۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابوهفان مهزمی، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'وي' به 'وی'
جز (جایگزینی متن - '==پانویس== <references />' به '==پانویس== <references/>') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
ظاهراً زادگاه و خاستگاه ابوهفان شهر بصره است، زيرا قوم او، بنى مهزم كه شاخهاى از عبدقيس بود، در آنجا مىزيست. چند تن از اعضاى اين قوم، به روايت اخبار، شهرت يافتهاند. عموهايش، محمد و على و دايىاش، مسلمه، منابع روايت او بودند و مسلمه به شاعرى نيز شهرت داشت؛ بنابراين، شگفت نيست كه او از نوجوانى به شعر و روايت اخبار روى آورده باشد. | ظاهراً زادگاه و خاستگاه ابوهفان شهر بصره است، زيرا قوم او، بنى مهزم كه شاخهاى از عبدقيس بود، در آنجا مىزيست. چند تن از اعضاى اين قوم، به روايت اخبار، شهرت يافتهاند. عموهايش، محمد و على و دايىاش، مسلمه، منابع روايت او بودند و مسلمه به شاعرى نيز شهرت داشت؛ بنابراين، شگفت نيست كه او از نوجوانى به شعر و روايت اخبار روى آورده باشد. | ||
ابوهفان، سرانجام، بصره را ترك گفت و در بغداد مسكن گزيد و از آن پس، همه اخبارى كه از او در دست داريم، | ابوهفان، سرانجام، بصره را ترك گفت و در بغداد مسكن گزيد و از آن پس، همه اخبارى كه از او در دست داريم، گویا در همين شهر رخ داده است. | ||
ابوهفان را «غلام و راوى» ابونواس دانستهاند و از اينجا پيداست كه او پيش از همه، شيفته اين شاعر بزرگ گرديده، به حلقه ياران او پيوسته و شيوه زندگى و شعرسرايى او را پيش گرفته است؛ بااينهمه، ابوهفان در وهله نخست، راوى است و همين امر، او را براى روايت شعر و لغت و شايد هم حديث، نزد اصمعى كشانده است. | ابوهفان را «غلام و راوى» ابونواس دانستهاند و از اينجا پيداست كه او پيش از همه، شيفته اين شاعر بزرگ گرديده، به حلقه ياران او پيوسته و شيوه زندگى و شعرسرايى او را پيش گرفته است؛ بااينهمه، ابوهفان در وهله نخست، راوى است و همين امر، او را براى روايت شعر و لغت و شايد هم حديث، نزد اصمعى كشانده است. | ||
==جایگاه علمی ابوهفان== | ==جایگاه علمی ابوهفان== | ||
وى، به قول «خطيب»، در ادب به مقام بزرگى نايل آمد يا به قول ديگران، نحوى، اديب، لغوى و عالم به شعر شد و سرانجام، كسانى چون ابن ابىطاهر، جنيد بن حكيم دقاق و يموت بن مزرع او را مرجع | وى، به قول «خطيب»، در ادب به مقام بزرگى نايل آمد يا به قول ديگران، نحوى، اديب، لغوى و عالم به شعر شد و سرانجام، كسانى چون ابن ابىطاهر، جنيد بن حكيم دقاق و يموت بن مزرع او را مرجع خویش قرار داده، از او روايت كردهاند. ابن معتز، ابن جراح، [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن نديم]]، ابوحيان، حصرى و ديگران بارها از قول او اخبارى را نقل كردهاند. روش كار او در روايت، با روش راویان معاصرش هيچ تفاوتى ندارد و اين امر در منابعى كه ياد شده، مشهود است. | ||
از زندگى علمى ابوهفان، بيش از اين در دست نيست و روايات بىشمار ديگرى كه درباره او نقل شده، همه به مجالس عياشى، هجاى اين و آن و دو مدح، منحصر مىشود. | از زندگى علمى ابوهفان، بيش از اين در دست نيست و روايات بىشمار ديگرى كه درباره او نقل شده، همه به مجالس عياشى، هجاى اين و آن و دو مدح، منحصر مىشود. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
بىگمان، وى با [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] روابطى داشته است، زيرا [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] دو بار از او نقل روايت كرده است و او نيز از عشق [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] به کتاب در شگفت شده است. | بىگمان، وى با [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] روابطى داشته است، زيرا [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] دو بار از او نقل روايت كرده است و او نيز از عشق [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] به کتاب در شگفت شده است. | ||
از مجموعه اشعار ابوهفان درمىيابيم كه وى مردى تنگدست بوده است. چند قطعه شعر از او مىشناسیم كه در آنها، از ژندگى لباس يا از عريانى | از مجموعه اشعار ابوهفان درمىيابيم كه وى مردى تنگدست بوده است. چند قطعه شعر از او مىشناسیم كه در آنها، از ژندگى لباس يا از عريانى خویش ناله سر داده است؛ حتى در يك دوبيتى اشاره مىكند كه براى كسب يك وعده خوراك، ناچار شده لباسهاى خود را نيز بفروشد. اشعار او را كه به تأييد منابع، اندك بوده، گرد نياوردهاند، زيرا گویى شعر او را كسى جدى نمىگرفته است؛ هرچند كه ابن معتز، وى را از مشاهير و شعرش را «همه جا موجود» وصف كرده است. شايد مجموعه شعر موجود او از 60 - 70 بيت فراتر نرود. | ||
در اواسط سده پنجم قمرى مىبينيم كه ذكر تشيع او در منابع پديدار مىگردد. [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] تصريح مىكند كه او ميان اصحاب ما مشهور است و در مذهب ما شعر سروده است. | در اواسط سده پنجم قمرى مىبينيم كه ذكر تشيع او در منابع پديدار مىگردد. [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] تصريح مىكند كه او ميان اصحاب ما مشهور است و در مذهب ما شعر سروده است. | ||