پایه‌های علمی و منطقی عقاید اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بخش اول که در باب خداشناسی است؛ ابتدا اشاره‎ای ضمنی به فطری بودن توحید دارد؛ بدین صورت که خداشناسى و معرفت خداوند متعال در فطرت و خلقت انسان نهاده شده و هر انسانی به فطرت خود و بدون نیاز به هر برهانى وجود خدا را ادراک مى‎‎کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>.

مهم‎ترین قسمت این بخش، به موضوع جبر و اختیار مربوط است. اشاعره اهل سنّت معتقد به جبر و معتزله اهل سنّت معتقد به تفویض شده‎اند و امامیه به متابعت آنچه از ائمه معصومین(ع) رسیده است، قائل به امر بین الامرین هستند، که نگارنده در جهت اثبات عقیده امامیه، به استدلالاتی از آیات قرآن و احادیث معصومین(ع) اشاره می‎کند. آیاتى که دلالت بر نفى جبر و بطلان عقیده به آن دارد، بر هفت نوع است: نوع اوّل، آیاتى است که خوبى کردن و بدى کردن را به خود بنده نسبت مى‎دهد؛ مانند آیه ۱۵ سوره اسراء که می‌فرماید: '''فَمَنِ‎ اهْتَدىٰ‎ فَإِنَّمٰا یهْتَدِي لِنَفْسِهِ‎ وَ مَنْ‎ ضَلَّ‎ فَإِنَّمٰا يضِلُّ‎ عَلَيهٰا''' (هرکس به راه هدایت رفت، به نفع خود اوست و هرکس به راه ضلالت رفت به ضرر خود اوست). در ادامه نویسنده با ذکر و تشریح انواع این آیات به بسط مطلب می‌پردازد<ref>ر.ک: همان، ص108-119</ref>.