الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[آیتالله | <div class="boxTitle"><big>'''[[آملی، محمدتقی|آیتالله محمدتقی آملی]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR00206.jpg|بندانگشتی| آملی، محمدتقی|175px]] | ||
''' | '''محمدتقى آملى''' (1265-1349ش)، فقيهى محقق، عالمى مفسر و مجتهدى بزرگ و پارسا | ||
در روز چهارشنبه11 ذى قعده سال 1304ق ديده به جهان گشود. | |||
پدرش آيتالله شيخ محمد آملى، از علماى بزرگ و با [[نوری، فضلالله|شهيد حاج شيخ فضلالله نورى]] و آيتالله شيخ عبدالنبى نورى همراه و همگام بود كه پس از شهادت [[نوری، فضلالله|شيخ فضلالله نورى]]، به حبس و تبعيد گرفتار شد. ولى دست از مبارزه خویش جهت دفاع از حق برنداشت. | |||
ايشان مدت 14 سال از محضر آيات عظام [[نایینی، محمدحسین|نائينى]]، فيروزآبادى، [[خوانساری، محمدتقی|خوانسارى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و [[اصفهانی، محمدحسین|مرحوم كمپانى]] و اعلام ديگر بهرهمند شد و از این علماى بزرگ نيز اجازه اجتهاد دريافت نموده و در سال 1353ق روانه ایران گرديد. | |||
وى مدت 40 سال در تهران به تدريس و ترویج علوم دينى اشتغال ورزيد و سالها در مسجد «مجد» به اقامه نماز جماعت و تبليغات اسلامى پرداخت. | |||
<div class="mw-ui-button">[[ | ايشان پس از سالها تلاش و كوشش توانست به مقام رفيعى از نظر علم، اجتهاد و تقوى برسد و به عنوان یکى از علماى طراز اول جهان اسلام به شمار آيد. | ||
سرانجام این عالم بزرگوار در 29 شوال سال 1391ق، جهان فانى را وداع گفت. پیکر ايشان به مشهد مقدس حمل و در جوار [[امام رضا(ع)]] در باغ رضوان، در مقبره حاج میرزا حسین سبزوارى، به خاک سپرده شد. | |||
<div class="mw-ui-button">[[آملی، محمدتقی|'''ادامه''']]</div> |
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۸
محمدتقى آملى (1265-1349ش)، فقيهى محقق، عالمى مفسر و مجتهدى بزرگ و پارسا
در روز چهارشنبه11 ذى قعده سال 1304ق ديده به جهان گشود.
پدرش آيتالله شيخ محمد آملى، از علماى بزرگ و با شهيد حاج شيخ فضلالله نورى و آيتالله شيخ عبدالنبى نورى همراه و همگام بود كه پس از شهادت شيخ فضلالله نورى، به حبس و تبعيد گرفتار شد. ولى دست از مبارزه خویش جهت دفاع از حق برنداشت.
ايشان مدت 14 سال از محضر آيات عظام نائينى، فيروزآبادى، خوانسارى، آقا ضياءالدين عراقى و مرحوم كمپانى و اعلام ديگر بهرهمند شد و از این علماى بزرگ نيز اجازه اجتهاد دريافت نموده و در سال 1353ق روانه ایران گرديد.
وى مدت 40 سال در تهران به تدريس و ترویج علوم دينى اشتغال ورزيد و سالها در مسجد «مجد» به اقامه نماز جماعت و تبليغات اسلامى پرداخت.
ايشان پس از سالها تلاش و كوشش توانست به مقام رفيعى از نظر علم، اجتهاد و تقوى برسد و به عنوان یکى از علماى طراز اول جهان اسلام به شمار آيد.
سرانجام این عالم بزرگوار در 29 شوال سال 1391ق، جهان فانى را وداع گفت. پیکر ايشان به مشهد مقدس حمل و در جوار امام رضا(ع) در باغ رضوان، در مقبره حاج میرزا حسین سبزوارى، به خاک سپرده شد.