ابن امین، ابواسحاق ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابیاس' به 'ابیاس') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |یحیی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |489ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |رطبه (كردوا) | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب | ||
ابوبكر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] | |||
ابوالولید بن رشد | |||
ابوالحسن بن عفيف | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن امین، ابواسحاق ابراهیم بن يحيى بن ابراهیم بن سعيد'''، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس، در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد. وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، ابوالولید بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالولید بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسین بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر یک از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، [[ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک|ابن بشكوال]] نزد ابن امین درس خوانده و این یک نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امین از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نیک واقف و آگاه بوده است. | '''ابن امین، ابواسحاق ابراهیم بن يحيى بن ابراهیم بن سعيد'''، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس، | ||
== ولادت == | |||
در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد. | |||
== تحصیلات == | |||
وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، ابوالولید بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالولید بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسین بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر یک از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، [[ابن بشکوال، خلف بن عبدالملک|ابن بشكوال]] نزد ابن امین درس خوانده و این یک نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امین از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نیک واقف و آگاه بوده است. | |||
به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و این سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در این واقعه یکى از سپاهيان بربر ابن امین را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پایان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت. | به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و این سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در این واقعه یکى از سپاهيان بربر ابن امین را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پایان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت. | ||
| خط ۴۴: | خط ۵۶: | ||
2. تأليفى درباره کتاب الموطأ مالك كه شايد شرحى بر آن کتاب باشد<ref>موسوی آل طعمه، محمداحمد، ج3، ص43</ref>. | 2. تأليفى درباره کتاب الموطأ مالك كه شايد شرحى بر آن کتاب باشد<ref>موسوی آل طعمه، محمداحمد، ج3، ص43</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۳۶
| نام | ابن امین، ابواسحاق ابراهیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قرطبی، ابی‌اسحاق ابراهیم بن یحیی
طلیطلی، ابواسحاق ابراهیم بن یحیی |
| نام پدر | یحیی |
| متولد | 489ق |
| محل تولد | رطبه (كردوا) |
| رحلت | 544 ق |
| اساتید | ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب
ابوبكر ابن عربى ابوالولید بن رشد ابوالحسن بن عفيف |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06387AUTHORCODE |
ابن امین، ابواسحاق ابراهیم بن يحيى بن ابراهیم بن سعيد، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس،
ولادت
در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد.
تحصیلات
وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر ابن عربى، ابوالولید بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالولید بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسین بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر یک از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، ابن بشكوال نزد ابن امین درس خوانده و این یک نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امین از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نیک واقف و آگاه بوده است.
به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و این سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در این واقعه یکى از سپاهيان بربر ابن امین را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پایان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت.
آثار
از وى دو تأليف باقى است:
1. الاِعلام بالخيره الاعلام من اصحاب النبى(ع)؛
2. تأليفى درباره کتاب الموطأ مالك كه شايد شرحى بر آن کتاب باشد[۱].
پانویس
- ↑ موسوی آل طعمه، محمداحمد، ج3، ص43
منابع مقاله
موسوی آل طعمه، محمداحمد، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374