۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'براى' به 'برای'
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
آنچه [[شرفالدین، عبدالحسین|علامه شرفالدين]] در النصّ و الاجتهاد آورده، فراتر از حوزۀ نزاع بين شيعه و سنّى است. با تكيه بر محورهايى كه او مطرح كرده، مىتوان عناصر مؤثر در شكلگيرى بدعت را بازشناخت و تفاوتهاى ماهوى و عينى و عملى اين مفهوم را از نوآورى مشخص ساخت. | آنچه [[شرفالدین، عبدالحسین|علامه شرفالدين]] در النصّ و الاجتهاد آورده، فراتر از حوزۀ نزاع بين شيعه و سنّى است. با تكيه بر محورهايى كه او مطرح كرده، مىتوان عناصر مؤثر در شكلگيرى بدعت را بازشناخت و تفاوتهاى ماهوى و عينى و عملى اين مفهوم را از نوآورى مشخص ساخت. | ||
با مراجعه به اين کتاب مىتوان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبنای «تأویل» و «مصلحتگرايى» است و بدعتگذار در مراجعه و استناد به متون دينى از اين دو عنصر بهره مىبرد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرفالدين | با مراجعه به اين کتاب مىتوان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبنای «تأویل» و «مصلحتگرايى» است و بدعتگذار در مراجعه و استناد به متون دينى از اين دو عنصر بهره مىبرد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرفالدين برای مقابله با بدعت بر روشى تأكيد دارد كه مشخصا بر دو ركن استوار است. وى معتقد است كه با تكيه بر اين دو ركن، نتيجۀ تحقيق و استنباط در شريعت به بدعت منتهى نمىگردد: | ||
#التزام به نصّ: از نظر علامه، نص دليلى لفظى و متضمن حكم شرعى است كه به يقين يا به ظن معتبر (كه اعتبار آن به پشتوانه عقل يا شرع تأييد شده) مستند به قانونگذار شريعت باشد. | #التزام به نصّ: از نظر علامه، نص دليلى لفظى و متضمن حكم شرعى است كه به يقين يا به ظن معتبر (كه اعتبار آن به پشتوانه عقل يا شرع تأييد شده) مستند به قانونگذار شريعت باشد. | ||
#تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | #تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | ||
از جمله عواملى كه در شكلگيرى نظريات بدعتآميز و پيدايش منازعات مذهبى نقش مهمى دارد، مختلف و متفاوت بودن منابع مورد مراجعه دو فرقه شيعه و سنى، و تفاوت روشهاى مراجعه به منابع مشترك است. | از جمله عواملى كه در شكلگيرى نظريات بدعتآميز و پيدايش منازعات مذهبى نقش مهمى دارد، مختلف و متفاوت بودن منابع مورد مراجعه دو فرقه شيعه و سنى، و تفاوت روشهاى مراجعه به منابع مشترك است. برای پيشگيرى از بدعت بايد اعتبار منابع مورد مراجعه ثابت شود و ساز و كار مطلوب در اين مراجعه نيز مقرر گردد.[[شرفالدین، عبدالحسین|علامه شرفالدين]] ضمن اشاره به موارد متعددى كه در آنها به دليل مراجعه به منابع غير معتبر يا مراجعه غلط به منابع معتبر؛ كار به مخالفت با نص و در نتيجه بدعتگذارى كشيده شده است، بر لزوم تصحيح منابع تأكيد مىكند. | ||
«اجتهاد در مقابل نص»؛ مشتمل بر مقدمهاى به قلم صدرالدين شرفالدين، فرزند بزرگ مرحوم [[شرفالدین، عبدالحسین|علامه شرفالدين]]، شرح حال مؤلف به قلم سيد محمد صادق صدر در آغاز چاپ سوم کتاب «النص و الاجتهاد» و مقدمۀ وزين آقاى [[حکیم، محمدتقی|سيد محمدتقى حكيم]] در معرفى کتاب است كه ضمن آن به توضيح مفاهيم پارهاى از اصطلاحات کتاب در جهت روشن ساختن اهميت مباحث آن پرداخته شده است. | «اجتهاد در مقابل نص»؛ مشتمل بر مقدمهاى به قلم صدرالدين شرفالدين، فرزند بزرگ مرحوم [[شرفالدین، عبدالحسین|علامه شرفالدين]]، شرح حال مؤلف به قلم سيد محمد صادق صدر در آغاز چاپ سوم کتاب «النص و الاجتهاد» و مقدمۀ وزين آقاى [[حکیم، محمدتقی|سيد محمدتقى حكيم]] در معرفى کتاب است كه ضمن آن به توضيح مفاهيم پارهاى از اصطلاحات کتاب در جهت روشن ساختن اهميت مباحث آن پرداخته شده است. | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
«اجتهاد در مقابل نص»، ترجمۀ فارسى «النص و الاجتهاد» علامه [[شرفالدین، عبدالحسین|سيد عبدالحسين شرفالدين]] است كه توسط حجتالاسلام [[دوانی، علی|على دوانى]] تهيه گرديده و در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 648 صفحه | «اجتهاد در مقابل نص»، ترجمۀ فارسى «النص و الاجتهاد» علامه [[شرفالدین، عبدالحسین|سيد عبدالحسين شرفالدين]] است كه توسط حجتالاسلام [[دوانی، علی|على دوانى]] تهيه گرديده و در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 648 صفحه برای بار نهم در سال 1383ش توسط «دفتر انتشارات اسلامى» وابسته به جامعه مدرسين حوزۀ علميۀ قم منتشر گرديده است. | ||
نسخه حاضر در برنامه داراى مقدمهاى به قلم مترجم بر چاپ اول و هشتم کتاب مىباشد. در مواردى كه لازم بوده مترجم توضيحاتى در پاورقىها به نام «مترجم»آورده است. | نسخه حاضر در برنامه داراى مقدمهاى به قلم مترجم بر چاپ اول و هشتم کتاب مىباشد. در مواردى كه لازم بوده مترجم توضيحاتى در پاورقىها به نام «مترجم»آورده است. | ||