۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03922.jpg|بندانگشتی|ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین]] | [[پرونده:NUR03922.jpg|بندانگشتی|ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |ظهیری نیشابوری، ظهیرالدین | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | نیشابوری، ظهیرالدین | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |582 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" | | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[سلجوقنامه]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03922AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ظهيرالدين نيشابورى''' (متوفای حدود 582 ق)، بر پايه گفتار [[راوندی، محمد بن علی|راوندى]] در [[راحة الصدور و آية السرور در تاریخ آل سلجوق|راحة الصدور و آية السرور]]، از بزرگان دربارى عهد سلجوقى و آموزگار دو تن از شاهزادگان اين سلسله بود كه در روزگار آخرين حاكم سلجوقى ايران؛ يعنى طغرل بن ارسلان به نوشتن [[سلجوقنامه]] دست گشاد. | |||
از زندگى وى اطلاعات چندانى در دست نيست، اما روشن است كه او در دستگاه پادشاهان سلجوقى مانند طغرل و سلطان مسعود مى‌زيست و به گفته | از زندگى وى اطلاعات چندانى در دست نيست، اما روشن است كه او در دستگاه پادشاهان سلجوقى مانند طغرل و سلطان مسعود مى‌زيست و به گفته [[راوندی، محمد بن علی|راوندى]]، معلم آنان بود و از اين‌رو، از مسائل روز و روى‌دادهاى پشت پرده آگاهى داشت. او تاريخى بسيار نيكو درباره آل سلجوق نوشت، اما با مرگ ظهيرى در 588 هجرى قمرى، به پايان نرسيد و پس از وى، ابوحامد محمد بن ابراهيم در 599 هجرى، نوشته‌اى به نام «ذيلى بر سلجوقنامه ظهيرالدين نيشابورى» بر آن افزود و روى‌دادها را تا پايان پادشاهى طغرل سوم گزارش كرد. | ||