الاختلاف في اللفظ و الرد علی الجهمیة و المشبهة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' {{جعبه اطلاعات کتاب' به '{{جعبه اطلاعات کتاب')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR01063J1.jpg
    | تصویر =NUR01063J1.jpg
    خط ۲۷: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''الاختلاف في اللفظ و الرد على الجهمية و المشبهة'''، اثر ابومحمد كاتب دينورى معروف به [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] 213-276ق/ 828-889م است كه به زبان عربى، پيرامون كلام سلفيه نوشته شده است.
    '''الاختلاف في اللفظ و الرد على الجهمية و المشبهة'''، اثر ابومحمد كاتب دينورى معروف به [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] 213-276ق/ 828-889م است كه به زبان عربى، پيرامون كلام سلفيه نوشته شده است.



    نسخهٔ ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۳۰

    الإختلاف في اللفظ و الرد علی الجهمیة و المشبهة
    الاختلاف في اللفظ و الرد علی الجهمیة و المشبهة
    پدیدآورانابن‌قتیبه، عبدالله بن مسلم (نويسنده)
    ناشردار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون
    مکان نشربیروت - لبنان
    سال نشر1405 ‌‎ق یا 1985 م
    چاپ1
    موضوعجهمیه - دفاعیه‎ها و ردیه‎ها

    خدا - صفات

    مشبهه - دفاعیه‎ها و ردیه‎ها
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏218‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏الف‎‏3
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الاختلاف في اللفظ و الرد على الجهمية و المشبهة، اثر ابومحمد كاتب دينورى معروف به ابن قتيبه 213-276ق/ 828-889م است كه به زبان عربى، پيرامون كلام سلفيه نوشته شده است.

    ساختار

    كتاب حاضر، رساله‌اى است مختصر كه در 20 بخش تنظيم گشته است. موضوع‌هايى كه در اين كتاب مورد بحث قرار گرفته، به طور كلى اينهاست: قدر، تشبيه، خلق قرآن، رؤيت خداوند، عرش الهى و بررسى احاديث مختلف در اين باب. انبوهى از اطلاعات موجود در تأويل مختلف الحديث و حتى بسيارى از عبارات آن عيناً در اين كتاب تكرار شده است.

    گزارش محتوا

    بخش اول كتاب، درباره اهميت اين كتاب بحث نموده است.

    مبارزه ابن قتيبه با معتزله و جهميه و ديگر فرقه‌هايى كه كلام و فلسفه را مايه كار خود قرار مى‌دادند، موجب گرديد كه وزير متوكل وى را به قضاى دينور برگمارد. در بسيارى از آثار او، خاصه تأويل مختلف الحديث، مبارزه تند و آشكارى برضد معتقدان به رأى و به خصوص ابوحنيفه پديدار است. وى استحسان و قياس را نيز به شدت رد مى‌كند و معتقد است كه آنها سرانجام انسان را به بدعت مى‌كشانند. اين مطالب در بخش دوم كتاب به چشم مى‌خورد.

    در بخش سوم مى‌خوانيم: ابن قتيبه در پى شيخى از اهل حديث مى‌گشت تا نزدش علم بياموزد و او را مقتداى خود سازد. در آن روزگار، ابن راهويه (د 238ق852/م) كه از مرو برخاسته بود و در نيشابور مى‌زيست، شهرتى فراگير داشت. از آثار ابن قتيبه چنين برمى‌آيد كه از ميان همه دانشمندان سده 3ق9/م تنها كسى را كه مى‌توان به راستى، شيخ و استاد او به شمار آورد، همين ابن راهويه است. به همين جهت، به رغم سكوت منابع درباره پيوند استاد و شاگرد، معاصران، معتقدند كه وى پيش از وفات ابن راهويه؛ يعنى زمانى كه خود بيست يا بيست و چند سال بيش نداشته است، به نيشابور رفته و پس از وفات ابن راهويه به بصره بازگشته است.

    مطلب ديگرى كه در اين كتاب مورد بحث است، انحراف متوكل از على(ع) و متمايل شدن او به منحرفين از حضرت مى‌باشد. هم‌چنين از لوازم قول به جسم داشتن خداوند بحث مى‌كند. از معناى كرسى و قول بعضى از جهميه درباره تأويل اين آيه: خلق الانسان من عجل، سخن مى‌گويد.

    بسيارى از مطالب كلامى كه در ديگر كتب وى نيز يافت مى‌شود به طور مختصر و اجمال در كتاب حاضر يافت مى‌شود.

    وضعيت كتاب

    فهرست مطالب كتاب در پايان آن دكر شده است.

    منابع مقاله

    متن و مقدمه كتاب.