عبادی، مظفر بن اردشیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type='authorName'|عبادی، مظفر بن اردشیر | ! نام!! data-type='authorName'|عبادی، مظفر بن اردشیر | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type='authorOtherNames'| عبادی، اب‍و ال‍م‍ظف‍ر منصور | |data-type='authorOtherNames'| عبادی، اب‍و ال‍م‍ظف‍ر منصور | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۳۷
| نام | عبادی، مظفر بن اردشیر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | عبادی، اب‍و ال‍م‍ظف‍ر منصور
عبادی، اب‍و منصور مظفر عبادی، قطب ال‍دی‍ن |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 547 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | صوفی‌نامه: التصفیه فی احوال المتصوفه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03421AUTHORCODE |
قطب‌الدين ابوالمظفر منصور بن اردشير عبادى مروزى، ملقب به امير و معروف به امير قطب‌الدين يا قطب عبادى (491-547ق) و مشهور به واعظ، فقيه و محدث، در روستاى سنج عباد، از قراء مرو، به دنيا آمد و بدين جهت به عبادى مشهور شد.
کسب علم و دانش
وى از نصرالله خُشنامى و عبدالغفار شيروى و عده‌اى ديگر حديث شنيد. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند. او در جامع قصر املاءِ حديث مى‌كرد. ابن اخضر و حمزة بن قبيطى و محمدبن مكرم از وى حديث روايت كرده‌اند. نيكوئى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود. ابن جوزى گويد كه او زيبا كلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند.
آثار
ابوسعيد سمعانى گويد كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» ديده است. همچنين مناقب الصوفية و صوفى‌نامه از وى مى‌باشد.
وفات
عبادى در عسكر مكرم خوزستان درگذشت.