شهیدی گلپایگانی، محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE00887AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود. | در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود. | ||
پس از سفرى به عتبات، به تهران آمد و به انجام وظايف دينى پرداخت. وى به همراه عده‌اى از علما و خطبا، در 1376ق، در كنگره چهاردهمين قرن ولادت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] در كراچى | پس از سفرى به عتبات، به تهران آمد و به انجام وظايف دينى پرداخت. وى به همراه عده‌اى از علما و خطبا، در 1376ق، در كنگره چهاردهمين قرن ولادت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] در كراچى پاکستان شركت كرد. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۱۷
| نام | شهیدی گلپایگانی، محمدباقر |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 0 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | [[برنامه سعادت: ترجمه کتاب وصیت عالم ربانی سید بن طاووس قدس‌سره بفرزند خود بنام "کشف المحجه لثمره المهجه"]] |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00887AUTHORCODE |
سيد محمدباقر شهيدى گلپايگانى، فرزند سيد هاشم، در سال 1318ق، در گلپايگان به دنيا آمد. مقدمات را نزد اساتيد آن شهر فراگرفت، آن‌گاه به نجف مهاجرت كرد و سطوح را نزد علماى بزرگ آن شهر، همچون آيت‌الله مشكينى آموخت، سپس به سامرا رفت و از محضر آيت‌الله ميرزا عبدالهادى شيرازى استفاده نمود. در 1342ق، پس از درگذشت پدرش، به مولدش بازگشت، سپس به اصفهان رفت و نزد بزرگانى چون آيت‌الله سيد محمدصادق تلمذ كرد.
در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله آقا ضياءالدين عراقى و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود.
پس از سفرى به عتبات، به تهران آمد و به انجام وظايف دينى پرداخت. وى به همراه عده‌اى از علما و خطبا، در 1376ق، در كنگره چهاردهمين قرن ولادت اميرالمؤمنين(ع) در كراچى پاکستان شركت كرد.
آثار
1. «درد و درمان»، ترجمه كتاب «الأمراض الاجتماعية و علاجها»؛
2. «راهنماى سعادت»، ترجمه كتاب «كشف المحجة»؛
3. كتاب «نسيم الصباح»، ترجمه و شرح «دعاى صباح»؛
4. كتاب «ادعية و تهليلات من الآيات البينات».
منابع مقاله
كتاب اثرآفرينان، ج 3، ص 359.