علیاری تبریزی، علی بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود' به 'میرزای شیرازی، سید محمدحسن') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
وی از محضر آیات عظام [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ مرتضى انصارى]]، [[میرزای شیرازی، محمدحسن | وی از محضر آیات عظام [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شیخ مرتضى انصارى]]، [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]]، [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شیرازى]]، حاج سید حسین کوه‌کمرى، شیخ رازى آل یاسین و شیخ مهدى فتونى موفق به اخذ اجازه اجتهاد گردید و پس از آن به شهر تبریز مراجعت نمود و به تألیف و تدریس مشغول شد. وى علاوه بر درس‌هاى معمول حوزه، ریاضیات و «قانون» [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] را نیز تدریس مى‌نمود. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۲
| نام | علیاری تبریزی، علی بن عبدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آیت‌الله علیاری تبریزی
علیاری، علی بن عبدالله غروی علییاری، علی قراچه‌داغی، علی بن عبدالله |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1327 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | ایضاح الغوامض فی تقسیم الفرائض |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00253AUTHORCODE |
حاج ملا على بن عبدالله علیارى، نخستین شخصیت معروف علمى خاندان علیارى است.
صاحب «ریحانة الادب»، ایشان را از اکابر علماى طراز اول اوایل قرن چهاردهم هجرى و فقیه، اصولى، محدث، رجالى، طبیب، نجومى، ریاضى‌دان، حکیم، متکلم، ادیب، شاعر و در یک جمله، جامع معقول و منقول و فروع و اصول مى‌خواند.
ولادت
تولد وى در سال 1236ق، در قریه سردرود - دو فرسخى تبریز - بوده است. او در قریه علیار، از نواحى تبریز اقامت گزید و پس از کسب برخى از علوم و معارف، به نجف اشرف عزیمت نمود و در ارض اقدس، به تکمیل معلومات خویش پرداخت.
اساتید
وی از محضر آیات عظام شیخ مرتضى انصارى، میرزاى شیرازى، میرزا محمدحسن شیرازى، حاج سید حسین کوه‌کمرى، شیخ رازى آل یاسین و شیخ مهدى فتونى موفق به اخذ اجازه اجتهاد گردید و پس از آن به شهر تبریز مراجعت نمود و به تألیف و تدریس مشغول شد. وى علاوه بر درس‌هاى معمول حوزه، ریاضیات و «قانون» ابن سینا را نیز تدریس مى‌نمود.
آثار
شیخ آقا بزرگ تهرانى در موارد متعددى از کتاب خود، به تألیفات مرحوم علیارى اشاره دارد که مهم‌ترین آنها کتاب پنج جلدى «بهجة الآمال في شرح زبدة المقال» در علم رجال است که سه جلد اول آن در شرح «زبدة المقال»، منظومه رجالى سید حسین بروجردى (م 1276ق) و دو جلد آخر، شرح منظومه رجالى «مُنتهى الآمال في علم الرجال» خود وى مى‌باشد که به‌عنوان تکمیل زبدة المقال مذکور، به نظم آورده است.
از دیگر آثار وى مى‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
- ايضاح الغوامض في تقسيم الفرائض؛
- نهج الاعلان بما یثبت به دخول شهر رمضان؛
- منهاج الملة في بیان الوقت و القبلة؛
- مناسک حج؛
- تعليقات على العروة الوثقى؛
- شرح قصیده حسن بن راشد.