آل ذهب، محمود: تفاوت میان نسخهها
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ آل ذهب، محمود را به محمود آل ذهب که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ محمود آل ذهب را به آل ذهب، محمود که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۱۰
نام | آل ذهب، محمود |
---|---|
نامهای دیگر | محمود بن محمد بن ياسين بن ذهب الظالمی النجفي.
محمود ذهب نجفی |
نام پدر | یاسین |
متولد | 1248ق |
محل تولد | نجف |
رحلت | 1324ق |
اساتید | آخوند محمدکاظم خراسانی
شیخ محمدحسین کاظمی شیخ نعمت طریحی |
برخی آثار | فصول في أصول الفقه |
کد مؤلف | AUTHORCODE02606AUTHORCODE |
محمود آل ذهب(متوفی 1324ق)، فقیه، اصولی و مجتهد قرن چهاردهم، اهل عراق و از شاگردان آخوند خراسانی بود.
تولد و تحصیل
محمود بن محمد بن یاسین آل ذهب، حوالی سال 1248ق، در شهر نجف متولد شد. مراحل نشو و نما را در همان شهر پیمود. ایشان بعد از فراگیری تحصیلات مقدماتی، برای آموختن مباحث عالی فقه و اصول نزد عالمان سرشناس آن دیار حضور یافت.
اساتید
- آخوند محمدکاظم خراسانی؛
- شیخ محمدحسین کاظمی؛
- شیخ نعمت طریحی؛
- شیخ عبدالحسین طریحی؛
- شیخ محمدهادی تهرانی.
شاگردان
شیخ محمود، ضمن تدریس در حوزه علمیه، مسئولیت قضاوت و امامت نماز جماعت در صحن حیدری حضرت امیرالمؤمنین(ع) را نیز عهدهدار بود. نتیجه تدریس ایشان تربیت شاگردان بسیاری بود که نام دو تن از آنها چنین است:
- شیخ یوسف فقیه عاملی؛
- شیخ محمدحسین بن حمد حلی.
نظر علما درباره محمود آل ذهب
شیخ محمد حرزالدین درباره محمود آل ذهب میگوید: ایشان نابغه زمانش و از افراد منحصر به فرد در دوره خویش بود. او فقیهی متقن و اصولیای فوقالعاده بود که در علوم عربی و منطق تخصص لازم را دارا بود.
سید حسن صدر میگوید: ایشان از فضلای عرب نجف بود که بسیاری از بزرگان اهل فضیلت و علم در درس ایشان حاضر میشدند.
وفات
شیخ محمود آل ذهب در روز دوشنبه شانزدهم جمادیالاولی سال 1324ق، در نجف دار فانی را وداع گفت و در صحن حیدری حرم امام علی(ع) دفن شد.
آثار
- حاشية علی رسائل الشيخ الأنصاری (ایشان در سال 1295ق، آن را به پایان رساند)؛
- رسالة في التقليد (ایشان در سال 1309 از نگارشش فارغ شد)؛
- رسالة في العلم الإجمالي؛
- رسالة في مسئلة أن المتنجس لا ينجس[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: حکیم، حسن عیسی، ج9، ص84-85
منابع مقاله
حکیم، حسن عیسی، «المفصل في تاريخ النجف الأشرف»، المكتبة الحيدرية، قم، چاپ اول، 1427ق.