الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[فروغ ابدیت: تجزیه و تحلیل کاملی از زندگی پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[ سیره و سیمای امام حسین علیه‌السلام]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR02309J1.jpg|بندانگشتی|فروغ ابدیت: تجزیه و تحلیل کاملی از زندگی پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله|175px]]
    [[پرونده:NUR00971J1.jpg|بندانگشتی| سیره و سیمای امام حسین علیه‌السلام|175px]]


    '''فروغ ابدیت: تجزیه و تحلیل کاملی از زندگی پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله'''، از آثار [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌الله سبحانى]] به زبان فارسى است كه پيرامون زندگانى پيامبر اكرم(ص)، با استفاده از مهم‌ترين و كهن‌ترين مدارک تاريخى اسلام تهيه و با قلمى كاملا روان و شيوا نگارش يافته است.
    '''سیره و سیماى امام حسین(ع)'''، ترجمه روان جویا جهان‌بخش از کتاب «الحسين(ع): سماته و سیرته» نوشته [[حسینی جلالی، محمدرضا|سید محمدرضا حسینی جلالی]] است. نویسنده در این اثر دستاوردهاى سیر و سلوک عالمانه و نظاره محقّقانه و محدّثانه خویش را در گزارش‌هایى که «[[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]]» شامى (499-571ق) در کتاب «[[تاریخ مدینة دمشق|تاریخ دمشق]]» از سیره حسینى(ع) به دست می‌‏دهد، در این کتاب به شیوایى و رسایى بازگو کرده است.
    باب اول کتاب با ذکر روایات نام‌گذاری امام حسین(ع) توسط رسول‌الله(ص) آغاز شده است. روایات کنیه، لقب و نسب آن حضرت در عنوان شناسه‌های فردی و سپس ولادت و شهادت حضرت در عنوان تاریخ‌ها و شماره‌ها ذکر شده است. نویسنده در باب ولادت امام حسین(ع) برخلاف دیدگاه [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]] که ولادت امام را به نقل از مورخان در شب پنجم شعبان گزارش کرده، معتقد است که ولادت ایشان در پایان ربیع‌الاول بوده است؛ چراکه راویان متفق بر ولادت برادرش در نیمه ماه رمضان هستند و اجماع اهل‌بیت(ع) بر آن است که ولادت حسین «شش ماه و ده روز» پس از او بوده است. ویژگی خَلقی، خُلق عظیم، طهارت الهی و خصلت‌های دیگر ایشان در ادامه باب اول مطرح شده‌اند.  


    كتاب به انگيزه آشنا كردن جوانان و فرهيختگان با سيره پيامبر(ص) با بيانى روشن و مصادرى ارزشمند، در خلال دوازده سال به رشته تحرير درآمده و در مجله مكتب اسلام چاپ شده، سپس مجموعا به‌صورت يك كتاب منتشر شده است.
    در باب دوم کتاب، سیره امام حسین(ع) پیش از کربلا ذکر شده است. مباحث این باب در سه بخش زمان پیامبر(ص)، پس از ایشان و در مقام امامت طرح شده است. نویسنده امامت را بدین نحو توضیح می‌دهد: «همه اهل اسلام روایت کرده‌‏اند که پیامبر(ص) درباره حسن و حسین(ع) فرمود: «ابنای هذان إمامان، قاما أو قعدا»؛ یعنى: «این دو فرزندم، خواه ایستاده و خواه نشسته باشند (چه قیام کنند و چه قعود) امامند». اهل قبله بر این حدیث هم‌داستانند و امّت اسلامى آن را پذیرفته و خود حدیث به حد تواتر رسیده است».


    كتاب در يك جلد تهيه شده كه بعد از سه مقدمه به مباحثى چون دوران جاهليت، تفصيل و تحليل زندگانى پيامبر از آغاز تا رحلت و بررسى رويدادهاى مكى و مدنى مى‌پردازد.
    در سومین باب کتاب، نهضت امام حسین(ع) و بیعت نکردن با یزید اولین مباحث را تشکیل می‌دهد. امام حسین(ع) مصمّم بود که به‌سوى عراق بیرون شود؛ نه مشکلات و موانعى که بر سر راه بود او را بازگردانید و نه احتمالاتى که در کار می‌رفت او را دل‌سرد ساخت؛ حتّى آنچه در چشم‏انداز سیاسى آن روز عیان می‌نمود؛ یعنى سخت‌گیرى و خشونت حکومت اموى و روی‌گردان نبودنش از هرگونه مخالفت - ولو ازمیان‌بردن او - و نیز خیانت اهل کوفه و شانه تهى کردنشان از یارى امام(ع) نیز عزم او را سست نکرد، بلکه وظیفه الهى واجب بر امام، او را به پیش می‌راند؛ چراکه او امام امّت بود و قیام براى لبّیک گفتن به نداى امّت، به‌خاطر اتمام حجّت آشکار، بر او واجب بود.


    كتاب بر اساس سال‌شمار حوادث تدوين شده و به ترتيب وقوع، حوادث را گزارش و بررسى مى‌كند.
    <div class="mw-ui-button">[[ سیره و سیمای امام حسین علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
     
    مؤلف در ضمن ارائه كتابى از سيره پيامبر(ص)، در نظر داشته است زواياى شخصيتى و اخلاقى آن حضرت را تبيين و نگاهى اجتماعى، تربيتى و آموزنده به حوادث دوران رسالت داشته باشد.
     
    مؤلف در ابتدا علاوه بر بررسى اوضاع اعراب گريزى به اوضاع روم و ايران نيز زده و اين دو امپراتورى را مورد بررسى قرار داده است. در ادامه به زندگى نياكان پيامبراز ابراهيم تا پدر پيامبر؛ يعنى عبدالله اشاره نموده است. سپس به زندگى پيامبر از تولد تا وفات پرداخته است.
     
    از ويژگى‌هاى كتاب، اين است كه مؤلف در اين كتاب، به بيان وقايع مهمّ و حوادثى پرداخته كه آموزندگى بيشترى دارند و از تفصيل و بيان رويدادهاى جزيى مانند بسيارى از «سريّه»ها خوددارى نموده است. همچنين تمام رويدادهاى تاريخى را از منابع اصيل و دست اوّل كه در سده‌هاى درخشان اسلامى نوشته‌اند، گرفته و نقل كرده و در بيان حوادث، به مدارک زيادى كه در اختيار داشته، مراجعه نموده است و حادثه را به‌صورت خلاصه‌اى از مجموع اين مدارك، نوشته است و از ميان مدارك، به يكى دو مدرک  كه حادثه را مبسوط و گسترده‌تر نوشته‌اند، اشاره نموده است.
     
    <div class="mw-ui-button">[[فروغ ابدیت: تجزیه و تحلیل کاملی از زندگی پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲۶ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۳

    سیره و سیمای امام حسین علیه‌السلام

    سیره و سیماى امام حسین(ع)، ترجمه روان جویا جهان‌بخش از کتاب «الحسين(ع): سماته و سیرته» نوشته سید محمدرضا حسینی جلالی است. نویسنده در این اثر دستاوردهاى سیر و سلوک عالمانه و نظاره محقّقانه و محدّثانه خویش را در گزارش‌هایى که «ابن عساکر» شامى (499-571ق) در کتاب «تاریخ دمشق» از سیره حسینى(ع) به دست می‌‏دهد، در این کتاب به شیوایى و رسایى بازگو کرده است. باب اول کتاب با ذکر روایات نام‌گذاری امام حسین(ع) توسط رسول‌الله(ص) آغاز شده است. روایات کنیه، لقب و نسب آن حضرت در عنوان شناسه‌های فردی و سپس ولادت و شهادت حضرت در عنوان تاریخ‌ها و شماره‌ها ذکر شده است. نویسنده در باب ولادت امام حسین(ع) برخلاف دیدگاه ابن عساکر که ولادت امام را به نقل از مورخان در شب پنجم شعبان گزارش کرده، معتقد است که ولادت ایشان در پایان ربیع‌الاول بوده است؛ چراکه راویان متفق بر ولادت برادرش در نیمه ماه رمضان هستند و اجماع اهل‌بیت(ع) بر آن است که ولادت حسین «شش ماه و ده روز» پس از او بوده است. ویژگی خَلقی، خُلق عظیم، طهارت الهی و خصلت‌های دیگر ایشان در ادامه باب اول مطرح شده‌اند.

    در باب دوم کتاب، سیره امام حسین(ع) پیش از کربلا ذکر شده است. مباحث این باب در سه بخش زمان پیامبر(ص)، پس از ایشان و در مقام امامت طرح شده است. نویسنده امامت را بدین نحو توضیح می‌دهد: «همه اهل اسلام روایت کرده‌‏اند که پیامبر(ص) درباره حسن و حسین(ع) فرمود: «ابنای هذان إمامان، قاما أو قعدا»؛ یعنى: «این دو فرزندم، خواه ایستاده و خواه نشسته باشند (چه قیام کنند و چه قعود) امامند». اهل قبله بر این حدیث هم‌داستانند و امّت اسلامى آن را پذیرفته و خود حدیث به حد تواتر رسیده است».

    در سومین باب کتاب، نهضت امام حسین(ع) و بیعت نکردن با یزید اولین مباحث را تشکیل می‌دهد. امام حسین(ع) مصمّم بود که به‌سوى عراق بیرون شود؛ نه مشکلات و موانعى که بر سر راه بود او را بازگردانید و نه احتمالاتى که در کار می‌رفت او را دل‌سرد ساخت؛ حتّى آنچه در چشم‏انداز سیاسى آن روز عیان می‌نمود؛ یعنى سخت‌گیرى و خشونت حکومت اموى و روی‌گردان نبودنش از هرگونه مخالفت - ولو ازمیان‌بردن او - و نیز خیانت اهل کوفه و شانه تهى کردنشان از یارى امام(ع) نیز عزم او را سست نکرد، بلکه وظیفه الهى واجب بر امام، او را به پیش می‌راند؛ چراکه او امام امّت بود و قیام براى لبّیک گفتن به نداى امّت، به‌خاطر اتمام حجّت آشکار، بر او واجب بود.