البيان في غريب إعراب القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' {{جعبه اطلاعات کتاب' به '{{جعبه اطلاعات کتاب') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''البيان في غريب إعراب القرآن'''، اثر [[ابن انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابوالبركات عبدالرحمن بن محمد]]، مشهور به انبارى يا [[ابن‌انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] (متوفى 577ق)، كتابى است پيرامون اعراب كلماتى كه اعراب آن مورد اختلاف مى‌باشد. | '''البيان في غريب إعراب القرآن'''، اثر [[ابن انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابوالبركات عبدالرحمن بن محمد]]، مشهور به انبارى يا [[ابن‌انباری، عبدالرحمن بن محمد|ابن انبارى]] (متوفى 577ق)، كتابى است پيرامون اعراب كلماتى كه اعراب آن مورد اختلاف مى‌باشد. | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۳: | ||
2. فرشچيان، رضا، «تدوين اعراب القرآن تا پايان سده هفتم هجرى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: پژوهش‌هاى اسلامى، شماره 6، تابستان 1389. | 2. فرشچيان، رضا، «تدوين اعراب القرآن تا پايان سده هفتم هجرى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: پژوهش‌هاى اسلامى، شماره 6، تابستان 1389. | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۲۹
| البیان في غریب إعراب القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طه، عبدالحمید طه (محقق)
ابن‌انباری، عبدالرحمن بن محمد (نويسنده) سقا، مصطفی (مصحح) |
| ناشر | موسسة دار الهجرة |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1362 ش یا 1403 ق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | قرآن - اعراب قرآن - صرف و نحو |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 82/8 /الف2ب9 1362 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
البيان في غريب إعراب القرآن، اثر ابوالبركات عبدالرحمن بن محمد، مشهور به انبارى يا ابن انبارى (متوفى 577ق)، كتابى است پيرامون اعراب كلماتى كه اعراب آن مورد اختلاف مى‌باشد.
تحقيق و مراجعه و تحصيح كتاب، توسط دكتر عبدالحميد طه و مصطفى السقا صورت گرفته است.
آنچه باعث اهميت كتاب مى‌شود، اين است كه نويسنده آن، از دانشمندان لغت و ادب و فردى زاهد بشما مى‌رفته كه آثارى چند در لغت و نحو از خود به‌جاى گذاشته و حاجى خليفه او را از متقدمان در تأليف اعراب القرآن دانسته است.[۱]
ذهبى از اين كتاب تحت عنوان «إعراب القرآن» ياد كرده است، اما با ملاحظه ديگر منابع، نام كامل كتاب، همان «البيان في غريب إعراب القرآن» مى‌باشد.[۲]
ساختار
كتاب با دو مقدمه از محقق و نويسنده آغاز و مطالب در دو جلد، تنظيم شده است.
نويسنده در اين اثر، در پى بررسى و بحث پيرامون كلماتى مى‌باشد كه پيرامون اعراب آن، تعدد آرا و اختلاف نظر وجود دارد و لذا ترتيب مطالب و كلمات، بر حسب سوره‌هاى قرآن و كلماتى است كه اعراب آن، مورد اختلاف مى‌باشد. اين در حالى است كه ساير كلمات (كلماتى كه اعراب آن مورد اختلاف نيست) رها شده و بحثى پيرامون آن، صورت نگرفته است.[۳]
اثر حاضر، تنها مبين وجوه محتمل در اعراب بسيارى از كلمات قرآن كريم بوده و هيچ‌گونه شرح نحوى، اعم از شرح معنوى و بلاغى، در آن صورت نگرفته است، مگر در موارد نادر و بسيار اندك.[۴]
گزارش محتوا
در مقدمه محقق، علاوه بر ارائه زندگى‌نامه مفصلى از نويسنده.[۵]، به نكاتى پيرامون كتاب، اشاره گرديده است.[۶]در انتهاى اين مقدمه، به بررسى نسخ خطى كتاب و اقدامات تحقيقى صورت‌گرفته در آن پرداخته شده است.[۷]
نويسنده در مقدمه كوتاه خود، به موضوع كتاب اشاره نموده و يادآور شده كه در كتاب خويش، اعراب قرآن را به‌اختصار بيان كرده است.[۸]
جلد اول، اختصاص به اعراب دو سوره نخست قرآن دارد. نويسنده پس از مقدمه، به تفصيل از اعراب بسمله سخن گفته و آنگاه به اعراب بقيه آيه‌هاى سوره پرداخته و در نهايت، از اعراب «آمين» نوشته است.[۹]
اعراب سوره‌هاى ديگر نيز در مجلد دوم آمده است.
برخى از ويژگى‌هاى كتاب را مى‌توان در امور زير، خلاصه نمود:
- اين اثر، آخرين كتابى است كه ابن انبارى آن را به رشته تحرير درآورده و لذا در موارد بسيارى كه مطالب، نياز به اطناب و شرح بيشترى دارد، به كتاب مشهور خود تحت عنوان «الإنصاف» ارجاع داده است. وى همچنين مسائل و موضوعات زيادى را به كتاب ديگرش با نام «أسرار العربية» احاله داده است و شايد بتوان حسب اعتماد لاحق بر سابق، چنين برداشت نمود كه ابن انبارى نخست «الإنصاف» را به رشته تحرير درآورده و پس از آن، به ترتيب «الأسرار» و سپس «البيان».[۱۰]
- هرچند عنايت ويژه نويسنده در اين كتاب پرداختن به مسائل نحوى كلمات و آيات مى‌باشد، اما در مواردى نيز به تفسير و توضيح معانى كلمات و آيات، در تثبيت صحت اعرابى كه ترجيح داده‌شده و يا فساد و اشتباه اعرابى كه معناى صحيح را نمى‌رساند، پرداخته شده است.[۱۱]
- ابن انبارى در اين اثر، به اختلاف قرائات پرداخته و به‌صورت مفصل، هريك از قرائات را از لحاظ نحوى، توجيه كرده است.[۱۲]
- از آنجايى كه قرآن، ماده اصلى و بهترين منبع براى ادبيات عرب مى‌باشد، ابن انبارى تمثيل و استشهادات فراوانى به قرآن كريم نموده است.[۱۳]
- اختصار از جمله ويژگى‌هاى بارز اين كتاب مى‌باشد. ابن انبارى در اين اثر، به ايجاز مطالب پرداخته (البته ايجازى كه مخل معنا و مراد نمى‌باشد) و اطناب مطالب و مباحث را به ساير كتب واگذار كرده است.[۱۴]
- نويسنده به شواهد شعرى فراوانى استشهاد كرده و اكثرا اشعار را به صاحبان آن، مستند نكرده است، مگر در موارد نادر.[۱۵]
وضعيت كتاب
از اين كتاب نفيس، دو نسخه خطى با عنوان «البيان في غريب إعراب القرآن» وجود دارد كه يكى به شماره [644] در دارالكتب قاهره و ديگرى به شماره [212] در كتابخانه فيض الله افندى. اين نسخه در 240 ورقه كتابت شده است. نسخه‌اى كه به تحقيق دكتر طه عبدالحميد رسيده، در تاريخ 1980م، توسط الهيئة المصرية العامة للكتاب منتشر شده است.[۱۶]
فهرست مطالب و سوره‌هاى مورد بحث در جلد اول، در انتهاى همان جلد و فهرست مطالب جلد اول به‌همراه فهرست آيات استشهادشده و اشعار مذكور در متن و نيز فهرست منابع مورد استفاده محقق، در انتهاى جلد دوم آمده است.
در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع و توضيح اصل كلمات و معانى آن‌ها.[۱۷]، به ترجمه مختصر اعلام مذكور در متن، پرداخته شده است.[۱۸]
پانويس
منابع مقاله
1. مقدمه و متن كتاب.
2. فرشچيان، رضا، «تدوين اعراب القرآن تا پايان سده هفتم هجرى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: پژوهش‌هاى اسلامى، شماره 6، تابستان 1389.