عدم سهو النبي صلیاللهعلیهوآلهوسلم: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 اردیبهشت الی 24 خرداد' به '') |
جز (جایگزینی متن - '==وابستهها== [[' به '==وابستهها== {{وابستهها}} [[') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[سلسلة مؤلفات الشيخ المفيد]] | [[سلسلة مؤلفات الشيخ المفيد]] | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۹
عدم سهو النبي صلیاللهعلیهوآلهوسلم | |
---|---|
پدیدآوران | نجف، مهدی (محقق) مفید، محمد بن محمد (نویسنده) |
عنوانهای دیگر | رساله فی عدم سهو النبی
مصنفات الشیخ المفید رسالة في عدم سهو النبي(ص) رسالة في عدم سهو النبي صلیاللهعلیهوآلهوسلم |
ناشر | المؤتمر العالمي لألفية الشيخ المفيد |
مکان نشر | قم - ایران |
سال نشر | 1413 ق |
چاپ | 1 |
موضوع | عصمت
محمد(ص)، پیامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. کلام شیعه امامیه - قرن 5ق. |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP 209/7 /م7م6 10.ج* |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
عدم سهو النبي صلیاللهعلیهوآلهوسلم، تأليف شيخ مفيد، ابوعبدالله، محمد بن محمد بن نعمان عكبرى بغدادى (336 - 413ق)، است.
اين كتاب، به زبان عربى است و به بررسى مسئله سهو النبى(ص) پرداخته است.مسئله سهو النبى، در حقيقت سؤالى است كه آيا پيامبر اسلام، حضرت محمد(ص) مانند ديگر مردم، دچار فراموشى مىگشته و اشتباه و خطا مرتكب مىشده است يا نه؟
اين كتاب، مانند ديگر تأليفات شيخ مفيد، در ميان ديگر تأليفات علماى شيعه، از ارزش و اعتبار والايى برخوردار است و مورد توجه و عنايت علما و انديشمندان جهان اسلام قرار گرفته است.
ساختار
كتاب، بسيار كوتاه و فاقد باببندى و فصلبندى است. شيخ مفيد، اين كتاب را مانند ديگر كتابهاى كلامى خود، همراه با استدلالهاى عقلى و شرعى نگاشته است.
گزارش محتوا
يكى از مسائل عقيدتى مطرح در دوران شيخ مفيد كه مربوط به مباحث نبوت مىشود، مسئله سهو النبى است.
برخى روايات غير معتبر وارد شده كه پيامبر نيز گاهى در نماز دچار فراموشى مىشده و يا شيطان كلامى را بر زبان آن حضرت جارى مىكرده و آن حضرت اشتباه مىكرده است.
شيخ مفيد، اين كتاب را در پاسخ به اين شبهه نگاشته است. وى، در آغاز، با استدلالهاى عقلى و با استناد به آيات قرآن، عصمت پيامبر از اشتباه و خطا را ثابت كرده، در ادامه به لوازم باطل اين شبهه و اثبات ضعف سند و دلالت روايات دال بر آن مىپردازد.
وى، در اين كتاب، با استدلال به حكم عقل و استناد به آيات قرآن، به بررسى مسئله سهو النبى پرداخته و آن را به عنوان يك نظريه انحرافى عنوان كرده و ردّ نموده است.