أدب الدنيا و الدين: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
'''أدب الدنيا و الدين'''، اثر [[ابوالحسن على بن محمد بن حبيب بصرى ماوردى]]، | '''أدب الدنيا و الدين'''، اثر [[ابوالحسن على بن محمد بن حبيب بصرى ماوردى]]، کتابى است پيرامون برخى از آداب پسنديده مربوط به زندگانى دينى و دنيوى انسان‌ها كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
کتاب در پنج باب و هر باب، در چندين فصل، تنظيم شده است. | |||
مؤلف در اين | مؤلف در اين کتاب، با توجه دادن به اين نكته كه «مهم‌ترين، باارزش‌ترين و نيز نافع‌ترين چيزها آن است كه قوام دين و دنياى انسان و نيز مصلحت دنيا و آخرتش بدان وابسته است، چرا كه در صورت پابرجايى دين، عبادت صحيح و با دنياى شايسته، سعادت و نيك‌بختى تمام مى‌شود»؛ ازاين‌رو، در اين کتاب به بيان آداب دين و دنيادارى پرداخته و در اين جهت، بين پژوهش‌هاى فقيهان و گفتار اديبان، گردآورده است؛ به‌نحوى‌كه فهم آن براى عموم مخاطبين سهل و آسان باشد. | ||
ماوردى در لابه‌لاى | ماوردى در لابه‌لاى کتاب، به آيات قرآن كريم و نيز سنت نبوى استشهاد نموده و نيز از ضرب‌المثل‌هاى حكيمان و اديبان و نيز گفتار شعرا براى تنوع بخشيدن به مطالب کتاب و رفع ملالت و خستگى خواننده، استفاده شايانى برده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
در باب اول، به فضيلت عقل و ذم هواپرستى پرداخته شده است. به نظر نويسنده، هر فضيليتى داراى اساسى و پايه‌اى بوده و هر ادبى، چشمه‌اى دارد و اساس فضايل و سرچشمه آداب، عقل است <ref>متن | در باب اول، به فضيلت عقل و ذم هواپرستى پرداخته شده است. به نظر نويسنده، هر فضيليتى داراى اساسى و پايه‌اى بوده و هر ادبى، چشمه‌اى دارد و اساس فضايل و سرچشمه آداب، عقل است <ref>متن کتاب، ص 6 - 22</ref>. | ||
در باب دوم، در ضمن سه فصل، مطالبى پيرامون ادب علم، بيان شده است. نويسنده در خلال اين سه فصل، ابتدا به مبادى و مؤديات علوم اشاره كرده و سپس، به آداب معلم و متعلم نسبت به يكديگر پرداخته است <ref>همان، ص 23 - 97</ref>. | در باب دوم، در ضمن سه فصل، مطالبى پيرامون ادب علم، بيان شده است. نويسنده در خلال اين سه فصل، ابتدا به مبادى و مؤديات علوم اشاره كرده و سپس، به آداب معلم و متعلم نسبت به يكديگر پرداخته است <ref>همان، ص 23 - 97</ref>. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
در آخرين باب، در ضمن هشت فصل، آداب مواضعه و اصلاح بيان شده و از جمله مباحث آن، عبارت است از: سخن گفتن و سكوت كردن، صبر و جزع، مشورت، كتمان سر، مزاح و شوخى، تطير و تفأل، مروت و جوانمردى و... <ref>همان، ص 282 - 355</ref>. | در آخرين باب، در ضمن هشت فصل، آداب مواضعه و اصلاح بيان شده و از جمله مباحث آن، عبارت است از: سخن گفتن و سكوت كردن، صبر و جزع، مشورت، كتمان سر، مزاح و شوخى، تطير و تفأل، مروت و جوانمردى و... <ref>همان، ص 282 - 355</ref>. | ||
== وضعيت | == وضعيت کتاب == | ||
فهرست مطالب در انتهاى | فهرست مطالب در انتهاى کتاب آمده و در پاورقى‌ها، به تشريح و توضيح كلماتى كه معانى آن‌ها، سخت و دشوار مى‌باشد، پرداخته شده است. | ||
=پانویس = | =پانویس = | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
مقدمه و متن | مقدمه و متن کتاب. | ||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۰۰
| نام کتاب | أدب الدنیا و الدین |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | ماوردی، علی بن محمد (نويسنده)
راجح، محمد کریم (شارح) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 247/35 /م2الف4 |
| موضوع | احادیث اخلاقی - قرن 5ق.
اخلاق اسلامی |
| ناشر | دار و مکتبة الهلال |
| مکان نشر | [بی جا] - |
| سال نشر | 1421 هـ.ق یا 2000 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2502AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
أدب الدنيا و الدين، اثر ابوالحسن على بن محمد بن حبيب بصرى ماوردى، کتابى است پيرامون برخى از آداب پسنديده مربوط به زندگانى دينى و دنيوى انسان‌ها كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.
ساختار
کتاب در پنج باب و هر باب، در چندين فصل، تنظيم شده است.
مؤلف در اين کتاب، با توجه دادن به اين نكته كه «مهم‌ترين، باارزش‌ترين و نيز نافع‌ترين چيزها آن است كه قوام دين و دنياى انسان و نيز مصلحت دنيا و آخرتش بدان وابسته است، چرا كه در صورت پابرجايى دين، عبادت صحيح و با دنياى شايسته، سعادت و نيك‌بختى تمام مى‌شود»؛ ازاين‌رو، در اين کتاب به بيان آداب دين و دنيادارى پرداخته و در اين جهت، بين پژوهش‌هاى فقيهان و گفتار اديبان، گردآورده است؛ به‌نحوى‌كه فهم آن براى عموم مخاطبين سهل و آسان باشد.
ماوردى در لابه‌لاى کتاب، به آيات قرآن كريم و نيز سنت نبوى استشهاد نموده و نيز از ضرب‌المثل‌هاى حكيمان و اديبان و نيز گفتار شعرا براى تنوع بخشيدن به مطالب کتاب و رفع ملالت و خستگى خواننده، استفاده شايانى برده است.
گزارش محتوا
در باب اول، به فضيلت عقل و ذم هواپرستى پرداخته شده است. به نظر نويسنده، هر فضيليتى داراى اساسى و پايه‌اى بوده و هر ادبى، چشمه‌اى دارد و اساس فضايل و سرچشمه آداب، عقل است [۱].
در باب دوم، در ضمن سه فصل، مطالبى پيرامون ادب علم، بيان شده است. نويسنده در خلال اين سه فصل، ابتدا به مبادى و مؤديات علوم اشاره كرده و سپس، به آداب معلم و متعلم نسبت به يكديگر پرداخته است [۲].
در باب سوم، ادب دين بيان شده است. نويسنده در اين باب، به بحث از واجبات، محرمات و مستحبات پرداخته و مطالبى نيز پيرامون رياضت، بيان كرده است [۳].
در باب سوم، آداب مربوط به دنيا و زندگى مادى انسان، در ضمن سه فصل، بيان گرديده است. نويسنده در ابتدا، به مطالبى پيرامون آنچه در زندگانى دنيوى به صلاح انسان مى‌باشد اشاره كرده و سپس، به بيان فضايل و نتايج مودت و نيكى، پرداخته است [۴].
در باب چهارم، در ضمن شش فصل، طريقه تربيت و ادب نفس، تشريح گرديده است. از جمله مباحثى كه در اين باب مطرح شده، عبارتند از: توصيه به پرهيز از كبر و عجب، سفارش به حسن خلق، حياء، حلم و غضب، صدق و كذب و حسد و منافسه [۵].
در آخرين باب، در ضمن هشت فصل، آداب مواضعه و اصلاح بيان شده و از جمله مباحث آن، عبارت است از: سخن گفتن و سكوت كردن، صبر و جزع، مشورت، كتمان سر، مزاح و شوخى، تطير و تفأل، مروت و جوانمردى و... [۶].
وضعيت کتاب
فهرست مطالب در انتهاى کتاب آمده و در پاورقى‌ها، به تشريح و توضيح كلماتى كه معانى آن‌ها، سخت و دشوار مى‌باشد، پرداخته شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.
پیوندها
مطالعه کتاب أدب الدنیا و الدین در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور