تاریخ فخری: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR00000J1.jpg
    | تصویر =NUR2876J1.jpg
    | عنوان =تاريخ فخري  
    | عنوان =تاريخ فخري  
    | عنوان‌های دیگر =در آداب ملکداري و دولت‌هاي اسلامي
    | عنوان‌های دیگر =در آداب ملکداري و دولت‌هاي اسلامي
    خط ۲۲: خط ۲۲:
    | مکان نشر =ايران - تهران   
    | مکان نشر =ايران - تهران   
    | سال نشر = 1360ش  
    | سال نشر = 1360ش  
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00000AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE2876AUTOMATIONCODE
    | چاپ =2
    | چاپ =2
    | شابک =
    | شابک =

    نسخهٔ ‏۷ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۴

    تاريخ فخري
    تاریخ فخری
    پدیدآورانابن طقطقي، محمد بن علي (نویسنده) وحيد گلپايگاني‏، محمد (مترجم)
    عنوان‌های دیگردر آداب ملکداري و دولت‌هاي اسلامي الـفخري في الآداب السلطانيه و الدول الاسلاميه. فارسي
    ناشرشرکت انتشارات علمي و فرهنگي
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1360ش
    چاپ2
    موضوعاسلام - تاريخ - متون قديمي تا قرن 14

    پادشاهي - متون قديمي تا قرن 14

    خلافت - متون قديمي تا قرن 14

    وزيران - کشورهاي اسلامي
    زبانفارسي
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏ف‎‏3041 35/63 ‏DS‎‏

    تاریخ فخری (در آداب ملک‌داری و دولت‌های اسلامی)، تألیف محمد بن علی بن طباطبا، معروف به «ابن طقطقی» (709-660ق) و ترجمه محمدوحید گلپایگانی، به زبان فارسی است.

    کتاب، شامل مقدمه مترجم، خطبه و دو فصل می‌باشد. فصول و مطالب این اثر بر طبق اصل آن تنظیم گردیده است.

    گزارش محتوا

    کتاب، پیرامون آداب و اخلاق سلاطین و وزا می‌باشد. حکومت‌های مختلف را بیان می‌نماید و شرح و توضیح می‌دهد. در مقدمه که توسط بنگاه ترجمه و نشر کتاب نگاشته شده، از تاریخ، رویه‌ها و روش‌های تاریخ‌نویسی و رعایت اسلوب‌های قرآنی در تحقیقات تاریخی سخن رفته است.

    فصل اول، درباره امور سلطنت و سیاست ملک‌داری و فصل دوم، پیرامون سخن درباره دولت‌های اسلامی است.

    نمونه‌ای از ترجمه: «اختلاف علوم پادشاهان: علوم پادشاهان به اختلاف آراء و عقایدشان متفاوت است. اما پادشاهان ایران، علومشان آداب و حکم و وصایا و تاریخ و هندسه و امثال اینها بوده است. و اما دانش ملوک اسلام، علوم زبان، مانند: نحو و لغت و شعر و تاریخ بوده است، تا جایی که لحن نزد ایشان از زشت‌ترین عیوب سلطان بشمار می‌آمده است و منزلت اشخاص در نزد ایشان با بیان یک بیت شعر یا نقل یک حکایت و حتی یک لغت بالا می‌رفته است. اما در دولت مغول این علوم یکباره دور افکنده شده و علوم دیگر، مانند سیاق و حساب جهت ضبط مملکت و به دست آوردن دخل و خرج و... رواج کامل یافته است و...»[۱]‏.

    وضعیت کتاب

    فهرست موضوعات و مطالب، در ابتدای کتاب و فهرست اشخاص، فهرست اماکن، فهرست طوایف و مذاهب در پایان آن آورده شده است. مؤلف توضیحات لازم را در پاورقی ذکر کرده است.

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص21

    منابع:

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها