رسائل الشيخ يوسف الإيرواني: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ن‌ا' به 'ن‌ا') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور = | ||
| کتابخوان همراه نور =52854 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۳: | ||
نویسنده کتابش را با حدیثی از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] به نقل از [[امالی شيخ صدوق|امالی شیخ صدوق]] آغاز کرده است: | نویسنده کتابش را با حدیثی از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] به نقل از [[امالی شيخ صدوق|امالی شیخ صدوق]] آغاز کرده است: | ||
«خداوند | «خداوند تبارک و تعالی فرموده است: رضایتش را در طاعتش پنهان کرده، پس هیچ طاعتی را کوچک نشمار، چراکه ممکن است رضایت خدا در همان باشد و تو ندانی؛ او خشم خود را در نافرمانی از خود مخفی کرده است، پس هیچ گناهی را کوچک نشمار، چراکه ممکن است خشم خدا در همان گناه باشد و تو ندانی؛ اجابت خود را در ادعیه پنهان کرده است، پس هیچ دعایی را کوچک نشمار، چراکه ممکن است اجابت در همان دعا باشد و تو ندانی؛ و دوست خود را در میان بندگان پنهان کرده است، پس هیچ بنده‌ای را از بندگان خدا کوچک نشمار، چه‌بسا همان کس دوست خدا باشد و تو ندانی»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص1</ref>. | ||
عصمت امام اولین موضوع کتاب است. در این موضوع دو روایت از [[الخصال|خصال]] [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] نقل شده است. در روایت اول از محمد بن عمیر نقل شده که از هشام بن حکم در طول همصحبتی با او چیزی بهتر از سخنی درباره عصمت امام(ع) نشنیدم. روزی از او پرسیدم که آیا امام معصوم است. گفت: بله..<ref>ر.ک: همان</ref>. | عصمت امام اولین موضوع کتاب است. در این موضوع دو روایت از [[الخصال|خصال]] [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]] نقل شده است. در روایت اول از محمد بن عمیر نقل شده که از هشام بن حکم در طول همصحبتی با او چیزی بهتر از سخنی درباره عصمت امام(ع) نشنیدم. روزی از او پرسیدم که آیا امام معصوم است. گفت: بله..<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۳
| رسائل الشيخ يوسف الإيرواني | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ايرواني، يوسف (نویسنده) |
| چاپ | 1 |
| تعداد جلد | 1 |
رسائل الشيخ يوسف الإيرواني از جمله آثار میرزا یوسف ایروانی (متوفی 1411ق) مشتمل بر احادیث و نوشته‌هایی در موضوعات مختلف اعتقادی، فقهی و اخلاقی است.
نویسنده کتابش را با حدیثی از امیرالمؤمنین علی(ع) به نقل از امالی شیخ صدوق آغاز کرده است: «خداوند تبارک و تعالی فرموده است: رضایتش را در طاعتش پنهان کرده، پس هیچ طاعتی را کوچک نشمار، چراکه ممکن است رضایت خدا در همان باشد و تو ندانی؛ او خشم خود را در نافرمانی از خود مخفی کرده است، پس هیچ گناهی را کوچک نشمار، چراکه ممکن است خشم خدا در همان گناه باشد و تو ندانی؛ اجابت خود را در ادعیه پنهان کرده است، پس هیچ دعایی را کوچک نشمار، چراکه ممکن است اجابت در همان دعا باشد و تو ندانی؛ و دوست خود را در میان بندگان پنهان کرده است، پس هیچ بنده‌ای را از بندگان خدا کوچک نشمار، چه‌بسا همان کس دوست خدا باشد و تو ندانی»[۱].
عصمت امام اولین موضوع کتاب است. در این موضوع دو روایت از خصال شیخ صدوق نقل شده است. در روایت اول از محمد بن عمیر نقل شده که از هشام بن حکم در طول همصحبتی با او چیزی بهتر از سخنی درباره عصمت امام(ع) نشنیدم. روزی از او پرسیدم که آیا امام معصوم است. گفت: بله..[۲].
حفظ چهل حدیث از دیگر عناوین کتاب است. در روایتی امام حسین(ع) نقل شده که رسول‌الله(ص) به امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) وصیت کرد که یا علی هر کس از امت من چهل حدیث در طلب رضای خدا و سرای آخرت حفظ کند. خداوند در روز قیامت او را با پیامبران و صدیقین و شهدا و صالحین محشور می‌کند و چه نیکو دوستانی هستند[۳].
در ادامه کتاب احادیثی در مذمت خوردن مال یتیم، ربا، خمر، عقوق والدین، پرداخت نکردن زکات، قطع رحم، اسراف، گناه و آثار آن ذکر شده است.
در انتهای کتاب، مطلبی با عنوان «رساله حقوق» ذکر شده است که پس از ذکر روایتی در موضوع عبادت پروردگار به نقل از ابوحمزه ثمالی از امام زین‌العابدین(ع)، در توضیح آن چنین می‌نویسد: عبادت به معنای پرستش است و آن انجام دادن وظائف دینی و مذهبی مثل نماز و روزه و حج و... در عبادیت هر عملی کافی است. اضافه دادن عمل به خداوند متعال خواه برای ترس از عذاب و جهنم باشد که عبادت بندگان است یا طمع در بهشت که عبادت مزدوران و تجار است و یا هیچکدام بلکه خداوند را برای عبادت سزاوار دیده و برای شکرانه نعمتهای ظاهری خواه در خود آدمی یا مال و اولاد و علم و جاه و مقام[۴].
در ابتدای اثر فهرستی برای مطالب کتاب تنظیم شده است که اگرچه نسبت به دیگر آثار از جمله مزیتها این نوشتار است اما فاقد ترتیب خاصی است. در عناوین انتهایی نیز شماره صفحات از یاد رفته است.[۵].
پانویس
منابع مقاله
- متن رساله.