دستغیب، سید عبدالعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:شهریور (99)' به '') |
||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۷
| نام | دستغیب، سید عبدالعلی |
|---|---|
| نامهای دیگر | دستغیب شیرازی، عبدالعلی
دستغیب، سید عبدالعلی بن سید جواد |
| نام پدر | سيد جواد |
| متولد | 1310ش |
| محل تولد | شيراز |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | حافظ شناخت
مستی شناسی حافظ |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00943AUTHORCODE |
سيد عبدالعلى دستغيب (1310ش -شیراز)، نویسنده، مترجم، منتقد ادبی نمونه، چهره ماندگار در رشته نقد ادبى
ولادت
در16 آبان 1310ش، در شيراز به دنيا آمد. پدرش، سيد جواد، واعظ و سپس كارمند وزارت معارف (فرهنگ و آموزش و پرورش بعدى) در شهرستان‌هاى فيروزآباد و جهرم بود.
تحصیلات
عبدالعلى، تحصيلات ابتدايى و دوره اول متوسطه را در فيروزآباد و جهرم انجام داد، سپس وارد دانشسراى مقدماتى شيراز شد و پس از فراغت از تحصيل، به تدريس در دبستان‌هاى كازرون و نورآباد ممسنى پرداخت.
وى پس از28 مرداد سال 1332، به دليل فعاليت سياسى، بازداشت شد و يك سال را در زندان شيراز گذراند. دستغيب پس از آزادى از زندان، به علت ممنوعيت از مشاغل دولتى، به كار در دفتر اسناد رسمى و روزنامه‌هاى محلى شيراز پرداخت و مدت سه سال نيز كارمند غير رسمى اداره بهداشت بود.
دستغيب در سال 1337، براى ادامه تحصيل به تهران رفت و وارد دانشسراى عالى شد. پس از گذراندن دوره سه ساله دانشسراى عالى در رشته فلسفه و علوم تربيتى، فوق ليسانس همين رشته را ادامه داد، اما به دليل موانعى درس را رها كرد. از آن پس تا سال 1359 به تدريس ادبيات، نقد ادبى و جامعه‌شناسى هنر در دبيرستان‌ها، مدارس عالى و دانشسراهاى مقدماتى در شيراز و تهران پرداخت. وى در سال 1359، به درخواست خود بازنشسته شد و از آن پس توانست وقت بيشترى را به مطالعه و نگارش اختصاص دهد.
عبدالعلى دستغيب، از سال 1326 در روزنامه‌هاى شيراز همچون پارس و بهار ايران و سپس در مجله‌ها و روزنامه‌هاى تهران همچون اطلاعات، كيهان، سخن، فردوسى، نگين، روشنفكر، اميد ايران، پيام نوين، راهنماى كتاب، آينده، آدينه، كلك، كيهان فرهنگى، نيستان و ادبيات داستانى، مقاله‌ها و مطالب متعددى در زمينه‌هاى تاريخ، فلسفه، جامعه‌شناسى و هنر نوشته است.
آرا و گرايش‌هاى خاص
دستغيب، معتقد است كه هيچ اثر هنرى و ادبى در خلأ به وجود نمى‌آيد، بلكه نویسنده در ارتباط با مردم است كه دريافت‌هايى به دست مى‌آورد و آن را مى‌نگارد؛ يعنى آن‌ها را از فيلتر احساسات و عواطف خويش عبور مى‌دهد.
از دستغيب، نزدیک به چهل كتاب منتشر شده است. وى در سال 1374، از سوى وزارت فرهنگ و ارشاداسلامى، به‌عنوان منتقد نمونه برگزيده شد و لوح سپاس خدمات فرهنگى دريافت كرد. همچنين، در سال 1382، طى مراسمى در صدا و سيما، به‌عنوان چهره ماندگار در رشته نقد ادبى شناخته شد و موفق به دريافت لوح تقدير و جايزه گرديد.
آثار
- به‌سوى داستان‌نويسى بومى، در زمينه نقد ادب و هنر؛
- تحليلى از شعر نو فارسى؛
- ترجمه «چرا مسيحى نيستم؟»؛
- ترجمه شامگاه بت‌ها؛
- ترجمه طوفان اثر شكسپير، با همكارى دكتر دولت‌شاهى؛
- چهار سوار سرنوشت؛
- سايه روشن شعر نو فارسى؛
- فلسفه تاريخ هگل؛
- فلسفه شعر پهناور؛
- فلسفه ماركس؛
- فلسفه نيچه؛
- هنر و واقعيت درآئينه نقد؛
- هيدگر و شاعران؛
- حافظشناخت؛
- مستى‌شناسى حافظ.