حكم الاضحية في عصرنا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =') |
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| چاپ =3 | | چاپ =3 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =13613 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
نسخهٔ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۱۸
| حکم الاضحیه فی عصرنا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قدسی، احمد (محقق) مکارم شیرازی، ناصر (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | تقریرا لمحاضره مکارم الشیرازی |
| ناشر | مدرسة الإمام علي بن أبي‌طالب(علیه‌السلام) |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1418 ق |
| چاپ | 3 |
| موضوع | حج - قربانی ذبح (فقه) |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 188/8 /م7ح8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
حكم الأضحية في عصرنا تقريرات درس آیت‌الله ناصر مكارم شيرازى در مبحث فقهى قربانى كردن در حج است كه به همت جناب آقاى احمد قدسى به زبان عربى نگارش يافته و توسط مدرسه امام على بن ابيطالب(ع) منتشر شده است.
مؤلف در پايان، فهرست موضوعات و مطالب و در پاورقى آدرس مستندات متن را آورده است.
انگيزه تأليف
آيت‌الله مكارم شيرازي در برخى سفرهاى زيارتى حج، مشاهده كرده است كه گوشت قربانيانى كه در سرزمين منى سربريده مى‌شوند، به مصرف فقرا نمى‌رسد و گاه دفن و گاه هم در زير آفتاب سوزان متعفن مى‌شود، صاحب اثر تصميم مى‌گيرد اين مسئله را از نو مورد بحث و تحقيق قرار داده و به اين مطلب بپردازد كه آيا حجاج مى‌توانند پس از بازگشت به وطن خود عمل قربانى را به جا آورند؟ كه پس از تحقيق پاسخ مثبت ارائه مى‌كند.
ساختار
پس از يك مقدمه كوتاه و تبيين محور اصلى مسئله و طرح موضوع، صاحب اثر؛ براى اثبات فتواى خود به 4 دليل استدلال كرده است.
او از روش پرسش و پاسخ بهره برده و از آيات و روايات بر مدعاى خويش شاهد آورده است
گزارش محتوا
مؤلف در اين كتاب اعتقاد دارد: ذبح در منى به كيفيت كنونى به گونه‌اى كه تمام آنها با دفن يا سوزاندن از بين مى‌رود از مسائل مستحدثه است و سابقه‌اى ندارد؛ لذا علماى گذشته بر روى آن حساسيت خاصى نشان نداده‌اند و در كلمات حكماى عظام از آن سخنى به ميان نيامده است.
از سويى او باور دارد ظاهر آيات كريمه و روايات اين است كه خون‌ريزى در منى خصوصيت ويژه‌اى ندارد بلكه براى مصارف شرعيه است و هم‌چنين ادله وارده در ذبح شامل عصر و زمان ما نمى‌شود چون مصاديق كنونى در زمان صدور دليل وجود نداشته است. وانگهى محل ذبح كنونى از سرزمين منى خارج است، و از جهت ديگر ادله حرمت اسراف و تبذير حاكم بوده و مانع از تلف كردن گوشت‌هاى بسيار مى‌شود.
بنابراين مؤلف نتيجه‌گيرى مى‌كند: تا زمانى كه گوشت‌هاى قربانى شده به همين ترتيب از بين مى‌رود بايد از ذبح در آن مكان دست نگهداشته و قيمت قربانى را كنار گذاشته، بنابر احتياط واجب مكلف، ديگر مناسك را انجام دهد و پس از مراجعت، قربانى كند. يا اين‌كه از بستگان خود در وطن بخواهدكه از طرف وى روز اضحى قربانى كنند.