|
|
| خط ۱۹: |
خط ۱۹: |
| |- | | |- |
| |رحلت | | |رحلت |
| |data-type='authorDeathDate'| | | |data-type='authorDeathDate'| بعد از 782ق |
| |- | | |- |
| |اساتید | | |اساتید |
| خط ۳۲: |
خط ۳۲: |
| </div> | | </div> |
|
| |
|
| '''رکن الدين حيدر بن على بن حيدر علوى حسينى'''، معروف به شيخ سید حيدر آملى، عارف شيعى امامى، در سال 720ق، در شهر آمل ديده به جهان گشود.
| | با [[سید حیدر آملی]] شیعی اشتباه نشود. |
|
| |
|
| ==کسب علم و دانش==
| |
|
| |
|
| وى پس از تحصيل دانش‌هاى متداول زمان در آمل، خراسان و اصفهان، به مشاغل ديوانى پرداخت و به خدمت فخرالدوله شاه غازى بن زيار از ملوك رستمدار طبرستان درآمد و از خواص مجلس او گرديد و سرانجام به وزارت رسيد. در 30 سالگى تحولى در وجودش پديد آمد و بر آن شد كه از مناصب دنيوى كناره گيرد و به تزكيه نفس پردازد. وى به قصد زيارت كعبه، مال و جاه و رياست و خويشان و ياران را رها ساخت و خرقه‌اى كهنه پوشيد و از آمل بيرون آمد و به اصفهان رفت و مدتى در آنجا به تصفيه باطن پرداخت. از ميان مشايخ آن شهر به نورالدين طهرانى (طهران: روستایى نزدیک دروازه اصفهان از سوى دردشت) دست ارادت داد و از انفاس او بهره‌مند گرديد. سپس آهنگ بغداد كرد تا پس از زيارت عتبات به حج رود، اما به سبب آماده نشدن امكانات سفر و ابتلا به بيمارى سخت، اين مسافرت به تأخير افتاد، ولى در اراده‌اش خللى راه نيافت و سرانجام در 751ق1350/م، به زيارت خانه خدا نايل شد. پس به شوق ديدار تربت پاک پيامبر(ص) به مدينه رفت و آهنگ ماندن در آن شهر كرد، اما به علت بيمارى ناچار به عراق بازگشت و در نجف اشرف به رياضت و طاعت پرداخت. در عراق با فخرالدين محمد، فرزند [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و مولى نصيرالدين كاشانى و ديگر فقيهان و عالمان امامى معاشر گرديد و از شيخ فخرالدين و حسن بن حمزه‌هاشمى اجازه روايت گرفت و به اشاره فخرالدين، رساله «رافعة الخلاف في وجه سكوت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] عن الاختلاف» را نوشت.
| |
|
| |
|
| | | '''بهاءالدین حيدر بن على بن حیدر قاشی'''، عالم و مفسر سنی و صاحب تفسیر القاشی. |
| == آثار ==
| |
| | |
| آثار عمده او عبارت است از:
| |
| | |
| # # الأركان في فروع شرائع أهل الإيمان؛
| |
| # أسرار الشريعة و أطوار الطريقة و أنوار الحقيقة؛
| |
| # أمثلة التوحيد و أبنيه التجريد؛
| |
| # تلخيص اصطلاحات الصوفية (تنقيح رساله اصطلاحات الصوفية [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]] است)؛
| |
| # جامع الأسرار و منبع الأنوار؛
| |
| # جامع الحقايق؛
| |
| # الأسماء الإلهية و تعيين مظاهرها من الأشخاص الإنسانية؛
| |
| # الأمانة الإلهية في تعيين الخلافة الربانية؛
| |
| # التنبيه في التنزيه؛
| |
| # التوحيد؛
| |
| # الجداول الموسومة بمدارج السالكين في مراتب العارفين؛
| |
| # الحجب و خلاصة الكتب؛
| |
| # رافعة الخلاف عن وجه سكوت اميرالمؤمنين عن الاختلاف؛
| |
| # العقل و النفس؛
| |
| # العلم و تحقيقه؛
| |
| # الفقر و تحقيق الفخر؛
| |
| # كنز الكنوز و كشف الرموز؛
| |
| # المعاد في رجوع العباد؛
| |
| # منتخب التأويل في بيان كتاب الله و حروفه و كلماته و آياته؛
| |
| # نقد النقود في معرفة الوجود؛
| |
| # الأصول و الأركان في تهذيب الأصحاب و الإخوان؛
| |
| # تعيين الأقطاب و الأوتاد؛
| |
| # تفسير المحيط الأعظم و البحر الخضم في تأويل كتاب الله العزيز المحكم؛
| |
| # المسائل الآملية؛
| |
| # نص النّصوص (كتابى است مفصل در شرح فصوص الحكم [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]).
| |
| | |
| ==وفات==
| |
| | |
| سال درگذشت وى به‌درستى دانسته نيست. همين اندازه معلوم است كه وى تا 782ق1380/م، كه شرحى مفصل بر «فصوص الحكم» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] نوشته، زنده بوده است. خود مى‌گويد: «سپس اشارتى شد به شرح فصوص الحكم و اين در وقتى بود كه 30 سال مجاور نجف بودم. كتاب را در 781ق، آغاز كردم و در 782ق، به پايان بردم و در اين هنگام 63 سال از عمرم مى‌گذشت». بدين‌سان، او بايستى پس از اين تاريخ درگذشته باشد. آملى در نوشته‌هاى خود مى‌كوشد وحدت تصوف و تشيع را ثابت كند و عقيده دارد كه شيعى و صوفى دو اسمند براى يك معنى.
| |
| | |
| | |
| == منابع مقاله ==
| |
| | |
| | |
| برگرفته از: موحد، صمد، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامى»، زير نظر [[موسوی بجنوردی، محمدکاظم|كاظم موسوى بجنوردى]] و همكاران (چاپ دوم)، تهران، 1377، ج2، ص214-215.
| |
|
| |
|
|
| |
|
