کنتوری، سید محمدقلی بن محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE05685AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''سيد محمدقلى موسوى نيشابورى كنتورى''' (متوفاى 1260ق)، مفتى و مرجعِ شیعیان هند و از علماى بزرگ قرن سيزدهم هجرى و از صاحب‌نظران در علم كلام بوده است. اجدادش در سلسل انساب علويان، نسبت به امام موساى كاظم(ع) مى‌رساندند. نياكانش پيش‌تر در نيشابور زندگى | '''سيد محمدقلى موسوى نيشابورى كنتورى''' (متوفاى 1260ق)، مفتى و مرجعِ شیعیان هند و از علماى بزرگ قرن سيزدهم هجرى و از صاحب‌نظران در علم كلام بوده است. اجدادش در سلسل انساب علويان، نسبت به امام موساى كاظم(ع) مى‌رساندند. نياكانش پيش‌تر در نيشابور زندگى می‌كردند اما پس از حمله مغول، از ايران به هندوستان كوچيدند. | ||
وى مدتى در شهر ميرتهه بر كرسى قضاوت و فتوا نشست. رساله‌اى هم به نام «عدالت علويه» در موضوع احكام قضاوت و افتاء و شرائط قاضى و مفتى نوشته است.وى كه اهل قلم و تحقيق بود، در دفاع از مكتب جعفرى، كتاب‌ها نوشت. از ميان آثارش بعضى مانند «الفتوحات الحيدريّه» و «تشييد المطاعن لشكف الضغاين (رد باب دهم از كتاب تحفه اثنی‌عشر يه)» هميشه مطمح نظر متكلمان به‌ويژه نصب‌العين پسرش- نویسنده عبقات الانوار- بود. فرزندان و نوادگانش نيز چون آثار پربارش، هر يك فراتى از فضل و علم بودند كه به درياى دانش پيوستند. از آن ميان، نام‌هاى سيد سراج حسين (م1282ق)، سيّد اعجاز حسين (م1286ق)، سيّد ناصر حسين (م1361ق)، سيّد ذاكر حسين (م1358ق) و سيّد محمّد سعيد الملّه موسوى (م1387ق) در كتاب‌هاى تاريخ و تراجم مى‌درخشند. | وى مدتى در شهر ميرتهه بر كرسى قضاوت و فتوا نشست. رساله‌اى هم به نام «عدالت علويه» در موضوع احكام قضاوت و افتاء و شرائط قاضى و مفتى نوشته است.وى كه اهل قلم و تحقيق بود، در دفاع از مكتب جعفرى، كتاب‌ها نوشت. از ميان آثارش بعضى مانند «الفتوحات الحيدريّه» و «تشييد المطاعن لشكف الضغاين (رد باب دهم از كتاب تحفه اثنی‌عشر يه)» هميشه مطمح نظر متكلمان به‌ويژه نصب‌العين پسرش- نویسنده عبقات الانوار- بود. فرزندان و نوادگانش نيز چون آثار پربارش، هر يك فراتى از فضل و علم بودند كه به درياى دانش پيوستند. از آن ميان، نام‌هاى سيد سراج حسين (م1282ق)، سيّد اعجاز حسين (م1286ق)، سيّد ناصر حسين (م1361ق)، سيّد ذاكر حسين (م1358ق) و سيّد محمّد سعيد الملّه موسوى (م1387ق) در كتاب‌هاى تاريخ و تراجم مى‌درخشند. | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۰۳
| نام | کنتوری، محمدقلی بن محمدحسین |
|---|---|
| نام های دیگر | کنتوری هندی، محمدقلی بن محمدحسین
موسوی، محمدقلی بن محمدحسین نیسابوری، محمدقلی بن محمدحسین نیشابوری، سید محمدقلی بن محمدحسین |
| نام پدر | |
| متولد | 1153 ش یا 1774 م |
| محل تولد | |
| رحلت | 1260 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | تشیید المطاعن لکشف الضغائن (رد باب دهم از کتاب تحفه اثنا عشریه) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05685AUTHORCODE |
سيد محمدقلى موسوى نيشابورى كنتورى (متوفاى 1260ق)، مفتى و مرجعِ شیعیان هند و از علماى بزرگ قرن سيزدهم هجرى و از صاحب‌نظران در علم كلام بوده است. اجدادش در سلسل انساب علويان، نسبت به امام موساى كاظم(ع) مى‌رساندند. نياكانش پيش‌تر در نيشابور زندگى می‌كردند اما پس از حمله مغول، از ايران به هندوستان كوچيدند.
وى مدتى در شهر ميرتهه بر كرسى قضاوت و فتوا نشست. رساله‌اى هم به نام «عدالت علويه» در موضوع احكام قضاوت و افتاء و شرائط قاضى و مفتى نوشته است.وى كه اهل قلم و تحقيق بود، در دفاع از مكتب جعفرى، كتاب‌ها نوشت. از ميان آثارش بعضى مانند «الفتوحات الحيدريّه» و «تشييد المطاعن لشكف الضغاين (رد باب دهم از كتاب تحفه اثنی‌عشر يه)» هميشه مطمح نظر متكلمان به‌ويژه نصب‌العين پسرش- نویسنده عبقات الانوار- بود. فرزندان و نوادگانش نيز چون آثار پربارش، هر يك فراتى از فضل و علم بودند كه به درياى دانش پيوستند. از آن ميان، نام‌هاى سيد سراج حسين (م1282ق)، سيّد اعجاز حسين (م1286ق)، سيّد ناصر حسين (م1361ق)، سيّد ذاكر حسين (م1358ق) و سيّد محمّد سعيد الملّه موسوى (م1387ق) در كتاب‌هاى تاريخ و تراجم مى‌درخشند.
اما در آسمان آل سيد محمدقلى و در ميان موسويان هند، نام سيد حامد حسين نویسنده عبقات الانوار را درخششى ديگر و فروزشى فراتر است.