ابن ابی‌شیبه، عبدالله بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'خطي' به 'خطی') |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== اساتید == | == اساتید == | ||
ايشان در علم حديث سرآمد روزگار خود بود تا جايى كه دانشمندان فراوانى همچون عمرو بن على الفلاس، ابوعبيد القاسم بن سلام، صالح بن محمد الحافظ جزرة، يحيى بن معين، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، ابوزرعة، ابن الجوزى، [[ | ايشان در علم حديث سرآمد روزگار خود بود تا جايى كه دانشمندان فراوانى همچون عمرو بن على الفلاس، ابوعبيد القاسم بن سلام، صالح بن محمد الحافظ جزرة، يحيى بن معين، [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، ابوزرعة، ابن الجوزى، [[خطیب بغدادى]]، عجلى و [[ذهبى]] در وصف مكانت و شأن علمى وى مطالب فراوانى را به رشته تحرير درآورده‌اند. | ||
ابن ابى‌شيبة، حديث شريف غدير را با نه طريق در کتاب خود «المصنف» در بخش فضائل نقل كرده است. | ابن ابى‌شيبة، حديث شريف غدير را با نه طريق در کتاب خود «المصنف» در بخش فضائل نقل كرده است. | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۲۱
| نام | ابن ابی‌شیبه، عبدالله بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 159ق |
| محل تولد | کوفه |
| رحلت | 235 ق |
| اساتید | عبدالله بن المبارك، وسفيان بن عيينة، ووكيع بن الجراح |
| برخی آثار | طرق حديث الغدير |
| کد مؤلف | AUTHORCODE09717AUTHORCODE |
عبدالله بن محمد بن ابى‌شيبه (159-235ق)، با نام كامل ابوبكر عبدالله بن محمد بن ابراهیم ابى‌شيبة بن عثمان الواسطى العبسى معروف به ابن ابى‌شيبة یکی از علما و راویان حدیث در نزد اهل سنت، صاحب کتاب المصنف
ولادت
به سال 159ق در کوفه عراق ديده به جهان گشود.
اساتید
ايشان در علم حديث سرآمد روزگار خود بود تا جايى كه دانشمندان فراوانى همچون عمرو بن على الفلاس، ابوعبيد القاسم بن سلام، صالح بن محمد الحافظ جزرة، يحيى بن معين، احمد بن حنبل، ابوزرعة، ابن الجوزى، خطیب بغدادى، عجلى و ذهبى در وصف مكانت و شأن علمى وى مطالب فراوانى را به رشته تحرير درآورده‌اند.
ابن ابى‌شيبة، حديث شريف غدير را با نه طريق در کتاب خود «المصنف» در بخش فضائل نقل كرده است.
وفات
در محرم سال 235ق در کوفه دار فانى را وداع گفت.
آثار
- طرق حديث الغدير؛
- کتاب المغازى؛
- مسند ابن ابى شيبه؛
- مصنف ابن ابى‌شيبه في الاحاديث و الاثار؛
منابع مقاله
- طرق حديث الغدير، تحقيق امیر تقدمى معصومى، چاپ دوم، 1386، صص 11-13.