نهج الدعاء (با ترجمه فارسی): تفاوت میان نسخه‌ها

در آغاز فصل‌های کتاب، مطالبی با عنوان درآمد نوشته شده یا توضیحات و استنتاج‌هایی در ادامه احادیث آمده است که هدف از این کار، ارائه چشم‌انداز کلی روایات آن بخش یا فصل است. گاه هم به توضیح و تبیین برخی از مفاهیم دشوار و پیچیده احادیث، پرداخته شده است. در انتهای جلد دوم نیز نمایه‌هایی با عنوان فهرست آمده است که دسترسی به مطالب مورد نظر کتاب را آسان نموده است<ref>ر.ک: معرفی گزارشی، 1386، ص122</ref>

در مقدمه، به روش کار نویسنده و برخی از ویژگی‌ها و خصوصیات کتاب اشاره شده است<ref>مقدمه، ج1، ص7-11</ref>

درآمد، مشتمل بر مباحث مقدماتی کتاب بوده که عبارتند از: واژه شناسی دعا؛ دعا در قرآن و حدیث؛ دعای تکوینی و تشریعی؛ مفهوم دعا در مورد انسان؛ حقیقت دعا؛ اهمیت دعا و نقش آن در زندگی؛ اصلی ترین مقدمات اجابت دعا و موانع اجابت دعا<ref>درآمد، همان، ص13-21</ref>

در فصل یکم، در چهار باب، به اهمیت دعا اشاره شده است. موضوع ابواب این فصل، عبارتند از: تشویق کردن به دعا؛ ارزش دعا (از جمله برترین عبادت بودن آن، برتری زیاد خواندن دعا بر زیاد خواندن قرآن و نمازهای مستحبی، سلاح مؤمن و...)؛ برکت‌های دعا (مانند برآورده شدن حاجت‌ها، کلید رحمت، به سلامت ماندن از شیطان، زنده شدن دل، انس در وحشت، دفع بلا و...) و سر باز زدن از دعا و سستی نمودن در آن (شامل مواردی همچون: برحذر داشتن از ترک دعا، نکوهش خسته شدن از دعا، نکوهش درماندگی در دعا و نکوهش کسانی که فقط هنگام گرفتاری دعا می‌کنند)<ref>متن کتاب، همان، ص23-101</ref>

در فصل دوم، در قالب ده باب، آداب دعا کردن توضیح داده شده است که موضوعات آن به ترتیب عبارتند از: بایسته‌های پیش از دعا؛ آداب آغاز کردن دعا؛ بایسته‌های دعاکننده به هنگام دعا کردن؛ پایان بخش دعا؛ بایسته‌های پس از دعا؛ آنچه برای دعاکننده ناشایست است؛ بهترین اوقات برای دعا؛ بافضیلت ترین مکان‌ها برای دعا؛ رهنمودهایی درباره درست خواندن دعاها و حالت‌های مناسب دعا<ref>همان، ص109-407</ref>

در فصل سوم، در دوازده باب، مطالبی پیرامون اجابت دعا، مطرح شده است که عبارتند از: تأکید بر وعده اجابت؛ شرایط اجابت دعا؛ موانع اجابت دعا؛ تفسیر اجابت دعا؛ نقش نام‌های نیکوی خداوند در اجابت دعا؛ مستجاب شدن دعا با اسم اعظم؛ کسانی که دعایشان مستجاب می‌شود؛ کسی که حاجتش بی درخواست برآورده شود؛ کسی که دعایش مستجاب نمی‌شود؛ تأخیر اجابت؛ نمازهای برآورده شدن حاجت و داستان‌هایی درباره اجابت دعا<ref>همان، ص411-727</ref>

در فصل چهارم، در پانزده باب، مطالبی پیرامون دعا کردن برای دیگران، مطرح گردیده است که از جمله آن‌ها عبارتند از: ترغیب به درخواست دعا از دیگران؛ آنان که سزاوار دعایند؛ کسانی که نباید برایشان دعا کرد و کسانی که معصومین(ع) برایشان دعا کردند<ref>همان، ج2، ص13-263</ref>

آخرین فصل در هجده باب، به موضوع نفرین به دیگران پرداخته و از جمله مطالب آن، می‌توان به کسانی که نباید نفرینشان کرد، کسانی که سزاوار نفرینند و کسانی که معصومین(ع) ایشان را نفرین کرده‌اند، اشاره نمود<ref>همان، ص281-507</ref>

اثر حاضر، گامی است در راه پاسخگویی به نیازهای روزافزون تشنگان معارف اسلام ناب، به ویژه مراکز پژوهشی و پژوهشگران علوم اسلامی که با نظمی نوین و سهل الوصول و تحلیل‌هایی کارآمد در خدمت فرهیختگان و همه علاقه مندان به پژوهش و آشنایی با معارف اسلامی قرار گرفته است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص8</ref>

#یکی از آداب مهم نقل حدیث، چگونگی نسبت دادن آن به پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) است. نویسنده با اشاره به روایت کلینی از [[امام على(ع)]] مبنی بر آنکه:»هنگامی که حدیثی را نقل می‌کنید، آن را به کسی که آن را روایت نموده، نسبت دهید، که اگر درست باشد، به سود شماست و اگر دروغ باشد، به زیان راوی است «، برای رعایت احتیاط، به این نکته توصیه دارد که کسانی که می‌خواهند از این کتاب یا سایر کتب روایی، حدیثی نقل کنند، آن را مستقیما به پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) نسبت ندهند، بلکه حدیث را از طریق منبعی که آن را روایت کرده است، به آنان منسوب نمایند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص8-11</ref>

#[[:noormags:039873|«معرفی‌های گزارشی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: آینه پژوهش، شماره 104، خرداد و تیر 1386 (11 صفحه، از 116 تا 126)]].