ترجمه نهج‌البلاغه (احمدزاده): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== ساختار == ' به '== ساختار == ') |
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مقدمه كوتاه ناشر، نيت چاپ اين اثر را كه استفاده آسان خوانندگان از محتواى اين كتاب ارزشمند مى‌باشد، بيان مى‌كند. | مقدمه كوتاه ناشر، نيت چاپ اين اثر را كه استفاده آسان خوانندگان از محتواى اين كتاب ارزشمند مى‌باشد، بيان مى‌كند. | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۱۷
| نهج‌البلاغه سخنان امام علی(ع) (متن کامل ترجمه فارسی نهج‌البلاغه، شامل: خطبه‌ها نامه‌ها و کلمات قصار) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | احمدزاده، ناصر (مترجم)
علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول (نويسنده) شریف الرضی، محمد بن حسین (گردآورنده) |
| عنوان‌های دیگر | سخنان امام علی(ع)
متن کامل ترجمه فارسی نهج‌البلاغه، شامل: خطبه‌ها نامه‌ها و کلمات قصار نهج‌البلاغه. فارسی |
| ناشر | اشرفی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1378 ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 964-90025-3-7 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها
علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - نامه‌ها علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 38 /041 1377ب* |
ترجمه نهج‌البلاغه (احمدزاده)، تألیف ناصر احمدزاده به زبان فارسى و ترجمه كتاب شريف نهج‌البلاغه است. اين كتاب، ترجمه نسخه نهج‌البلاغه صبحى صالح است كه يكى از ترجمه‌هاى در دسترس نهج‌البلاغه مى‌باشد كه حد وسط را در پيش و متن آن بسيار روان و ادبى مى‌باشد.
ساختار
كتاب، شامل مقدمه ناشر، مقدمه مترجم، خطبه‌ها، نامه‌ها، كلمات قصار، راهنماى كلمات و نامه‌ها مى‌باشد.
شيوه ترجمه در اين كتاب به اين صورت است كه ايشان به هيچ وجه از متن عربى استفاده نكرده و فقط ترجمه اين كتاب ارزشمند در اين جا بيان شده است كه با نثرى روان و ادبى نيز همراه مى‌باشد.
گزارش محتوا
مقدمه كوتاه ناشر، نيت چاپ اين اثر را كه استفاده آسان خوانندگان از محتواى اين كتاب ارزشمند مى‌باشد، بيان مى‌كند.
در مقدمه مترجم، ابتدا درباره شان حضرت على(ع) صحبت به ميان آمده و سپس درباره ترجمه و نيات ايشان از ترجمه اين كتاب سخن گفته شده است.
اولين مبحث، خطبه‌هاى امام على(ع) مى‌باشد كه با نثرى ادبى ترجمه هر خطبه بيان شده است. «ستايش خدا:
سپاس ويژه خداييست كه گويندگان را ياراى ستايش او نيست. و آمارگران از برشمردن نعمت‌هايش ناتوانند و كوشندگان از عهده حق شناسى او برنمى‌آيند. آن كه بلند همّتان از درك او عاجزند. و ژرف انديشان او را در نمى‌يابند. آن كه صفاتش را نهايتى نيست...».
بخش بعدى، نامه‌هاى حضرت است؛ همانند: «نامه به سهل بن حنيف:
به سهل بن حنيف انصارى، كه فرماندار مدينه بود، درباره كسانى كه از دور و بر او به معاويه پيوستند. امّا بعد، به من خبر رسيده است مردمى كه دور و بر تو هستند، برخى پنهانى به معاويه پيوستند. ولى تو از كاهش آنان، و يارى نكردنشان افسوس مخور. فرار آنان از حق و هدايت، در گمراهى و كورى و نادانى آن‌ها بس است...»
بخش بعدى، كلمات قصار و حكمت‌هاى ايشان مى‌باشد: «از حضرت پرسيده شد، منظور پيامبر(ص) كه فرمود: «پيرى را با خضاب بپوشانيد و خود را به يهود همانند نكنيد» چيست؟ فرمود: هنگامى پيامبر(ص) اين گونه فرمود كه دين اندك بود و محدود، و اكنون كه زمينه اسلام گسترش يافته، و جاى پاى خود محكم كرده، هر كس اختيار خودش را دارد.»
در بخش راهنماى خطبه‌ها، بر اساس شماره خطب، آيات و اشخاص و... توضيح و شرح داده شده‌اند؛ همانند: «خطبه 6
طلحه بن عبيدالله بن عثمان بن عمرو قرشى تيمى معروف به طلحه الخير، طلحه الجود يا طلحه الجواد، صحابى جليل و از عشره مبشرّه و همچنين از اصحاب شش‌گانه شورى مى‌باشد. ابن‌نديم او را يكى از خطباى عرب دانسته و صاحب «الاصابه» او را در زمره آن هشت نفر كه در اسلام پيشى گرفتند، ذكر نموده است....» يا «خطبه 128
صخره بن قيس احنف از بنى‌تيم، مردى بزرگوار و خردمند بود و چون اسلام آورد، همه قوم او مسلمان شدند. وى در جنگ صفين در ركاب مولا على(ع) شمشير زد و در سال 67 در كوفه درگذشت. منظور حضرت امام(ع)، پيامبر اكرم(ص) است. لقمان 34.»
در بخش‌هاى بعدى راهنماى نامه‌ها و كلمات قصار هم همين منوال در نظر گرفته شده است. «نامه 3:
شريح بن حارث كندى مردى كوسه بود و از دوران خلافت عمر قاضى كوفه شد.
حضرت امير(ع) او را بركنار كرد؛ ولى به درخواست و فشار مردم كوفه دوباره او را گمارد. تا آن كه مختار ثقفى او را خلع نمود و از كوفه بيرون كرد و به دهى كه همه يهودى بودند، تبعيد كرد؛ ولى باز در زمان حجاج بن يوسف ثقفى به مسند قضا نشست، پس از چندى خودش درخواست كناره‌گيرى كرد. او صد و بيست سال عمر كرد. غافر 78.»
در اين كتاب، متن دكتر صبحى صالح، اساس قرار گرفته است و به عنوان نسخه بدل نيز به ترجمه‌هاى دكتر شهيدى و محسن فارسى رجوع شده است؛ همچنين در شرح و توضيح، به شرح ابن ابى‌الحديد معتزلى، شرح ابن ميثم بحرانى، شرح محمّد عبده و محمّدعلى انصارى و فيض‌الاسلام نيز نظر شده است.
ايشان، در ترجمه كوشيده‌اند، نه به افراط روند، نه دچار تفريط شوند. ميان نثر مسجّع برخى مترجمان و مترجمان ديگرى كه گاهى در ترجمه به كوره راه سهل‌انگارى و آسان شمارى در افتاده‌اند، حدّ وسط را اختيار كرده‌اند.
وضعيت كتاب
كتاب بدون پاورقى است و در پايان كتاب در بخش‌هايى، به توضيح عبارات و لغات متن اصلى اشاره شده است.
همچنين كتاب داراى فهرست نيست.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب