بدلیسی، شرف‌الدین بن شمسالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''شرف‌خان بن شمس الدّين بدليسى''' تبعه تركيه و فرزند امير بدليس در ذى قعده 949 هجرى1543/م در كره‌رود، از توابع قم متولد شد. | '''شرف‌خان بن شمس الدّين بدليسى''' تبعه تركيه و فرزند امير بدليس در ذى قعده 949 هجرى1543/م در كره‌رود، از توابع قم متولد شد. | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۵۲
| نام | بدلیسی، شرف الدین بن شمس الدین |
|---|---|
| نامهای دیگر | بدلیسی، شرف بن شمسالدین
شرف بدلیسی شرف خ‍ان بدلیسی م‍ی‍ر شرف بدلیسی |
| نام پدر | |
| متولد | 1543 م |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7237AUTHORCODE |
شرف‌خان بن شمس الدّين بدليسى تبعه تركيه و فرزند امير بدليس در ذى قعده 949 هجرى1543/م در كره‌رود، از توابع قم متولد شد.
شرف ازكودكى به قاضيان كره‌رود كه مردمانى باسواد و شايسته، از نوادگان قاضى شريح(شريح قاضى) معروف كوفه بودند سپرده شد.
شرف كه اميرزاده بود توجه شاه‌طهماسب صفوى را به خود جلب كرد از اين رو در سال 958 هجرى، در حالى كه 9 سال‌داشت به جمع كودكانى راه يافت كه در دربار تربيت مى‌شدند.
او تا 961 ه، يعنى مدت سه سال در دربار ماند.در 12 سالگى امير و رئيس قبيله خود شد و افزون بر آن حكومت ساليان و محمود آباد، از شهرهاى ايالت شيروان به او واگذار گرديد.
بعد از آن‌مدت دو سال رياست طايفه روزكى و حكومت منطقه كره‌رود بدو محوّل شد.شرف‌همچنين از جمله اميرانى بود كه براى مقابله با سپاه گيلدن گسيل شد و پس از پيروزى در نبردهفت سال در گيلدن ماند پس از آن به قزوين بازگشت.شاه طهماسب طى فرمانى شرف‌را اميرالامراى همه كردها كرد.اين منصب او را ناگزير مى‌كرد كه همواره در حضور شاه باشدو درباره امور مربوط به امراى كردستان داورى كند.
اما طى توطئه‌اى، شاه به وى بدبين شد و او را به نخجوان تبعيد كرد و حكومت آنجا را بدو سپرد.پس از يك سال و چهار ماه نخجوان را به دعوت دولت تركيه رها كرده و به حكومت بدليس منصوب شد.از آن به بعد او به صورت هوادار جدى و متعصب تركيه عثمانى درآمد و در جنگ‌هاى متعدد به نفع تركيه شركت كرد.وى تا سال1005 ه-1596م در بدليس به‌سر مى‌برد اما از قدرت و حكومت خسته شده بود، لذا اداره همه امور قلمرو خود را به فرزندش شمس‌الدين واگذاشت.
علاقه او به تاريخ و رجحانى كه براى اين دانش نسبت به علوم ديگر قائل بود، او را به مطالعه دقيق تاريخ واداشت و سبب شديك كتاب تاريخى درباره موضوعى كه تا آن هنگام كسى بدان نپرداخته بود تأليف كند.