ابن هذیل، علی بن عبدالرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '،ف' به '، ف') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
=== ب - خطى: === | === ب - خطى: === | ||
مقالات الادباء و مناظرات النجباء.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5089 حاج | مقالات الادباء و مناظرات النجباء.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5089 حاج منوچهری، فرامرز، ج5، ص109]</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5089 حاج | [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/5089 حاج منوچهری، فرامرز، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378] | ||
نسخهٔ ۲۱ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۳
| نام | ابن هذیل، علی بن عبدالرحمن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن هذیل الاندلسی، ابوالحسن علی بن عبدالرحمن |
| نام پدر | عبدالرحمن |
| متولد | |
| محل تولد | اندلس |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | تحفة الأنفس و شعار سکان الأندلس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05163AUTHORCODE |
اِبْنُ هُذَيْل، على بن عبدالرحمن بن هذيل فزارى اندلسى، اديب و نویسنده سده 8 ق14/م نویسنده کتاب تحفة الأنفس و شعار سکان الأندلس
معرفی اجمالی
آن‌چه درباره او مى‌دانيم، از دوران حكومت محمد پنجم، ابن يوسف بن اسماعيل نصرى، معروف به الغنى بالله (755-760 و 763-793ق) آغاز مى‌شود و البته اگر کتاب‌هاى وى به دست ما نمى‌رسيد، شايد این اندك اطلاع را نيز از او نمى‌داشتيم، چنان‌كه حتى ابن خطيب كه خود در دربار محمد پنجم بوده است، در تأليف مشهور خود، «الاحاطه» نامى از او نبرده است و این مسأله شايد بتواند نشانى از خردسالى وى در آن زمان باشد. محمد پنجم همانند ديگر سلاطين بنى نصر درگيرى‌هایى با شاهان عيسوى قشتاله داشته است. از این روى وى برای شورانيدن مردم بر دشمن از تأليف کتابى كه روح جنگاورى را در ايشان برانگيزد، استقبال مى‌كرده و ابن هذل با نوشتن «تحفه الانفس»، نقش خود را در این زمینه به خوبى ايفا كرده است. وى کتاب ديگرى نيز برای محمد پنجم، با عنوان «مقالات الادباء» نوشته است. بعدها محمد هفتم، معروف به مستعين از او خواست تا کتاب ديگرى دربار جنگاورى بنویسد، اما این بار وى تنها به تلخيص اثر پيشين خود، «تحفه»، پرداخت و آن را «حليه الفرسان» نامید. از این زمان به بعد هيچ‌گونه اطلاعى از او در دست نداريم.
چیره دستی در علم
وى در مقام یک اديب، با آثار شرق اسلامى و همچنين حكمت يونان آشنا بوده و در جاى جاى كتب خود، برای تأييد گفته‌هاى خویش، به سخنان بزرگان استشهاد كرده است. در این میان مى‌توان از افرادى چون متنبى، عنتره، بحترى، ابن نُباته و نيز بقراط، افلاطون و ارسطو نام برد. استفاده او از کتاب‌هاى قدما كه عناوین برخى از آن‌ها را خود در آغاز تحفه ياد كرده است و همچنين آثارى همچون «كامل مبرد» و «عيون المعارف» مسعودى، كه در جاهایى از کتاب‌هایش، از آن‌ها بهره برده است، چيره‌دستى او را در علم و ادب نشان مى‌دهد.
وى همچنين در حديث، دستى قوى داشته و در کتاب «عين الادب»، به ویژه در بخش نخست آن، علاوه بر شعر و حكمت، توانايى‌اش در حديث نيز آشكار است. با در نظر گرفتن تمامى اوصافى كه گذشت و با مدد گرفتن از متن کتاب‌هایش همچون «تحفه» و «عين الادب»، زبردستى او را مى‌توان در جمع‌آورى، كنار هم قراردادن، اتفاد بجا و به عبارتى، فراهم‌آورى نكات و ظرايف ادب و علوم ديگر چون حديث دانست.
آثار
الف - چاپى:
- تحفه الانفس و شعار سكّان الاندلس.
- حليه الفرسان و شعار الشجعان.
- تذكرة من اتّقى.
- عين الادب و السياسة وزين الحسب والرياسة.
ب - خطى:
مقالات الادباء و مناظرات النجباء.[۱]
پانویس
منابع مقاله