مقری نیشابوری، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |حسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" | قرن ششم | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد بن حسن مقری نیشابوری''' (قرن 6ق)، محدث، نحوی، از اکابر علمای شیعه، که تاریخ ولادت و وفات وی مجهول است. «التعليق» از جمله آثار اوست. | |||
'''محمد مقری نیشابوری''' (قرن 6ق)، محدث، نحوی، از اکابر علمای شیعه، که تاریخ ولادت و وفات وی مجهول است. «التعليق» از جمله آثار اوست. | |||
==جایگاه علمی== | ==جایگاه علمی== | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۶: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
# ابوجعفر محمد بن حسن طوسی (زنده تا سال 515ق)، فرزند شیخ الطائفه ابوالحسن | # ابوجعفر محمد بن حسن طوسی (زنده تا سال 515ق)، فرزند [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ الطائفه ابوالحسن طوسی]]؛ | ||
# حسن بن یعقوب بن احمد (زنده در سال 516ق)<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | # حسن بن یعقوب بن احمد (زنده در سال 516ق)<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۳۵
| نام | محمد مقری نیشابوری |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | حسن |
| متولد | قرن ششم |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12821AUTHORCODE |
محمد بن حسن مقری نیشابوری (قرن 6ق)، محدث، نحوی، از اکابر علمای شیعه، که تاریخ ولادت و وفات وی مجهول است. «التعليق» از جمله آثار اوست.
جایگاه علمی
كتاب المجالس در حديث از اوست و ابن شهرآشوب در مناقب خود از آن بسيار نقل كرده است. وى از مشايخ روايى سيد ضياءالدين ابوالرضا فضل‌الله بن على راوندى و امام قطب‌الدين راوندى، بوده است. قطب‌الدين نيشابورى، «الندبة» امام زين‌العابدين(ع) را از حاكم حسكانى از صدوق ابن بابويه روايت كرده و علامه حلى در اجازه‌ى كبير خود به اين مطلب اشاره كرده است.
درباره زندگی «محمد مقری نیشابوری» مطلب چندانی وجود ندارد؛ لذا دکتر محمود یزدی مطلق برای کشف رتبه علمی و سیره وی، گفته‌های علما درباره او را پیاپی ذکر کرده است:
- منتجب‌الدین علی بن عبیدالله بن بابویه رازی که تا سال 600ق، زنده بوده است، از او با عبارت: «الشيخ الإمام قطب‌الدين»، یاد کرده و او را ثقه و عین خوانده است.
- عبدالجلیل قزوینی که تا سال 560ق، زنده بوده است، او را از جمله متبحرین بین علمای متأخر و دارای فضل و درجه کامل دانسته است.
- علامه محمدباقر مجلسی، متوفی 1111ق، او را از جمله اساتید علامه قطب‌الدین راوندی بشمار آورده است.
- علامه نوری، میرزا حسین بن محمدتقی، سید محسن امین و شیخ آقابزرگ طهرانی از کتاب «التعليق» او در نوشته‌هایشان با اجلال و تکریم یاد کرده‌اند.
و...[۱].
اساتید
- ابوجعفر محمد بن حسن طوسی (زنده تا سال 515ق)، فرزند شیخ الطائفه ابوالحسن طوسی؛
- حسن بن یعقوب بن احمد (زنده در سال 516ق)[۲].
شاگردان
- شیخ امام ابوالحسین سعید بن هبة‌الله بن حسن راوندی، معروف به «قطب‌الدین راوندی» متوفی 573ق؛
- سید ابوالرضا فضل‌الله بن علی، ملقب به «ضیاءالدین»[۳].
آثار
- البداية؛
- الحدود؛
- المجالس؛
- الموجز في النحو؛
- شرح التعليق؛
- التعليق[۴].
پانویس
منابع مقاله
یزدی مطلق، محمود، مقدمه بر «التعليق» اثر محمد بن حسن مقری نیشابوری، مشهد، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، چاپ اول، 1385ش/1427ق.