الأنوار الساطعة في شرح الزيارة الجامعة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:




«الأنوار الساطعة في شرح الزيارة الجامعة»، به زبان عربى، تأليف جناب شيخ جواد بن عباس كربلايى است.
'''الأنوار الساطعة في شرح الزيارة الجامعة'''، به زبان عربى، تأليف جناب شيخ جواد بن عباس كربلايى است.


تاريخ شروع تأليف مشخص نيست، ولى تاريخ اتمام شرح زيارت جامعه كبيره، عصر روز يك‌شنبه، بيست و نهم ماه شعبان سال 1405ق و تاريخ اتمام زيارت وداع كه در دنباله زيارت جامعه كبيره وارد شده است، عصر روز شنبه، شانزدهم شوال سال 1405ق است.
تاريخ شروع تأليف مشخص نيست، ولى تاريخ اتمام شرح زيارت جامعه كبيره، عصر روز يك‌شنبه، بيست و نهم ماه شعبان سال 1405ق و تاريخ اتمام زيارت وداع كه در دنباله زيارت جامعه كبيره وارد شده است، عصر روز شنبه، شانزدهم شوال سال 1405ق است.
خط ۷۱: خط ۷۱:
- بيان قرب حق تعالى نسبت به اشيا در دو فصل:
- بيان قرب حق تعالى نسبت به اشيا در دو فصل:


1. سرايت حكم ولايت در اشيا؛
#سرايت حكم ولايت در اشيا؛
 
#اقسام قرب در واجب تعالى و ممكن.
2. اقسام قرب در واجب تعالى و ممكن.


- اقسام ولايت در چهار قسم مطلقه، مقيده، عامه و خاصه؛
- اقسام ولايت در چهار قسم مطلقه، مقيده، عامه و خاصه؛
خط ۱۲۱: خط ۱۲۰:
- تحصيل معرفت حق تعالى در چند فصل:
- تحصيل معرفت حق تعالى در چند فصل:


1. معرفت ذات حق تعالى از مشكل‌ترين معارف است؛
#معرفت ذات حق تعالى از مشكل‌ترين معارف است؛
 
#اشاره مجدد به اقسام ولايت؛
2. اشاره مجدد به اقسام ولايت؛
#تشخيص راه رسيدن به معرفت؛
 
#شرايط وصول به معرفت؛
3. تشخيص راه رسيدن به معرفت؛
#حقيقت علم نبى(ص)؛
 
#تكميل انسان و انسان كامل؛
4. شرايط وصول به معرفت؛
#در مراتب و اطوار انسان كامل؛
 
#در بيان عوالم سه‌گانه و اهل آنها؛
5. حقيقت علم نبى(ص)؛
#معرفت نفس؛
 
#تحصيل معرفت حق تعالى از راه محبت.
6. تكميل انسان و انسان كامل؛
 
7. در مراتب و اطوار انسان كامل؛
 
8. در بيان عوالم سه‌گانه و اهل آنها؛
 
9. معرفت نفس؛
 
10. تحصيل معرفت حق تعالى از راه محبت.


- بيان درجات تدبر در آيات الله؛
- بيان درجات تدبر در آيات الله؛
خط ۱۷۵: خط ۱۶۵:
اين شرح، ويژگى‌هاى زيادى دارد كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود:
اين شرح، ويژگى‌هاى زيادى دارد كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود:


1. به نظر مى‌رسد اين شرح، كامل‌ترين و جامع‌ترين شرحى است كه به زبان عربى، بر زيارت جامعه كبيره، در زمان معاصر نوشته شده است، زيرا مؤلف هم به بررسى سلسله سند زيارت، پرداخته و هم پيرامون آن، مباحث لغوى، صرفى، نحوى، فقهى، كلامى، فلسفى، اخلاقى، عرفانى، روايى و تفسيرى را تا جايى كه مقدور بوده است مطرح كرده است؛
#به نظر مى‌رسد اين شرح، كامل‌ترين و جامع‌ترين شرحى است كه به زبان عربى، بر زيارت جامعه كبيره، در زمان معاصر نوشته شده است، زيرا مؤلف هم به بررسى سلسله سند زيارت، پرداخته و هم پيرامون آن، مباحث لغوى، صرفى، نحوى، فقهى، كلامى، فلسفى، اخلاقى، عرفانى، روايى و تفسيرى را تا جايى كه مقدور بوده است مطرح كرده است؛
 
#پرهيز از نقل قول‌ها و حكايات و داستان‌هاى سست و بى‌سند كه در مجامع علمى و كتب فنى قابل ارائه و دفاع نيست؛
2. پرهيز از نقل قول‌ها و حكايات و داستان‌هاى سست و بى‌سند كه در مجامع علمى و كتب فنى قابل ارائه و دفاع نيست؛
#موضوع اين شرح، اثبات ولايت و امامت و خلافت اهل بيت پيامبر(ع) است كه اين مطلب، به‌منزله فصل اخير براى تمييز مذهب شيعه از مذاهب چهارگانه اهل سنت و جماعت است. در اين‌گونه موارد، معمولا نزاع‌هاى لفظى و تكفيرها و تفسيق‌ها رواج دارد و بازار نسبت‌هاى ناروا و بهتان و افترا داير است، ولى مؤلف بزرگوار، با كرامت و احترام، مطالب اختلافى را در نهايت رعايت حقوق ساير برادران دينى و مذهبى، با دلايل نقلى و براهين عقلى اثبات كرده است؛
 
#استفاده از روايات عامه در اثبات مرام. مؤلف، در جلد اول، صفحه 216، زير عنوان «ما روته العامة»، رواياتى را از طريق عامه نقل مى‌كند كه دلالت بر اهميت ولايت امير المؤمنين و فرزندانش(ع) دارد، مانند «و فيه (أي في غاية المرام، ص 251) أبو المؤيد موفق بن أحمد بإسناده عن أنس بن مالك قال: قال رسول الله(ص): حب علي بن أبي طالب حسنة لا تضر معها سيئة و بغضه سيئة لا تنفع معها حسنة» و نيز در صفحه 229 به بيان احاديثى مى‌پردازد كه دلالت دارند بر اينكه هدف از ارسال انبيا و مرسلين، ولايت پيامبر و امير المؤمنين و ائمه(ع) بوده است، مانند «ففيه عن طريق العامة إبراهيم بن محمد الحمويني من أعيان علماء العامة بإسناده عن عبد الله بن مسعود قال: قال رسول الله(ص): أتاني ملك فقال: يا محمد و اسأل من أرسلنا من قبلك من رسلنا على ما بعثوا؟ قال: على ولايتك و ولاية علي بن أبي طالب»؛
3. موضوع اين شرح، اثبات ولايت و امامت و خلافت اهل بيت پيامبر(ع) است كه اين مطلب، به‌منزله فصل اخير براى تمييز مذهب شيعه از مذاهب چهارگانه اهل سنت و جماعت است. در اين‌گونه موارد، معمولا نزاع‌هاى لفظى و تكفيرها و تفسيق‌ها رواج دارد و بازار نسبت‌هاى ناروا و بهتان و افترا داير است، ولى مؤلف بزرگوار، با كرامت و احترام، مطالب اختلافى را در نهايت رعايت حقوق ساير برادران دينى و مذهبى، با دلايل نقلى و براهين عقلى اثبات كرده است؛
#شيوه شارح بزرگوار در نقل مطالب از ديگران، تقليد محض نيست، بلكه به فراخور و تناسب موضوعات و مسائل، به تحقيق و دقت و اظهار نظر پرداخته است.
 
4. استفاده از روايات عامه در اثبات مرام. مؤلف، در جلد اول، صفحه 216، زير عنوان «ما روته العامة»، رواياتى را از طريق عامه نقل مى‌كند كه دلالت بر اهميت ولايت امير المؤمنين و فرزندانش(ع) دارد، مانند «و فيه (أي في غاية المرام، ص 251) أبو المؤيد موفق بن أحمد بإسناده عن أنس بن مالك قال: قال رسول الله(ص): حب علي بن أبي طالب حسنة لا تضر معها سيئة و بغضه سيئة لا تنفع معها حسنة» و نيز در صفحه 229 به بيان احاديثى مى‌پردازد كه دلالت دارند بر اينكه هدف از ارسال انبيا و مرسلين، ولايت پيامبر و امير المؤمنين و ائمه(ع) بوده است، مانند «ففيه عن طريق العامة إبراهيم بن محمد الحمويني من أعيان علماء العامة بإسناده عن عبد الله بن مسعود قال: قال رسول الله(ص): أتاني ملك فقال: يا محمد و اسأل من أرسلنا من قبلك من رسلنا على ما بعثوا؟ قال: على ولايتك و ولاية علي بن أبي طالب»؛
 
5. شيوه شارح بزرگوار در نقل مطالب از ديگران، تقليد محض نيست، بلكه به فراخور و تناسب موضوعات و مسائل، به تحقيق و دقت و اظهار نظر پرداخته است.


== وضعيت كتاب ==
== وضعيت كتاب ==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش