اللمع في التصوف (ترجمه): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
جز (جایگزینی متن - '== منابع مقاله ==' به '==منابع مقاله==') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
به‌جز چند مورد انگشت‌شمار، پاورقى خاصى در كتاب ملاحظه نمى‌شود. | به‌جز چند مورد انگشت‌شمار، پاورقى خاصى در كتاب ملاحظه نمى‌شود. | ||
== منابع مقاله == | ==منابع مقاله== | ||
متن و مقدمه كتاب. | متن و مقدمه كتاب. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۳۷
| اللمع فی التصوف (ترجمه) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نيکلسون، رينولد الين (تصحيح و تنظيم)
محبتی، مهدی (مترجم) ابونصر سراج، عبدالله بن علی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | اللمع. فارسی |
| ناشر | اساطير |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1382 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-331-130-9 |
| موضوع | تصوف - آداب و اعمال |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 282/5 /الف2 ل8041 |
اللمع في التصوف، تنها اثر بازمانده از ابونصر عبدالله بن على بن محمد بن يحيى سراج طوسى، ملقب به طاووس الفقراء است درباره تصوف كه اصل آن به زبان عربى است و ترجمه آن به فارسی به‌وسيله آقاى مهدى محبتى صورت گرفته و ويرايش آقاى روح‌بخشان به روانى و سادگى و بلاغت آن كمك كرده است و آن يكى از قديمى‌ترين آثار صوفيان است كه به دست ما رسيده است.
كتاب، بعد از پيشگفتار كوتاه ناشر با دو مقدمه آغاز مى‌شود: يكى، از مترجم كه داراى دو باب به شرح زير است:
- عرفان و روزگاران نو: در اين باب، علت روى آوردن مردم ايران به صوفى‌گرى و نتايج مثبت و منفى آن و سود تصوف براى خواص ذكر شده است.
- اللمع و ترجمه آن: اين باب، درباره مؤلف كتاب و محتواى آن و ارزش و قدمت آن سخن گفته است و نيز درباره سبک نگارش كتاب و تأثير آن بر ادب فارسی و اقتباس صوفيان بعد، همچون غزالى و شعراى فارسی، چون سعدى از اين كتاب و سرانجام درباره نحوه ترجمه، سخن رانده است.
ديگرى، از نيكلسون است كه درباره تحقيقات خود در زمينه تصوف از منابع اوليه (8 كتاب را نام برده است) و مشايخ ابونصر سراج و سفرهاى متعدد او به نقاط گوناگون ممالك اسلامى و اينكه اين كتاب از نظر بينش اصالتى ندارد و دنباله‌رو پيشينيان است و اينكه او متدين متعصب پايبند به سنن شريف است، سخن مى‌گويد و شرح مى‌دهد كه سراج حتى شطحيات صوفيان را به‌صورت شرعى تأويل مى‌كند، سپس با اشاره به ريشه لغوى صوفى و بحثى درباره فناء في الله و رابطه آن با توحيد، به سراغ منابع سراج مى‌رود و 9 كتاب را از مآخذ او مى‌داند و سپس نام 40 صوفى غير مشهور را كه در «اللمع» آمده است برمى‌شمارد و در آخر، فهرستى از صوفيان صاحب‌نام را از ابتدا تا زمان سراج مى‌آورد كه شايد منظورش اين است كه گفتار آنان در «اللمع» به‌نحوى منعكس است و در آخر مى‌نويسد كه در كتاب «اللمع» نام 200 صوفى آمده است كه اغلب آنان ناشناسند.
اصل كتاب به 14 بخش تقسيم شده كه هر بخش، به نام كتاب موسوم گرديده است و هر كتاب، به ابوابى منقسم شده است.
وضعيت كتاب
فهرست‌هاى پایانى كتاب، شامل آيات و عبارات عربى، اصطلاحات، اسامى خاص، اصناف مردمان، مكان‌ها، خوردنى‌ها، جانوران، نقود و كتاب‌ها مى‌باشد.
به‌جز چند مورد انگشت‌شمار، پاورقى خاصى در كتاب ملاحظه نمى‌شود.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب.