طهرانی، ابوالفضل بن ابوالقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'اب‍و ال‍ق‍اس‍م' به 'اب‍وال‍ق‍اس‍م')
    جز (جایگزینی متن - 'میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود' به 'میرزای شیرازی، سید محمدحسن')
    خط ۶۱: خط ۶۱:
    مصنف در سنين جوانى نزد پدر، منقول را فراگرفت، معقول را نزد آقا [[قمشه‌ای، محمدرضا|محمدرضا قمشه‌اى]] و ميرزا ابوالحسن جلوه فراگرفت.
    مصنف در سنين جوانى نزد پدر، منقول را فراگرفت، معقول را نزد آقا [[قمشه‌ای، محمدرضا|محمدرضا قمشه‌اى]] و ميرزا ابوالحسن جلوه فراگرفت.


    در سال 1300 قمرى به سمت نجف اشرف هجرت كرده، مدتى در درس علامه ميرزا حبيب‌اللّه رشتى عليه الرحمة تلميذ نمود، سپس به سامراء رفته به شاگردى مجدد بزرگ [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] مفتخر گرديد تا اين كه در سال 1309 قمرى به تهران مراجعت نموده به انجام وظايف شرعى مشغول گرديد.
    در سال 1300 قمرى به سمت نجف اشرف هجرت كرده، مدتى در درس علامه ميرزا حبيب‌اللّه رشتى عليه الرحمة تلميذ نمود، سپس به سامراء رفته به شاگردى مجدد بزرگ [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]] مفتخر گرديد تا اين كه در سال 1309 قمرى به تهران مراجعت نموده به انجام وظايف شرعى مشغول گرديد.


    مرحوم شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در نقباء البشر في القرن الرابع عشر مى‌نويسد: «ولد 1273 و اشتغل في المنقول على والده و العلامة السيد محمد صادق الطباطبائي و الميرزا عبدالرحيم النهاوندي و في المعقول على الحكيمين المعروفين الآغا محمدرضا القمشئي المتوفى بطهران 1306 و الميرزا أبو الحسن جلوه.
    مرحوم شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در نقباء البشر في القرن الرابع عشر مى‌نويسد: «ولد 1273 و اشتغل في المنقول على والده و العلامة السيد محمد صادق الطباطبائي و الميرزا عبدالرحيم النهاوندي و في المعقول على الحكيمين المعروفين الآغا محمدرضا القمشئي المتوفى بطهران 1306 و الميرزا أبو الحسن جلوه.

    نسخهٔ ‏۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۵

    طهرانی، ابوالفضل بن ابوالقاسم
    نام طهرانی، ابوالفضل بن ابوالقاسم
    نام‌های دیگر ت‍ه‍ران‍ی‌، اب‍وال‍ف‍ض‍ل‌ ب‍ن‌ اب‍وال‍ق‍اس‍م‌

    طه‍ران‍ی‌، اب‍وال‍ف‍ض‍ل‌ اح‍م‍د

    ک‍لان‍ت‍ری‌، اح‍م‍د ب‍ن‌ اب‍ی ‌ال‍ق‍اس‍م‌

    م‍ی‍رزا اب‍وال‍ف‍ض‍ل‌ ت‍ه‍ران‍ی‌

    ن‍وری‌ طه‍ران‍ی‌، اب‍وال‍ف‍ض‍ل‌ ب‍ن‌ اب‍وال‍ق‍اس‍م‌

    ک‍لان‍ت‍ر ت‍ه‍ران‍ی‌، اب‍وال‍ف‍ض‍ل‌

    نام پدر
    متولد
    محل تولد
    رحلت 1316 ق
    اساتید
    برخی آثار ‏دیوان ابی‌الفضل الطهرانی
    کد مؤلف AUTHORCODE02073AUTHORCODE

    ابوالفضل بن ابى القاسم طهرانى در سال 1273 هجرى قمرى متولد شده، دانشمندى فاضل، متبحر در فقه، اصول، رجال، آشنا با حكمت، رياضى، سيره و تاريخ و شاعرى توانمند كه به دو زبان عربى و فارسى شعر مى‌سروده است. ایشان پدر محمد ثقفی تهرانی پدر زن امام خمینی ره هستند.

    گفتار بزرگان

    محدث بزرگوار حاج شيخ عباس قمى(ره) در كتاب الكنى و الألقاب خود ذيل ذكر احوال والد ماجد كتاب شفاء الصدور مى‌نويسد:

    «و رثاه ابنه العالم الأديب الأريب خاتم رقيمة الأدب و الفضل الحاج ميرزا أبو الفضل صاحب كتاب شفاء الصدور في شرح زيارة العاشور...

    تا اين كه مى‌فرمايد: و كان الميرزا أبو الفضل المذكور عالما فاضلا فقيها أصوليا متكلما عارفا بالحكمة و الرياضي، مطلعا على السير و التواريخ، أديبا شاعرا، حسن المحاضرة، ينظم الشعر الجيد (ثم قال) توفى في طهران في حدود سنة 1317».

    مرحوم شيخ آقا بزرگ تهرانى عليه الرحمة در طبقات أعلام الشيعة، نقباء البشر في القرن الرابع عشر، جزء اول، صفحۀ 53 مى‌فرمايد:

    «هو الشيخ الميرزا أبو الفضل بن الشيخ الميرزا أبو القاسم الكلنتري النوري الطهراني، عالم متفنن و فقيه متبحر كان عالما فاضلا فقيها، أصوليا، مورخا، شاعرا، في اللغتين، متبحرا في أكثر الفنون لم ير نظير في عصره بكثرة الحفظ...و له ديوان جليل هو من الآثار القيمة و له تصانيف منها «شفاء الصدور في شرح زيارة العاشور».

    تحصيلات

    مصنف در سنين جوانى نزد پدر، منقول را فراگرفت، معقول را نزد آقا محمدرضا قمشه‌اى و ميرزا ابوالحسن جلوه فراگرفت.

    در سال 1300 قمرى به سمت نجف اشرف هجرت كرده، مدتى در درس علامه ميرزا حبيب‌اللّه رشتى عليه الرحمة تلميذ نمود، سپس به سامراء رفته به شاگردى مجدد بزرگ ميرزاى شيرازى مفتخر گرديد تا اين كه در سال 1309 قمرى به تهران مراجعت نموده به انجام وظايف شرعى مشغول گرديد.

    مرحوم شيخ آقا بزرگ تهرانى در نقباء البشر في القرن الرابع عشر مى‌نويسد: «ولد 1273 و اشتغل في المنقول على والده و العلامة السيد محمد صادق الطباطبائي و الميرزا عبدالرحيم النهاوندي و في المعقول على الحكيمين المعروفين الآغا محمدرضا القمشئي المتوفى بطهران 1306 و الميرزا أبو الحسن جلوه.

    و في 1300 هاجر إلى النجف الأشرف فحضر برهة على العلامة الميرزا حبيب‌اللّه الرشتي ثم سافر إلى سامراء فالتحق بتلاميذ المجدد الشيرازي و اختص به، و عاد إلى طهران 1309 و قام فيها بالوظائف الشرعية إلى أن توفى 1316 و دفن في مشهد عبدالعظيم».

    اجازۀ روايت

    والد ايشان مرحوم ميرزا ابوالقاسم داراى اجازۀ نقل احاديث از مرحوم شيخ انصارى بوده كه مصنف محترم نيز از طريق پدر از شيخ انصارى روايت نقل مى‌نموده است.

    سيد احمد حسينى در تراجم الرجال، جزء اول، صفحۀ 42 مى‌نويسد: «إنه يروى عن أبيه عن الشيخ المرتضى الأنصاري و ذكر أنه طرقه كثيرة، لا يظن أحدا من علماء عصره أكثر طرقا منه إلى أخبار الأئمة عليهم‌السلام».

    تأليفات

    1 - شفاء الصدور في شرح زيارة العاشور، كتاب مورد بحث.

    2 - ديوان شعر عربى كه در سال 1369 در تهران به اشراف سيد جلال‌الدين محدث ارموى به همراه مقدمه‌اى در زندگى‌نامه و خصوصيات مصنف به چاپ رسيد.

    3 - صدح الحمامة، در زندگى‌نامۀ والد ماجدش و زندگى‌نامۀ خود.

    4 - قلائد الدرر، در علم صرف

    5 - الدر الفتيق، در علم رجال

    6 - تميمة الحديث، در علم درايه

    7 - ميزان الفلك، در علم هيئت

    8 - منظومة النحو، در علم نحو تا باب حال

    9 - حاشية المتاجر

    وفات

    وفات او در تهران در غرۀ شهر صفر سال 1316 هجرى قمرى بوده و در مقبرۀ والد ماجدش در صحن امام‌زاده حمزه در بارگاه حضرت عبدالعظيم مدفون است رحمة‌اللّه‌عليهم.


    وابسته‌ها

    ثقفی تهرانی، محمد

    شفاء الصدور في شرح زيارة العاشور

    دیوان أبی الفضل الطهرانی