خوانساری، سید محمدباقر بن زین‌العابدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |روضات الجنات، احسن العطیة، قرة العین و سرور النشأتین، تلخیص مجموعه ورّام و...
    | data-type="authorWritings" |روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات
    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف  
    |کد مؤلف  

    نسخهٔ ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۸:۰۱

    خوانساری، محمدباقر بن زین‌العابدین
    نام خوانساری، محمدباقر بن زین‌العابدین
    نام‎های دیگر اصفهانی، محمدباقر

    صاحب روضات

    نام پدر زین‌العابدین
    متولد 1189 ش /۱۲۲۶ق / 1811 م
    محل تولد خوانسار
    رحلت 1274 ش یا 1313 ق یا 1895 م
    اساتید حاج محمّد ابراهیم کرباسى

    سید حسن مدرس سيد ابراهيم موسوى قزوينى

    برخی آثار روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات
    کد مؤلف AUTHORCODE04990AUTHORCODE

    ميرزا محمدباقر موسوى خوانسارى (1226 ـ 1313ق)، معروف به چهار سوقى، عالم و فرزانه و انديشمند رجالى، برادر آیت‌الله سيد محمد هاشم خوانسارى چهار سوقى

    ولادت

    در روز دوشنبه 22 ماه صفر سال 1226ق در شهر خوانسار ديده به جهان گشود. پدرش، میرزا زین‌العابدین (1192 ـ 1275ق) از دانشمندان و فقیهان مشهور خوانسار و اصفهان بود.

    تحصیلات

    دوران کودکى و نوجوانى سید محمّد باقر موسوى خوانسارى در زادگاهش (خوانسار)، در فراگیرى علوم مقدماتى حوزه نزد پدر و جدش سپرى شد و دیرى نپایید که پدر بزرگوارش به اتفاق خانواده اش براى همیشه، ساکن اصفهان گردید. وى نیز به اصفهان هجرت نمود و به تحصیل علوم دینى اشتغال پیدا کرد. او نزد دانشمندان بزرگ و کار آزموده و طراز اول اصفهان زانوى شاگردى به زمین زد و در مکتب درس آیات عظام: شیخ محمّدتقى اصفهانى، سید صدرالدین عاملى، حاج محمّد ابراهیم کرباسى، مرحوم سید حسن مدرس، سید محمّد پسر عبدالصمد شهشهانى، و پدر بزرگوارش شرکت کرد.

    سفر به نجف اشرف

    سید محمّد باقر خوانسارى در سال 1253ق به نجف اشرف هجرت کرد و از محضر علماى آنجا تلمّذ كرد.

    اساتید

    برخى از اساتيد وى عبارتند از: سيد ابراهيم موسوى قزوينى (صاحب ضوابط) و شيخ حسن (صاحب جواهر).

    بازگشت به اصفهان

    سید محمّد باقر خوانسارى بعد از رسیدن به درجه اجتهاد مطلق و رسیدن به کمالات لازم، از نجف اشرف به شهر اصفهان مراجعت کرد و زعامت دینى و مذهبى این شهر را به عهده گرفت و بر مسند تدریس، قضاوت و فتوا تکیه زد. او به تدریس اصول، حدیث، درایه، و رجال پرداخت و شاگردان زیادى را پرورش داد.

    آثار

    1. روضات الجنان في أحوال العلماء و السادات؛
    2. أحسن العطية في شرح الألفيّه للشهيد؛
    3. طرف الأخبار لتحف الأخيار؛
    4. النهريه؛
    5. قرّة العين؛
    6. سرور النشأتين


    وابسته‌ها