مرزبان‌نامه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ی‎ب' به 'ی‌ب')
    جز (جایگزینی متن - 'ه‎ش' به 'ه‌ش')
    خط ۳۲: خط ۳۲:
    این کتاب، دربردارنده داستان‌ها و حکایت‎های بسیار کهن می‌باشد و باور بر این است که این کتاب در اصل، به یکی از گویش‎های فارسی میانه و آن‎طوری که وراوینی می‌گوید، به زبان طبری کهن تألیف شده بوده است که دو بار به‎طور جداگانه توسط سعدالدین وراوینی و [[ملطیوی، محمد غازی|محمد بن غازی ملطیوی]] به نثر فنی فارسی دری برگردانده شده است. [[ملطیوی، محمد غازی|ملطیوی]] نام اثر خود را «[[روضة العقول]]» نهاده است<ref>ر.ک: رضایی، مهدی، 1389، ص47</ref>.
    این کتاب، دربردارنده داستان‌ها و حکایت‎های بسیار کهن می‌باشد و باور بر این است که این کتاب در اصل، به یکی از گویش‎های فارسی میانه و آن‎طوری که وراوینی می‌گوید، به زبان طبری کهن تألیف شده بوده است که دو بار به‎طور جداگانه توسط سعدالدین وراوینی و [[ملطیوی، محمد غازی|محمد بن غازی ملطیوی]] به نثر فنی فارسی دری برگردانده شده است. [[ملطیوی، محمد غازی|ملطیوی]] نام اثر خود را «[[روضة العقول]]» نهاده است<ref>ر.ک: رضایی، مهدی، 1389، ص47</ref>.


    اثر حاضر، در واقع، تعریب متن ترکی ترجمه‎شده از فارسی است.
    اثر حاضر، در واقع، تعریب متن ترکی ترجمه‌شده از فارسی است.


    البته علامه قزوینی و شاید پیش از وی «هوتسما» در دائرةالمعارف اسلامی با تکیه به قول حاجی خلیفه در «كشف الظنون»، این کتاب را بدون توجه به محتوای آن تألیف ابن عرب‎شاه بشمار آورده‌اند، نه ترجمه از متن ترکی یا فارسی و ابن عرب‎شاه نیز خود در آغاز کتاب با تکیه به لفظ «وضعت»، آب صافی روی دست همه ریخته است<ref>ر.ک: افراسیابی، غلامرضا، 1382، ص6</ref>.
    البته علامه قزوینی و شاید پیش از وی «هوتسما» در دائرةالمعارف اسلامی با تکیه به قول حاجی خلیفه در «كشف الظنون»، این کتاب را بدون توجه به محتوای آن تألیف ابن عرب‎شاه بشمار آورده‌اند، نه ترجمه از متن ترکی یا فارسی و ابن عرب‎شاه نیز خود در آغاز کتاب با تکیه به لفظ «وضعت»، آب صافی روی دست همه ریخته است<ref>ر.ک: افراسیابی، غلامرضا، 1382، ص6</ref>.

    نسخهٔ ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۵۴

    مرزبان‎نامه
    مرزبان‌نامه
    پدیدآورانمرزبان بن رستم (نویسنده) ابن عرب شاه، احمد بن محمد (تعريب)
    عنوان‌های دیگرمرزبان نامه. عربی
    ناشرمؤسسة الإنتشار العربي
    مکان نشرلبنان - بيروت
    چاپ1
    موضوعنثر عربی - قرن 9ق. - ترجمه شده از فارسی نثر فارسی - قرن 7ق. - ترجمه شده به عربی
    زبانعربي
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏PIR‎‏ ‎‏5198‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏4043
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    مرزبان‎نامه، کتابی است منسوب به مرزبان بن رستم بن شهریار که توسط شهاب‎الدین احمد بن محمد بن عرب‎شاه، به عربی ترجمه و در آن تصرفاتی صورت گرفته و اشعار عربی و احادیث اسلامی، بدان افزوده شده است.

    این کتاب، دربردارنده داستان‌ها و حکایت‎های بسیار کهن می‌باشد و باور بر این است که این کتاب در اصل، به یکی از گویش‎های فارسی میانه و آن‎طوری که وراوینی می‌گوید، به زبان طبری کهن تألیف شده بوده است که دو بار به‎طور جداگانه توسط سعدالدین وراوینی و محمد بن غازی ملطیوی به نثر فنی فارسی دری برگردانده شده است. ملطیوی نام اثر خود را «روضة العقول» نهاده است[۱].

    اثر حاضر، در واقع، تعریب متن ترکی ترجمه‌شده از فارسی است.

    البته علامه قزوینی و شاید پیش از وی «هوتسما» در دائرةالمعارف اسلامی با تکیه به قول حاجی خلیفه در «كشف الظنون»، این کتاب را بدون توجه به محتوای آن تألیف ابن عرب‎شاه بشمار آورده‌اند، نه ترجمه از متن ترکی یا فارسی و ابن عرب‎شاه نیز خود در آغاز کتاب با تکیه به لفظ «وضعت»، آب صافی روی دست همه ریخته است[۲].

    ساختار

    کتاب، مشتمل است بر «تمهید»، «مقدمه نویسنده» و «مطالب اصلی» که در نه باب تنظیم شده است.

    گزارش محتوا

    در «تمهید»، از اصل کتاب و زبان و نویسنده آن و انتقال آن به زبان‌های دیگر و نیز از موضوع آن سخن به میان آمده است[۳].

    در مقدمه، پس از ستایش و تسبیح خداوند و اشاره به حکمت‎ها و عبرت‎هایی که وی در همه موجودات به ودیعت نهاده و نیز اشاره به اصل و ترجمه کتاب، به‌اختصار موضوع ابواب نه‌گانه کتاب بیان شده است[۴].

    در باب اول، به سبب نام‎گذاری کتاب به «مرزبان‎نامه» اشاره شده است. این باب در واقع حکایت‎ها و داستان‌هایی است که‎ بین‎ مرزبان‎ و دستور (وزیر) نقل می‌شود تا نتایج سیاسی و مملکت‎داری گرفته شود. در این باب ذکر گردیده که این کتاب به مرزبان بن شروین منسوب است که از فرزندزادگان‎ کیکاووس - ‎برادر ملک عادل انوشیروان - ‎بود. شروین پنج پسر داشت. پس از مرگ او، حکومت به پسر بزرگ‎تر رسید. بعد از مدتی، برادران دیگر از روی حسد به مخالفت برخاستند. مرزبان، برای تبری از استقلال برادران، تصمیم‎ به‎ ترک دیار گرفت تا پادشاه درباره او اندیشه بد نکند. قبل از رفتن، به حضور برادر رفت و به نصیحت او پرداخت و شیوه‎های پادشاهی درست و عادلانه را به وی آموخت. شاه، وزیر بداندیشی داشت که می‌کوشید میان برادران، بذر بدگمانی بپاشد و روابط آنها را تیره سازد. مرزبان با او به مناظره در امور ملک می‌پردازد[۵].

    در باب دوم، با بیان حکایات مناسب، از جمله حکایت‎های مربوط به اجنه و عفریت‎ها، سعی می‌شود سوء ظن شاه‎ نسبت‎ به‎ برادران برطرف گردد[۶] باب سوم، پیرامون داستان شیری است که دو روباه به نام «رئیس» و «عادل» ملازم و ندیم او بوده‌اند. باب چهارم، در مورد ماجرای بزی حیله‌گر است که سرانجام سگی زیرک به نام زکی، با کمک او به پادشاهی می‌رسد. باب پنجم در مورد داستان پیل و شیر و هجوم پیل به دیار شیر و شکست پیل‎ می‌باشد. باب ششم، حکایت اشتر راستگو و شیر پارسا است. باب هفتم، در مورد عقاب و دو کبک نر و ماده است. باب هشتم، درباره برخورد مخدومان و یاران است و در باب نهم، با عنوان «اکتساب الأمور من التجارب»، مطالبی پیرامون کتاب و حکایات آن بیان گردیده است.

    یکی از مهم‎ترین ویژگی‎های درونی این اثر، محتوای آن است. مرزبان‎نامه شامل مجموعه حکایاتی است که تاریخ وقوع آن‌ها با توجه به محتوای درونی‌اش، مربوط به ایران قبل از اسلام و حتی دوره‎های بسیار کهن‎تر از آن است؛ مثل آنچه درباره بابل و حوادث آن می‌گوید که سابقه‌ای بس کهن دارد[۷].

    ویژگی دیگر این اثر، آن است که نام تمام مکان‌هایی که در این کتاب ثبت شده، همه متعلق به قلمرو ایران قبل از اسلام است و هیچ اسمی مربوط به قلمرو اسلام در آن دیده نمی‌شود[۸].

    در این کتاب به داستان‌ها و حجم زیادی از مطالب برخورد می‌کنیم که توصیه به زهد و قناعت و پرهیز می‌کند که ممکن است ابتدا این تصویر برای خواننده به وجود آید که این افکار، متأثر از اندیشه‎های عارفانه و صوفیانه اسلامی است؛ درحالی‎که به‎یقین باید دانست که این اندیشه‎ها متأثر از دین مانی و تا حدی متأثر از آیین مزدک است[۹].

    بارزترین ویژگی کتاب آن است که نویسنده با به کار گرفتن سمبولیسم، دیدگاه‎های سیاسی خود را از زبان حیوانات بی‎زبان، بیان‎ کرده‎ است[۱۰].

    مطالعه کامل اثر و بررسی دیدگاه‎های نویسنده‎ در‎ جاهای‎ مختلف، نشانگر این است که وی در بحث خود از سیاست، اگرچه سعی دارد به‎ نخبگان غیر حکومتی توصیه‎های عملی در برخورد با شاهان ارائه کند و در چندین‎ جای مختلف، این موضوع‎ را‎ طرح می‌کند، اما مبنا و محور بحث او حاکم و پادشاه است و کمتر به نقش نخبگان و توده مردم در سیاست توجه دارد؛ به‎عبارت‎دیگر، نویسنده در تحلیل خود از‎ سیاست به برایند نیروهای اجتماعی توجهی ندارد، بلکه کانون و محور تحلیل او وجود پادشاه و سلطان است[۱۱].

    نگرش مؤلف به پادشاهی، شدیدا تحت تأثیر سنت تفکر ایرانی قرار دارد. در‎ این‎ نگرش، پادشاه از فره ایزدی و از تأیید و توفیق الهی برخوردار است. از اینجاست که شاه، گاه به آفتاب رخشنده تمثیل می‌شود و گاه به مادر مهربان[۱۲].

    ذهن پادشاه نیز صاف‎ترین اذهان خلق بشمار می‌رود و مظاهر طبیعی، از تغییرات درونی او تأثیر می‌پذیرد و احوال جهان مطابق تغییر و گردش احوال درونی شاه‎ تحول‎ می‎یابد.‎ اگر پادشاه مکدر شود، خیر و برکت از عالم برمی‌خیزد و اگر‎ به دل او انبساط و سرور وارد شود، در جهان نیز آثار آن هویدا می‌شود[۱۳].

    با این وصف، نه‎ چنان‎ است که مرزبان‎نامه همه‎ پادشاهان‎ را دارای‎ چنین‎ قدرت‎ و فیضی بداند و جایی‎ که‎ خود از حکومت برادرش و رفتار کارگزاران وی با مردم شکایت می‌کند،‎ انتساب‎ این ویژگی‎ها به او، درست به‎ نظر نمی‎آید. اما از‎ آنجا‎ که انتقاد مستقیم از عملکرد‎ پادشاهان‎ می‌توانست پیامدهای ناگواری در پی داشته باشد، وی در زبان ایهام از تندمزاجی‎ و بی‎صبری آنها گلایه می‌کند[۱۴].

    از‎ دیدگاه‎ مرزبان‎نامه،‎ اصل‎ در‎ پادشاهی، وراثت و نسب نیست، بلکه شایستگی مهم‎ترین شرط حکمرانی است[۱۵].

    نکته قابل توجه در این اثر، توجه‎ و تأکید بر پرهیزگاری است و اغلب‎ شخصیت‎هایی که در داستان‌ها، نقش پادشاه را برعهده دارند، افرادی معرفی می‌شوند که بر هوای نفس خویش مسلط هستند و از غرایز حیوانی آسوده‎ گشته‌اند‎ (مانند شیر پرهیزگار و عقاب). حتی در مواردی نویسنده به‎طور مفصل به پرهیزگاری، قناعت و وارستگی از دنیا توجه می‌کند و مهم‎ترین نصیحت پادشاه دانا را به فرزندان‎ خویش،‎ پرهیز از دنیاطلبی معرفی می‌کند. حتی در تمام مباحث کتاب به مطلبی غیر اخلاق برنمی‌خوریم و برخلاف آثاری نظیر «قابوس‎نامه» که در آنها فصول جداگانه‌ای در مورد آیین شراب‎خواری، نرد باختن و عشق‎بازی‎ وجود دارد، در مرزبان‎نامه، یکسره سخن از پرهیزگاری است[۱۶].

    وضعیت کتاب

    فهرست مطالب در ابتدای کتاب آمده و کتاب فاقد پاورقی است.

    پانویس

    1. ر.ک: رضایی، مهدی، 1389، ص47
    2. ر.ک: افراسیابی، غلامرضا، 1382، ص6
    3. ر.ک: تمهید، ص7
    4. ر.ک: مقدمه، ص9-‎11
    5. ر.ک: عزتی‌پرور، احمد، 1378، ص172-‎173
    6. ر.ک: همان
    7. رضایی، مهدی، 1389، ص51
    8. ر.ک: همان، ص53
    9. ر.ک: همان، ص57
    10. ر.ک: درستی، احمد، 1381، ص134-‎135
    11. ر.ک: همان، ص135
    12. همان
    13. همان، ص136
    14. همان، ص136-‎137
    15. همان، ص137
    16. همان، ص138

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. عزتی‌پرور، احمد، «سیاست در مرزبان‎نامه»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کیهان اندیشه، شماره 83، فروردین و اردیبهشت 1378 (18 صفحه، ‎از 170 تا 187).
    3. افراسیابی، غلامرضا، «مقاله: مرزبان‎نامه، نکته‎هایی پیرامون تألیف و ترجمه و تحریر روضة العقول، محمد غازی ملطیوی و مرزبان‎نامه سعدالدین وراوینی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله آینه میراث، شماره 21، تابستان 1382 (27 صفحه، ‎از 5 تا 31).
    4. رضایی، مهدی، «مرزبان‎نامه یادگاری از ایران عهد ساسانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پژوهش‎های ادب عرفانی، شماره 13، علمی - ‎پژوهشی، بهار 1389 (22 صفحه، ‎از 47 تا 68).
    5. درستی، احمد، «مروری بر اندیشه‎های مرزبان بن رستم اسپهبدزاده طبرستانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله مصباح، شماره 43، مهر 1381 (24 صفحه، ‎از 125 تا 148).

    وابسته‌ها

    روضة العقول