کشفی ترمذی، محمدصالح بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت' به 'اهل‌بيت') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE03836AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
مؤلف كتاب مناقب | '''کشفی ترمذی، محمدصالح بن عبدالله''' مؤلف كتاب مناقب مرتضوى است. مير محمد متخلص به كشفى فرزند مير عبدالله حسينى ترمذى (م 1025) از بزرگان علم و ادب هند در سده دهم و يازدهم هجرى است. | ||
زمان ولادتش روشن نيست. اصل خاندان او از ترمذ است ولى به هند رفتند و با دربار اكبرشاه در ارتباط بودند. محمد در هند و در خانواده‌اى اديب به دنيا آمد. پدرش به دليل زيبايى خوشنويسى‌اش به مشكين قلم لقب داشت و شاعر مخصوص درباره هم بود و «وصفى» تخلص داشت. برادرش مير محمد نيز شاعر و خطاط بود. | زمان ولادتش روشن نيست. اصل خاندان او از ترمذ است ولى به هند رفتند و با دربار اكبرشاه در ارتباط بودند. محمد در هند و در خانواده‌اى اديب به دنيا آمد. پدرش به دليل زيبايى خوشنويسى‌اش به مشكين قلم لقب داشت و شاعر مخصوص درباره هم بود و «وصفى» تخلص داشت. برادرش مير محمد نيز شاعر و خطاط بود. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۳۵
| نام | کشفی ترمذی، محمدصالح بن عبدالله |
|---|---|
| نام های دیگر | ترمذی ک‍اش‍ف‍ی، محمدصالح بن عبدالله
ح‍س‍ی‍ن‍ی، محمدصالح بن عبدالله ح‍س‍ی‍ن‍ی ترمذی، محمدصالح بن عبدالله کشفی، محمدصالح بن عبدالله |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1016 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مناقب مرتضوی: در مناقب شاه اولیا، امیرالمؤمنین علی مرتضی علیه‌السلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03836AUTHORCODE |
کشفی ترمذی، محمدصالح بن عبدالله مؤلف كتاب مناقب مرتضوى است. مير محمد متخلص به كشفى فرزند مير عبدالله حسينى ترمذى (م 1025) از بزرگان علم و ادب هند در سده دهم و يازدهم هجرى است.
زمان ولادتش روشن نيست. اصل خاندان او از ترمذ است ولى به هند رفتند و با دربار اكبرشاه در ارتباط بودند. محمد در هند و در خانواده‌اى اديب به دنيا آمد. پدرش به دليل زيبايى خوشنويسى‌اش به مشكين قلم لقب داشت و شاعر مخصوص درباره هم بود و «وصفى» تخلص داشت. برادرش مير محمد نيز شاعر و خطاط بود.
ترمذى بر روش صوفيه و بر مذهب اهل سنت اما بسيار دوستدار اهل‌بيت است. خلفا را رد نمى‌كند اما به على(ع) به اندازه يك شيعه معتقد عشق مى‌ورزد. وى خود را با هفت واسطه به شاه نعمت‌الله ولى منسوب دانسته است، چنانكه از نظر طريقت نيز پيرو اوست.
آثار او عبارتند از: ديوان اشعار، ترجيع بندى به نام راز، اعجاز مصطفوى در زندگانى خلفا و معصومين و مناقب مرتضوى.
وى در سال 1060ق از دنيا رفت.
وابسته‌ها
مناقب مرتضوی: در مناقب شاه اولیا، امیرالمؤمنین علی مرتضی علیه‌السلام