الموجز في اداء القراء السبعة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    '''الموجز في أداء القراء السبعة'''، اثر [[اهوازی، حسن بن علی|حسن بن على اهوازى]] (متوفى 446ق)، با تحقيق [[عمران، عبدالعظیم محمود|عبدالعظيم محمود عمران]]، كتابى است در شرح قرائت‌هاى هفت‌گانه معتبر كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.
    '''الموجز في أداء القراء السبعة'''، اثر [[اهوازی، حسن بن علی|حسن بن على اهوازى]] (متوفى 446ق)، با تحقيق [[عمران، عبدالعظیم محمود|عبدالعظيم محمود عمران]]، كتابى است در شرح قرائت‌هاى هفت‌گانه معتبر كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.


    اين اثر، در ميان كتب قرائات، داراى مكانى رفيع و ارجمند بوده و از جمله امورى كه بر جايگاه ارزشمند علمى آن دلالت دارد، آن است كه اين كتاب، از جمله منابع و مصادر [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] در تأليف كتاب «النشر» مى‌باشد.<ref>مقدمه محقق، ص20</ref>
    اين اثر، در ميان كتب قرائات، داراى مكانى رفيع و ارجمند بوده و از جمله امورى كه بر جايگاه ارزشمند علمى آن دلالت دارد، آن است كه اين كتاب، از جمله منابع و مصادر [[جزری، محمد بن محمد|ابن جزرى]] در تأليف كتاب «النشر» مى‌باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13018/1/20 مقدمه محقق، ص20]</ref>


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۳۴: خط ۳۴:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    محقق در مقدمه خويش، ضمن بيان زندگى‌نامه مفصلى از نویسنده و بررسى نسبت كتاب به او، روش خود را در تحقيق و تصحيح كتاب و اقداماتى كه در اين باره انجام داده، شرح داده است.<ref>مقدمه محقق، ص15 - 23</ref>
    محقق در مقدمه خويش، ضمن بيان زندگى‌نامه مفصلى از نویسنده و بررسى نسبت كتاب به او، روش خود را در تحقيق و تصحيح كتاب و اقداماتى كه در اين باره انجام داده، شرح داده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13018/1/15 مقدمه محقق، ص15 - 23]</ref>


    قاريانى كه نویسنده به شرح قرائت‌هاى ايشان پرداخته، عبارتند از: عبدالله بن كثير مكى، نافع بن عبدالرحمن مدنى، عبدالله بن عامر شامى، ابوعمرو بن علاء بصرى، عاصم بن ابى‌النجود اسدى، حمزة بن حبيب تيمى و على بن حمزه كسايى كوفى.<ref>مقدمه مؤلف، ص29 - 30</ref>
    قاريانى كه نویسنده به شرح قرائت‌هاى ايشان پرداخته، عبارتند از: عبدالله بن كثير مكى، نافع بن عبدالرحمن مدنى، عبدالله بن عامر شامى، ابوعمرو بن علاء بصرى، عاصم بن ابى‌النجود اسدى، حمزة بن حبيب تيمى و على بن حمزه كسايى كوفى.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13018/1/29 مقدمه مؤلف، ص29 - 30]</ref>


    نویسنده پيش از پرداختن به قرائت‌ها، ابوابى را مشتمل بر شرح آنچه در قرآن فراوان مورد استفاده است، همچون: ادغام، اظهار، اماله، تفخيم و... ذكر كرده است. عناوين برخى از اين ابواب عبارت است از: استعاذه؛ تسميه؛ تغليظ و ترقيق لام؛ ادغام و اظهار در حروفى كه حركت آنها شناخته نمى‌شود؛ لام هل؛ ذكر مذاهب قراء در ادغام دو حرف مثل هم و متجانس با هم هنگامى كه در يك يا دو كلمه كنار هم قرار گيرند؛ ذكر همزه ساكن در فاء الفعل اسماء و افعال و.<ref>متن كتاب، ص50 - 94</ref>
    نویسنده پيش از پرداختن به قرائت‌ها، ابوابى را مشتمل بر شرح آنچه در قرآن فراوان مورد استفاده است، همچون: ادغام، اظهار، اماله، تفخيم و... ذكر كرده است. عناوين برخى از اين ابواب عبارت است از: استعاذه؛ تسميه؛ تغليظ و ترقيق لام؛ ادغام و اظهار در حروفى كه حركت آنها شناخته نمى‌شود؛ لام هل؛ ذكر مذاهب قراء در ادغام دو حرف مثل هم و متجانس با هم هنگامى كه در يك يا دو كلمه كنار هم قرار گيرند؛ ذكر همزه ساكن در فاء الفعل اسماء و افعال و.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13018/1/50 متن كتاب، ص50 - 94]</ref>


    در ادامه، به بيان اختلاف قرائت‌ها پرداخته شده است. در اين قسمت، كه از سوره حمد آغاز شده و تا انتهاى قرآن كريم، ادامه يافته است، تك‌تك كلمات مورد اختلاف، به ترتيب سوره‌ها، بيان شده و به موارد اختلافى، اشاره گرديده است. به‌عنوان مثال، در سوره حمد، در آيه چهارم، عاصم و كسايى، «مالك»؛ يعنى با الف خوانده‌اند و بقيه قرّاء، «ملك»؛ يعنى بدون الف قرائت كرده‌اند. در سوره بقره، در آيه نهم، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]]، نافع و ابوعمرو، «و ما يُخادِعون» خوانده‌اند بقيه، ''' «و ما يَخدَعون» ''' قرائت كرده‌اند.<ref>همان، ص95 - 310</ref>
    در ادامه، به بيان اختلاف قرائت‌ها پرداخته شده است. در اين قسمت، كه از سوره حمد آغاز شده و تا انتهاى قرآن كريم، ادامه يافته است، تك‌تك كلمات مورد اختلاف، به ترتيب سوره‌ها، بيان شده و به موارد اختلافى، اشاره گرديده است. به‌عنوان مثال، در سوره حمد، در آيه چهارم، عاصم و كسايى، «مالك»؛ يعنى با الف خوانده‌اند و بقيه قرّاء، «ملك»؛ يعنى بدون الف قرائت كرده‌اند. در سوره بقره، در آيه نهم، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]]، نافع و ابوعمرو، «و ما يُخادِعون» خوانده‌اند بقيه، ''' «و ما يَخدَعون» ''' قرائت كرده‌اند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/13018/1/95 همان، ص95 - 310]</ref>


    == وضعيت كتاب ==
    == وضعيت كتاب ==
    خط ۵۹: خط ۵۹:
    [[رده:علم قرائت و تجوید]]
    [[رده:علم قرائت و تجوید]]
    [[رده:علم قرائت]]
    [[رده:علم قرائت]]
    [[رده:25 اسفند الی 24 فروردین(97)]]

    نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۳۱

    الموجز فی اداء القراء السبعه
    الموجز في اداء القراء السبعة
    پدیدآوراناهوازی، حسن بن علی (نویسنده) عمران، عبدالعظیم محمود (محقق)
    ناشرمکتبة اولاد الشيخ للتراث
    مکان نشرجیزه - مصر
    سال نشر2006 م
    چاپ1
    شابک977-371-128-5
    موضوعقرآن - قرائت
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏75‎‏/‎‏35‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏9‎‏م‎‏8‎‏ ‎‏1385
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الموجز في أداء القراء السبعة، اثر حسن بن على اهوازى (متوفى 446ق)، با تحقيق عبدالعظيم محمود عمران، كتابى است در شرح قرائت‌هاى هفت‌گانه معتبر كه به زبان عربى و در قرن پنجم هجرى نوشته شده است.

    اين اثر، در ميان كتب قرائات، داراى مكانى رفيع و ارجمند بوده و از جمله امورى كه بر جايگاه ارزشمند علمى آن دلالت دارد، آن است كه اين كتاب، از جمله منابع و مصادر ابن جزرى در تأليف كتاب «النشر» مى‌باشد.[۱]

    ساختار

    كتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز و مطالب در دو قسمت تنظيم شده است. در قسمت اول، مطالبى پيرامون ادغام و اظهار حروف و... در قرآن، آمده و در قسمت دوم، به موارد اختلاف در قرائات پرداخته شده است.

    گزارش محتوا

    محقق در مقدمه خويش، ضمن بيان زندگى‌نامه مفصلى از نویسنده و بررسى نسبت كتاب به او، روش خود را در تحقيق و تصحيح كتاب و اقداماتى كه در اين باره انجام داده، شرح داده است.[۲]

    قاريانى كه نویسنده به شرح قرائت‌هاى ايشان پرداخته، عبارتند از: عبدالله بن كثير مكى، نافع بن عبدالرحمن مدنى، عبدالله بن عامر شامى، ابوعمرو بن علاء بصرى، عاصم بن ابى‌النجود اسدى، حمزة بن حبيب تيمى و على بن حمزه كسايى كوفى.[۳]

    نویسنده پيش از پرداختن به قرائت‌ها، ابوابى را مشتمل بر شرح آنچه در قرآن فراوان مورد استفاده است، همچون: ادغام، اظهار، اماله، تفخيم و... ذكر كرده است. عناوين برخى از اين ابواب عبارت است از: استعاذه؛ تسميه؛ تغليظ و ترقيق لام؛ ادغام و اظهار در حروفى كه حركت آنها شناخته نمى‌شود؛ لام هل؛ ذكر مذاهب قراء در ادغام دو حرف مثل هم و متجانس با هم هنگامى كه در يك يا دو كلمه كنار هم قرار گيرند؛ ذكر همزه ساكن در فاء الفعل اسماء و افعال و.[۴]

    در ادامه، به بيان اختلاف قرائت‌ها پرداخته شده است. در اين قسمت، كه از سوره حمد آغاز شده و تا انتهاى قرآن كريم، ادامه يافته است، تك‌تك كلمات مورد اختلاف، به ترتيب سوره‌ها، بيان شده و به موارد اختلافى، اشاره گرديده است. به‌عنوان مثال، در سوره حمد، در آيه چهارم، عاصم و كسايى، «مالك»؛ يعنى با الف خوانده‌اند و بقيه قرّاء، «ملك»؛ يعنى بدون الف قرائت كرده‌اند. در سوره بقره، در آيه نهم، ابن كثير، نافع و ابوعمرو، «و ما يُخادِعون» خوانده‌اند بقيه، «و ما يَخدَعون» قرائت كرده‌اند.[۵]

    وضعيت كتاب

    فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است.

    پاورقى‌ها توسط محقق نوشته شده و در آن‌ها علاوه بر ذكر منابع و توضيح برخى كلمات و عبارات متن، صفحه نسخه اصلى مورد استفاده وى، درج شده است.

    پانويس

    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.