افضل‌الملک، غلامحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''غلامحسين افضل الملك مستوفى ديوان اعلى'''، معروف به (اديب) مورخ و سفرنامه‌نويس عصر قاجاريه كه نسبش به كريم خان زند مى‌رسد، در سال 1279ق ديده به جهان گشود. وى مردى اديب و فاضل بود كه به عربى و | '''غلامحسين افضل الملك مستوفى ديوان اعلى'''، معروف به (اديب) مورخ و سفرنامه‌نويس عصر قاجاريه كه نسبش به كريم خان زند مى‌رسد، در سال 1279ق ديده به جهان گشود. وى مردى اديب و فاضل بود كه به عربى و فارسی نيز شعر مى‌سرود. | ||
او با تحصيل علوم مختلف زمان خود مانند انشاء، حساب، فقه، اصول، حكمت، فلسفه و تاريخ قديم و جديد ايران و تفسير عروض و قافيه، توانست به پايگاهى در خور دست يابد و پس از اتمام تحصيلات به خدمت دولت وارد شود. | او با تحصيل علوم مختلف زمان خود مانند انشاء، حساب، فقه، اصول، حكمت، فلسفه و تاريخ قديم و جديد ايران و تفسير عروض و قافيه، توانست به پايگاهى در خور دست يابد و پس از اتمام تحصيلات به خدمت دولت وارد شود. | ||
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۰۷
| نام | افضل الملک، غلامحسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ادی‍ب ش‍ی‍رازی زن‍دی، افضل الملک
ادی‍ب ک‍رم‍ان‍ی، افضل الملک ال‍م‍ع‍ی، افضل الملک غلامحسین خان افضل الملک |
| نام پدر | |
| متولد | 1241 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1308 ش یا 1348 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE5125AUTHORCODE |
غلامحسين افضل الملك مستوفى ديوان اعلى، معروف به (اديب) مورخ و سفرنامه‌نويس عصر قاجاريه كه نسبش به كريم خان زند مى‌رسد، در سال 1279ق ديده به جهان گشود. وى مردى اديب و فاضل بود كه به عربى و فارسی نيز شعر مى‌سرود.
او با تحصيل علوم مختلف زمان خود مانند انشاء، حساب، فقه، اصول، حكمت، فلسفه و تاريخ قديم و جديد ايران و تفسير عروض و قافيه، توانست به پايگاهى در خور دست يابد و پس از اتمام تحصيلات به خدمت دولت وارد شود.
تأليفات وى عبارتند از
1- افضل التواريخ
2- كراسة المعى يا كراسة اعتمادى
3- سفرنامه خراسان و کرمان
4- سفرنامه قم
5- ترجمه اعلام الناس بما وقع للبرامكه من بنى العباس
6- قرن السعادتين
7- سفرنامه كلاردشت.
مهدى بامداد مؤلف کتاب شرح احوال ايران درباره‌ى وى مى‌گويد: من شخصا افضل الملك را در اواخر عمر ديده‌ام، مردى بلند قامت، خوش قيافه و اهل فضل بود و كمى متكبر و خود خواه كه خود ناشى از مقام علمى‌اش بود.
وى در سال 1348ق وفات نمود.