موسوی، سید فخار بن معد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - 'شيعيان' به 'شیعیان ') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''سيد شمس‌الدين، فِخار بن مَعَدّ موسوى'''، از علماى بزرگوار قرن ششم و هفتم هجرى و از بزرگان شهر حله است، شهرى كه در قرون متمادى مهد علم و عالمان بوده است. | '''سيد شمس‌الدين، فِخار بن مَعَدّ موسوى'''، از علماى بزرگوار قرن ششم و هفتم هجرى و از بزرگان شهر حله است، شهرى كه در قرون متمادى مهد علم و عالمان بوده است. | ||
او از فرزندان ابراهيم مجاب، نوۀ امام كاظم عليه‌السلام است. نسب وى با ده واسطه به امام هفتم | او از فرزندان ابراهيم مجاب، نوۀ امام كاظم عليه‌السلام است. نسب وى با ده واسطه به امام هفتم شیعیان ، حضرت موسى بن جعفر عليهما‌السلام مى‌رسد. | ||
==شخصيت علمى== | ==شخصيت علمى== | ||
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۳۰
| نام | موسوی، فخار بن معد |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 630 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | إيمان ابي‌طالب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE432AUTHORCODE |
سيد شمس‌الدين، فِخار بن مَعَدّ موسوى، از علماى بزرگوار قرن ششم و هفتم هجرى و از بزرگان شهر حله است، شهرى كه در قرون متمادى مهد علم و عالمان بوده است.
او از فرزندان ابراهيم مجاب، نوۀ امام كاظم عليه‌السلام است. نسب وى با ده واسطه به امام هفتم شیعیان ، حضرت موسى بن جعفر عليهما‌السلام مى‌رسد.
شخصيت علمى
فخار بن معد با هم‌شاگردى خود، ابن نما، دو شاگرد ممتاز ابن ادريس مى‌باشند و نگهبان و حافظ مكتب فقهى او و ادامه دهندۀ آن به شمار مى‌روند.
ابن ادريس اولين كسى بود كه پس از يك قرن در مقابل فتاواى شيخ طوسى ايستاد و با ديدۀ تحقيق و نقد به آنها نظر افكند؛ چرا كه قبل از او به خاطر عظمت مقام شيخ طوسى، هيچ يك از فقها به خود اجازۀ مخالفت با شيخ را نمى‌داد و فتاواى او نوعى تقديس پيدا كرده بود.
فخار بن معد نيز، كه در مكتب ابن ادريس پرورش يافته بود، راه استاد را ادامه داد و مكتب استاد را به نهايت درجۀ شكوفايى رساند و در اين مورد دنباله رو استاد خويش بود.
سيد فخار نه تنها فقيه و اصولى بود بلكه شاعر و اديبى بزرگ و مورخى توانا نيز به شمار مى‌رفت و در شمار علماى نسّابه قلمداد مى‌شود.
خاندان
خاندان ابن معد نيز مانند بسيارى از بزرگان حله، سراسر مجد و عظمت و افتخار است.
پدر او از بزرگان و شخصيت‌هاى برجستۀ زمان خويش به شمار مى‌رفت و سيد فخار در ابتدا افتخار شاگردى محضر پدر را داشت.
سيد دو برادر داشت، يكى احمد بن معد كه مردى پرهيزكار و با تقوا و شاعر بود و ديگر محمد بن معد كه مانند برادر خويش از فقهاى اماميه و علماى حله قلمداد مى‌شد.
فرزند او عبدالحميد بن فخار بن معد نيز از فضلا و محدثين شيعه بوده و كتابى نيز از او نقل شده است.
على بن عبدالحميد هم كه نوۀ سيد فخار است از جمله فقها و نامداران عصر خويش بوده و كتاب ارزشمند «الأنوار المضيئة» در شرح زندگانى و فضائل امام عصر حجة بن الحسن عجل‌الله‌تعالى‌فرجه‌الشريف از او به يادگار مانده است كه يكى از منابع و مآخذ بحار الانوار هم مى‌باشد.
اساتيد
سيد فخار بن معد كه در مهد علم و دانش پرورش يافته بود به اساتيد آن ديار اكتفا نكرد و براى كسب دانش به كربلا، نجف، كوفه و بغداد نيز مهاجرت نمود و از اساتيد آن شهرها نيز بهره‌ها برگرفت.
در كتب رجال بيش از 20 نفر از بزرگان نام برده شده كه سيد از آنان اجازۀ نقل حديث گرفته، از جمله:
- پدر بزرگوارش معد بن فخار موسوى
- ابن ادريس حلى‌م 598 هجرى
- شاذان بن جبرئيل قمى
- ابومنصور، حسن بن معيه علوى
- يحيى بن حسن بن بطريق حلى صاحب كتاب «العمدة»
- ابن سكون حلى
- سيد قريش بن مهنّا
- محمد بن على بن شهر آشوب مازندرانى نويسنده كتاب المناقب
شاگردان
در دامان اين عالم بزرگوار علما و فقهاى بزرگى پرورش يافته‌اند كه هر يك چون خورشيدى در آسمان بى انتهاى علم و اجتهاد مى‌درخشند از جمله:
- فرزندش سيد عبدالحميد بن فخار
- محقق حلى، صاحب كتاب «شرايع الإسلام»
- شيخ سديدالدين حلى، پدر علامۀ حلى
- سيد رضى‌الدين، على بن طاووس
- سيد جمال‌الدين، احمد بن طاووس
- شيخ يحيى بن احمد حلى، پسر عموى محقق حلى
تأليفات
آنچه از كتب و نوشته‌هاى فخار بن معد به دست آمده عبارتند از:
- الحجة على الذاهب إلى تكفير أبي‌طالب، يا إيمان أبي‌طالب عليه‌السلام
- الروضة في الفضائل و المعجزات
- المقباس في فضائل بني العباس
وفات
اين عالم بزرگوار كه بزرگترين افتخارش خدمت به خاندان و عترت پيامبر اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله بود و عمر خويش را در اين راه صرف نمود، در سال 630 هجرى و در شب هفدهم ماه مبارک رمضان به سوى معبود شتافت و به مهمانى دائمى خداوند نائل شد. پيكر مطهر او را در كربلاى معلاّ و در جوار بارگاه سيد الشهداء عليه‌السلام به خاک سپردند.