بحرانی، ماجد بن هاشم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سيد' به 'سيد ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR12110.jpg|بندانگشتی|بحرانی، ماجد بن هاشم]] | [[پرونده:NUR12110.jpg|بندانگشتی|بحرانی، ماجد بن هاشم]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |بحرانی، ماجد بن هاشم | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سيد هاشم بحرينى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |روستای جد حفص در منطقه بحرین | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |شب ۲۱ رمضان ۱۰۲۸ق/ ۲۲ اوت ۱۶۱۹م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] | ||
محمد بن احمد ابن خاتون | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" | | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE12110AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوعلى حسینى بحرانی، | '''جمال‌الدین ماجد بن هاشم بن علی حسینی''' (متوفی 1028ق)، مشهور به ابوعلى حسینى بحرانی، و سيد ماجد بحرانی، فرزند سيد هاشم بحرينى، يكى از علماى بزرگ اوايل قرن يازدهم هجرى است. وى، فقيهى محقق و دانشمندى فصيح و خوش‌بيان و شاعرى اديب بود و بيشتر سنوات عمرش در شيراز گذشت و سرانجام در كنار بارگاه شاه‌چراغ مدفون شد. | ||
سيد، از معاصرين [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] بود و از او استفاده نموده و اجازه روايت داشت. [[سيد على خان مدنى]]، در سلافه مى‌نويسد: سيد ماجد، بزرگ‌تر و عالى‌مقام‌تر از آن است كه نيازمند به توصيف باشد. درياها از توصيف و تمجيد او شرمنده‌اند. سيد، دانشمند پاک‌طينتى است كه هميشه آرامش و وقار را توأم با علم و ادب دارا بود. | == ولادت == | ||
او در روستای در جدِّ حَفص بحرین به دنیا آمد و در کودکی یک چشم خود را از دست داد. | |||
== تحصیلات == | |||
او در بحرین به تحصیل علوم دینی پرداخت و در تحصیل چنان کوششی از خود نشان داد که برخی از منابع او را در مذاهب مختلف فقهی مجتهد دانسته‌اند. | |||
سيد، از معاصرين [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] بود و از او استفاده نموده و اجازه روايت داشت. از دیگر استادان او می‌توان به محمد بن احمد ابن خاتون (متوفی ۱۰۳۸ق/۱۶۲۹م) اشاره کرد. | |||
[[سيد على خان مدنى]]، در سلافه مى‌نويسد: سيد ماجد، بزرگ‌تر و عالى‌مقام‌تر از آن است كه نيازمند به توصيف باشد. درياها از توصيف و تمجيد او شرمنده‌اند. سيد، دانشمند پاک‌طينتى است كه هميشه آرامش و وقار را توأم با علم و ادب دارا بود. | |||
صاحب روضات مى‌نويسد: اين بزرگوار، سيدى محقق و مدقق و سراينده‌اى اديب بود. در تأليف سليقه‌اى ارزنده و بى‌مانند، مخصوص به خود داشت؛ گفتار عالمانه خود را در كمال فصاحت و بلاغت و بادقت نظر ايراد مى‌نمود. او، به هنگام خطبه‌سرايى در آغاز نماز جمعه بر اثر شيوايى و فصاحتى كه داشت، براى شنيدن آن گوش‌ها از هم سبقت مى‌گرفتند و مجذوب او مى‌شدند. | صاحب روضات مى‌نويسد: اين بزرگوار، سيدى محقق و مدقق و سراينده‌اى اديب بود. در تأليف سليقه‌اى ارزنده و بى‌مانند، مخصوص به خود داشت؛ گفتار عالمانه خود را در كمال فصاحت و بلاغت و بادقت نظر ايراد مى‌نمود. او، به هنگام خطبه‌سرايى در آغاز نماز جمعه بر اثر شيوايى و فصاحتى كه داشت، براى شنيدن آن گوش‌ها از هم سبقت مى‌گرفتند و مجذوب او مى‌شدند. | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۹: | ||
سيد، از اساتيد [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] بود و مرحوم فيض در آغاز كتاب وافى به ذكر استاد و اوصاف وى اشاره نموده است. | سيد، از اساتيد [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] بود و مرحوم فيض در آغاز كتاب وافى به ذكر استاد و اوصاف وى اشاره نموده است. | ||
== | == مناصب == | ||
بحرانی مدتی امامت جمعه بحرین را عهده‌دار شد و به علاوه متولی منصب قضاوت آنجا گردید. | |||
او سپس راهی شیراز شد و آن شهر را که تا آن زمان کمتر مورد توجه طلاب علوم دینی بود، حوزه درس و بحث خویش قرار داد و به عنوان شیخ‌الاسلام شیراز شناخته شد. | |||
== وفات == | == وفات == | ||
بحرانی در شب ۲۱ رمضان ۱۰۲۸ق/ ۲۲ اوت ۱۶۱۹م درگذشت و در جوار امام‌زاده شاه چراغ شيراز به خاک سپرده شد. | |||
== آثار == | |||
سلاسل حديد، رساله يوسفيه، وجيزه بديعيه، حاشيه شرايع، حاشيه اثنی‌عشر يه، حواشى او بر [[معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين|معالم]] و تهذيب شيخ و رساله در مقدمه واجب. | |||
نسخهٔ ۲۴ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۳۲
| نام | بحرانی، ماجد بن هاشم |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | سيد هاشم بحرينى |
| متولد | |
| محل تولد | روستای جد حفص در منطقه بحرین |
| رحلت | شب ۲۱ رمضان ۱۰۲۸ق/ ۲۲ اوت ۱۶۱۹م |
| اساتید | شيخ بهایى
محمد بن احمد ابن خاتون |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE12110AUTHORCODE |
جمال‌الدین ماجد بن هاشم بن علی حسینی (متوفی 1028ق)، مشهور به ابوعلى حسینى بحرانی، و سيد ماجد بحرانی، فرزند سيد هاشم بحرينى، يكى از علماى بزرگ اوايل قرن يازدهم هجرى است. وى، فقيهى محقق و دانشمندى فصيح و خوش‌بيان و شاعرى اديب بود و بيشتر سنوات عمرش در شيراز گذشت و سرانجام در كنار بارگاه شاه‌چراغ مدفون شد.
ولادت
او در روستای در جدِّ حَفص بحرین به دنیا آمد و در کودکی یک چشم خود را از دست داد.
تحصیلات
او در بحرین به تحصیل علوم دینی پرداخت و در تحصیل چنان کوششی از خود نشان داد که برخی از منابع او را در مذاهب مختلف فقهی مجتهد دانسته‌اند.
سيد، از معاصرين شيخ بهایى بود و از او استفاده نموده و اجازه روايت داشت. از دیگر استادان او می‌توان به محمد بن احمد ابن خاتون (متوفی ۱۰۳۸ق/۱۶۲۹م) اشاره کرد.
سيد على خان مدنى، در سلافه مى‌نويسد: سيد ماجد، بزرگ‌تر و عالى‌مقام‌تر از آن است كه نيازمند به توصيف باشد. درياها از توصيف و تمجيد او شرمنده‌اند. سيد، دانشمند پاک‌طينتى است كه هميشه آرامش و وقار را توأم با علم و ادب دارا بود.
صاحب روضات مى‌نويسد: اين بزرگوار، سيدى محقق و مدقق و سراينده‌اى اديب بود. در تأليف سليقه‌اى ارزنده و بى‌مانند، مخصوص به خود داشت؛ گفتار عالمانه خود را در كمال فصاحت و بلاغت و بادقت نظر ايراد مى‌نمود. او، به هنگام خطبه‌سرايى در آغاز نماز جمعه بر اثر شيوايى و فصاحتى كه داشت، براى شنيدن آن گوش‌ها از هم سبقت مى‌گرفتند و مجذوب او مى‌شدند.
سيد، از اساتيد ملا محسن فيض كاشانى بود و مرحوم فيض در آغاز كتاب وافى به ذكر استاد و اوصاف وى اشاره نموده است.
مناصب
بحرانی مدتی امامت جمعه بحرین را عهده‌دار شد و به علاوه متولی منصب قضاوت آنجا گردید.
او سپس راهی شیراز شد و آن شهر را که تا آن زمان کمتر مورد توجه طلاب علوم دینی بود، حوزه درس و بحث خویش قرار داد و به عنوان شیخ‌الاسلام شیراز شناخته شد.
وفات
بحرانی در شب ۲۱ رمضان ۱۰۲۸ق/ ۲۲ اوت ۱۶۱۹م درگذشت و در جوار امام‌زاده شاه چراغ شيراز به خاک سپرده شد.
آثار
سلاسل حديد، رساله يوسفيه، وجيزه بديعيه، حاشيه شرايع، حاشيه اثنی‌عشر يه، حواشى او بر معالم و تهذيب شيخ و رساله در مقدمه واجب.