ابن مفلح، محمد بن مفلح: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |
    | data-type="authorWritings" |[[الآداب الشرعیة و المنح المرعیة]]
    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    خط ۵۴: خط ۵۴:
    ==وفات==
    ==وفات==


    شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاک سپرده شد<ref>مؤذن جامی، محمد هادی، ج4، ص654-655</ref>.
    شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاک سپرده شد<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2887 مؤذن جامی، محمد هادی، ج4، ص654-655]</ref>.




    خط ۶۲: خط ۶۲:
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==


    مؤذن جامی، محمد هادی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377
    [https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2887 مؤذن جامی، محمد هادی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377]




    خط ۷۲: خط ۷۲:


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:بهمن (98)]]

    نسخهٔ ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۱۸

    ابن مفلح، محمد بن مفلح‏
    نام ابن مفلح، محمد بن مفلح‏
    نام‌های دیگر
    نام پدر مفلح
    متولد 710ق
    محل تولد بيت‌المقدس
    رحلت 736ق
    اساتید ذهبى

    مزّى

    برخی آثار الآداب الشرعیة و المنح المرعیة
    کد مؤلف AUTHORCODE08829AUTHORCODE

    شمس‌الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح (710 - 763ق)، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است.

    تولد

    زركلى از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت.

    اساتید

    مشاهيرى چون ذهبى و مزّى از مشايخ او بوده‌اند.

    مناصب

    شمس‌الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال‌الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس‌الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود.

    آثار

    1. الآداب الشرعية و المنح المرعية؛
    2. اصول الفقه؛
    3. رسالة في العمل بالخطوط؛
    4. النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر لمجدالدين ابن تيمیة.


    وفات

    شمس‌الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاک سپرده شد[۱].


    پانویس

    منابع مقاله

    مؤذن جامی، محمد هادی، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377


    وابسته‌ها