الشيعة في إيران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' | تعداد جلد =' به '| تعداد جلد =') |
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها == ' به '==وابسته‌ها== ') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/33117 | http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/33117 | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۰۹
| الشيعة في ايران | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جعفریان، رسول (نويسنده) اسدي، علي هاشم (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | تاريخ تشيع در ايران از آغاز تا قرن نهم هجري. عربی
تاريخ تشيع در ايران از آغاز تا قرن نهم هجري دراسة تاريخية من البداية حتي القرن التاسع الهجري |
| ناشر | آستان قدس رضوی، بنياد پژوهشهای اسلامى |
| مکان نشر | ايران - مشهد مقدس |
| سال نشر | 1388ش , 1430ق |
| چاپ | 2 |
| موضوع | اسلام - ايران شيعه - ايران - تاريخ |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 239 /ج7 ت2043 |
الشيعة في إيران، دراسة تاريخية من البداية حتی القرن التاسع الهجري، تعریب کتاب «تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا قرن دهم هجری»، اثر رسول جعفریان، می‌باشد که توسط علی هاشم اسدی، با قلمی روان و سلیس، اما به‌صورت آزاد، به عربی ترجمه شده است. بدین منظور برخی از عناوین ترجمه با کتاب، از لحاظ فصل‌بندی و تبویب، هماهنگی ندارد.
این کتاب، پژوهشی است در باب سیر رشد و تکوین مکتب تشیع در ایران که در آن، ابتدا از گونه‌ها مختلف تشیع و عوامل گسترش و نفوذ آن سخن به میان آمده، سپس وضعیت تشیع از قرن اول تا نهم، بررسی شده است. بخشی از کتاب نیز به نحوه رسمیت یافتن تشیع در ایران در دوره صفوی و دشواری‌های آن اختصاص دارد.[۱]
اصل کتاب در دو جلد ارائه شده، اما ترجمه آن، در یک جلد تنظیم شده است.
در ابتدای کتاب، مقدمه‌ای از مترجم افزوده شده که در آن، ضمن تعریف واژه «شیعه» و بیان حقایقی پیرامون آن، به ذکر نکاتی در مورد کتاب و ویژگی‌های ترجمه حاضر، پرداخته شده است؛ از جمله آنکه مؤلف در نقل برخی از معلومات و نصوص از مصادر و منابع اصلی، دقت لازم را مبذول نداشته که این امر، باعث مشکلاتی شده است، اما مترجم با رجوع به مصادر و دقت در آن‌ها، سعی در برطرف نمودن این مشکلات کرده است.[۲]
از جمله ویژگی‌های ترجمه حاضر، آن است که مترجم، به خود کتاب به‌تنهایی اکتفا نکرده، بلکه به منابع و مصادر نویسنده نیز مراجعه کرده است.[۳]
مؤلف در تألیف کتاب، به برخی از نصوص فارسی مترجم از عربی مراجعه کرده است، اما از آنجا که ترجمه مجدد آن‌ها به عربی، به دلیل تضارب اسلوب کار صحیحی نبود، مترجم به اصل منابع عربی رجوع نموده است.[۴]
فهارس کتاب در انتهای آن آمده است که عبارتند از: فهرست آیات و احادیث؛ اعلام؛ اماکن و شهرها؛ فرق، قبایل و طوایف؛ منابع مورد استفاده مترجم و فهرست موضوعات.
در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع.[۵]، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است.[۶]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- «فهرست کتاب‌های منتشرشده بهمن‌ماه 1377»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه دین، شماره 17، اسفند 1377 (34 صفحه، از 25 تا 85)، به آدرس:
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/33117