| نام‌های دیگر | حسینی شیرازی، سید محمدرضا |
| نام پدر | سيد محمد حسینى شيرازى |
| متولد | 1337 ش یا 15 ق |
| محل تولد | کربلا |
| رحلت | 1387 ش یا 1429 ق یا 2008 م |
| اساتید | سيد محمد حسینى شيرازى |
| برخی آثار | الترتب
رسالة في الشهره الفتواییه و العملیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02603AUTHORCODE |
سيد محمدرضا شيرازى، فقیه، مجتهد، فرزند ارشد آیت‌الله سيد محمد حسینى شيرازى، برادر زاده آیت‌الله سید صادق حسینی شیرازی
ولادت
در سال 1379ق، در شهر كربلا متولد شد. او، فرزند ارشد آیت‌الله سيد محمد حسینى شيرازى(1422ق)، معروف به مجدد ثانى و صاحب موسوعه صد و ده جلدی «الفقه» و اولين نوه آیت‌الله سيد ميرزا مهدى شيرازى(وفات 1380) است.
تحصیلات
تحصيل علوم دينى را از همان دوران كودكى با وارد شدن به مدرسه حفاظ كربلا آغاز كرد. در سن 10 سالگى به دست پدر ملبس به لباس روحانیت شد. با وارد شدن به حوزه علميه كربلا، مقدمات علوم دينى و سطوح اوليه حوزه را نزد اساتيد معروف آن حوزه فراگرفت تا اينكه بر اثر فشارهاى حكومت بعث عراق بر پدرش، مجبور به ترك عراق شده و به همراه پدر، ابتدا، به سوريه و از آن‌جا به كشور كويت هجرت نمودند.
با وارد شدن به كشور كويت، تحصيلات حوزوى خود را از سر گرفت و نزد اساتيدى چون پدر و عمويش آیت‌الله سيد صادق شيرازى ادامه تحصيل داد. در كشور كويت، سطوح حوزه (رسائل و مكاسب) را طى مى‌نمود تا اينكه در سال 1399ق، در سن بيست سالگى، به همراه پدر وارد ايران شد. پس از إقامت در شهر قم، به حوزه علميه آن شهر ملحق شد و بحوث عاليه حوزوى خود را در آن حوزه طى نموده، وارد بحث خارج شد و از اساتيد بزرگى همچون پدرش و عمويش و ديگر آيات عظام استفاده كرد.
او، در كويت به‌صورت مستمر براى عموم شيعه سخنرانى دينى و علمى داشت. در شهر قم نيز به تدريس سطوح عاليه علوم دينى مى‌پرداخت. در سال 1407ق، او با نوشتن كتاب «الترتب»، اجازه اجتهاد از برخى بزرگان كسب نمود. از آن پس، به تدريس مباحث مختلف علوم دينى، چون فقه، اصول، تفسير، رجال و غيره مشغول شد، أما پس از مدتى به علت بعضى مشكلات پيش آمده، مجبور به بازگشت به كويت شد و چند سالى در آن‌جا إقامت نمود.
سرانجام در سال 1422ق، براى بار دوم به ايران آمد و مورد استقبال گرم پدر، عمو، بستگان و دوست‌داران قرار گرفت و تا پايان عمر، در شهر قم، در كنار حرم حضرت معصومه إقامت گزيد. از همان لحظه بازگشت و تا پايان عمر، مشغول به تدريس درس خارج و اصول بود. در كنار آن بحث‌هاى فقهى، رجالى، تفسير و اخلاق نيز تدريس مى‌كرد،
وفات
تا اينكه چند روز پس از پايان دوره تحصيل و آغاز تعطيلات تابستانى در سحرگاه 26 جمادى الأول 1429ق، برابر با در خرداد ماه سال ۱۳۸۷ش در قم درگذشت. و پس از تشییع در حرم حضرت فاطمه معصومه به عراق منتقل و در حرم امام حسین علیه‌السلام در کربلا دفن شد.
آثار
- الترتب؛
- كيف نفهم القرآن؛
- التدبر فى القرآن(3 جلد)؛
- أبحاث أصولية(4 جلد)؛
- ومضات(بحوث عقائدية و أخلاقية)؛
- سلسلة مهدوية؛
- سلسلة الرسول و العترة(ع)(16 جلد)؛
- تعليقات على مبانى منهاج الصالحين(3 ملجد)؛
- الرسول الأعظم(ص) رائد الحضارة الإنسانية؛
- رسالة فى الاجتهاد و الاحتياط و التقليد؛
- المباحث الرجالية؛
- رسالة فى أحكام النظر؛
- رسالة فى قاعدة التسامح؛
- رسالة فى الشهادة الثالثة؛
- الشعائر الحسينية؛
- البراءة من أعداء الله؛
- خطب الجمعة.