ابن بیطار، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رسيد' به 'رسيد ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ضياء‌الدين ابومحمد عبدالله بن احمد بن البيطار المالقى معروف به ابن بيطار'''، از دانشمندان نامدار اسپانياى اسلامى (اندلس) است كه در شهر مالقه در اندلس در نيمه دوم قرن ششم هجرى در | '''ضياء‌الدين ابومحمد عبدالله بن احمد بن البيطار المالقى معروف به ابن بيطار'''، از دانشمندان نامدار اسپانياى اسلامى (اندلس) است كه در شهر مالقه در اندلس در نيمه دوم قرن ششم هجرى در یک خانواده اهل علم متولد شد. اگرچه اطلاعات دقيقى در مورد دوران كودكى و نوجوانى او در دست نيست، اما او در اشبيليه نزد برخى از اساتيد از جمله نزد ابوالعباس نباتى متوفى به سال 637ق، و ابن الحجاج الاشبيلى و عبدالله بن صالح الكتامى شاگردى نموده است. | ||
ابن بيطار بعد از فراگيرى علوم گياهى در حوالى سال 617ق، درحالى‌كه حدود 20 سال داشت، اندلس را به مقصد مغرب اقصى و الجزاير و تونس و ليبى فعلى به‌منظور فراگيرى علوم گياهى ترك كرد، از آنجا به آسياى صغير (تركيه فعلى) و يونان و بيزنطه (روم) و سپس به ايران و عراق و شام و مصر سفر كرده است و در مصر به محضر الملك الكامل محمد بن ابى‌بكر بن ايوب رسيد و توانست در آنجا مسئول گياه‌شناسان آنجا شود و پس از درگذشت محمد بن ابى‌بكر بن ايوب به خدمت پسرش صالح نجم‌الدين رسيد. وى تا اواخر عمر در دمشق مستقر شده و شاگردان فراوانى داشته است و بالاخره در همين شهر در سال 646ق، وفات يافته است. | ابن بيطار بعد از فراگيرى علوم گياهى در حوالى سال 617ق، درحالى‌كه حدود 20 سال داشت، اندلس را به مقصد مغرب اقصى و الجزاير و تونس و ليبى فعلى به‌منظور فراگيرى علوم گياهى ترك كرد، از آنجا به آسياى صغير (تركيه فعلى) و يونان و بيزنطه (روم) و سپس به ايران و عراق و شام و مصر سفر كرده است و در مصر به محضر الملك الكامل محمد بن ابى‌بكر بن ايوب رسيد و توانست در آنجا مسئول گياه‌شناسان آنجا شود و پس از درگذشت محمد بن ابى‌بكر بن ايوب به خدمت پسرش صالح نجم‌الدين رسيد. وى تا اواخر عمر در دمشق مستقر شده و شاگردان فراوانى داشته است و بالاخره در همين شهر در سال 646ق، وفات يافته است. | ||
از ابن بيطار آثار متعددى در پزشکى و داروسازى به‌جاى مانده است؛ رسالة في الأغذية و الأدویة؛ مقالة في الليمون؛ کتاب الإبانة و الإعلام بما في المنهاج من الخلل و الأوهام (ابن بيطار در اين کتاب به انتقاد از کتاب ابن جزله متوفى به سال 498ق، تحت عنوان منهاج البيان في ما استعمله الإنسان پرداخته است)؛ کتاب تفسير کتاب دياسقوريدوس؛ کتاب الأفعال العجيبة و الخواص الغريبة و کتاب ميزان الطبيب نيز ظاهرا از او است | از ابن بيطار آثار متعددى در پزشکى و داروسازى به‌جاى مانده است؛ رسالة في الأغذية و الأدویة؛ مقالة في الليمون؛ کتاب الإبانة و الإعلام بما في المنهاج من الخلل و الأوهام (ابن بيطار در اين کتاب به انتقاد از کتاب ابن جزله متوفى به سال 498ق، تحت عنوان منهاج البيان في ما استعمله الإنسان پرداخته است)؛ کتاب تفسير کتاب دياسقوريدوس؛ کتاب الأفعال العجيبة و الخواص الغريبة و کتاب ميزان الطبيب نيز ظاهرا از او است لیکن در مورد 2 کتاب اخير اطلاعى در دست نيست. | ||
شهرت ابن بيطار بيشتر به خاطر تألیف دو اثر مهم «المغني في الأدویة المفردة» و کتاب «الجامع في الأدویة المفردة» است كه اين کتاب را ابن بيطار به نام سلطان ايوبى ملك صالح نجم‌الدين، حوالى سال 635ق، تألیف نموده است. | شهرت ابن بيطار بيشتر به خاطر تألیف دو اثر مهم «المغني في الأدویة المفردة» و کتاب «الجامع في الأدویة المفردة» است كه اين کتاب را ابن بيطار به نام سلطان ايوبى ملك صالح نجم‌الدين، حوالى سال 635ق، تألیف نموده است. | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۲۱
| نام | ابن بیطار، عبدالله بن احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن البیطار، عبدالله بن احمد
ابن البیطار المالقی اندلسی مالقی، ضیاء الدین عبدالله مالقی، ابومحمد عبدالله بن احمد |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 646 ق یا 1248 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3172AUTHORCODE |
ضياء‌الدين ابومحمد عبدالله بن احمد بن البيطار المالقى معروف به ابن بيطار، از دانشمندان نامدار اسپانياى اسلامى (اندلس) است كه در شهر مالقه در اندلس در نيمه دوم قرن ششم هجرى در یک خانواده اهل علم متولد شد. اگرچه اطلاعات دقيقى در مورد دوران كودكى و نوجوانى او در دست نيست، اما او در اشبيليه نزد برخى از اساتيد از جمله نزد ابوالعباس نباتى متوفى به سال 637ق، و ابن الحجاج الاشبيلى و عبدالله بن صالح الكتامى شاگردى نموده است.
ابن بيطار بعد از فراگيرى علوم گياهى در حوالى سال 617ق، درحالى‌كه حدود 20 سال داشت، اندلس را به مقصد مغرب اقصى و الجزاير و تونس و ليبى فعلى به‌منظور فراگيرى علوم گياهى ترك كرد، از آنجا به آسياى صغير (تركيه فعلى) و يونان و بيزنطه (روم) و سپس به ايران و عراق و شام و مصر سفر كرده است و در مصر به محضر الملك الكامل محمد بن ابى‌بكر بن ايوب رسيد و توانست در آنجا مسئول گياه‌شناسان آنجا شود و پس از درگذشت محمد بن ابى‌بكر بن ايوب به خدمت پسرش صالح نجم‌الدين رسيد. وى تا اواخر عمر در دمشق مستقر شده و شاگردان فراوانى داشته است و بالاخره در همين شهر در سال 646ق، وفات يافته است.
از ابن بيطار آثار متعددى در پزشکى و داروسازى به‌جاى مانده است؛ رسالة في الأغذية و الأدویة؛ مقالة في الليمون؛ کتاب الإبانة و الإعلام بما في المنهاج من الخلل و الأوهام (ابن بيطار در اين کتاب به انتقاد از کتاب ابن جزله متوفى به سال 498ق، تحت عنوان منهاج البيان في ما استعمله الإنسان پرداخته است)؛ کتاب تفسير کتاب دياسقوريدوس؛ کتاب الأفعال العجيبة و الخواص الغريبة و کتاب ميزان الطبيب نيز ظاهرا از او است لیکن در مورد 2 کتاب اخير اطلاعى در دست نيست.
شهرت ابن بيطار بيشتر به خاطر تألیف دو اثر مهم «المغني في الأدویة المفردة» و کتاب «الجامع في الأدویة المفردة» است كه اين کتاب را ابن بيطار به نام سلطان ايوبى ملك صالح نجم‌الدين، حوالى سال 635ق، تألیف نموده است.
منابع مقاله
1. برگرفته از مقدمه کتاب الجامع في الأدویة المفردة، به قلم دكتر محمدمهدى اصفهانى، ص3.
2. مقاله الفاظ من جامع المفردات، به قلم دكتر سليم نعيمى در فصلنامه مجموعه علوم انسانى، شماره 29، سال 1398ق.