چهل حدیث از غیبت فضل بن شاذان

چهل حدیث از غیبت فضل بن شاذان
پدیدآوران	مهدی‌پور، علی‌‌اکبر (نويسنده)
ناشر	نشر حاذق
مکان نشر	قم - ایران
سال نشر	1415 ق
چاپ	1
موضوع	احادیث شیعه - قرن 14 اربعینات - قرن 14 محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - احادیث
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏143‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏9‎‏چ‎‏9‎‏ ‎‏1300*
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

چهل حديث از غيبت فضل بن شاذان، اثر على‌اكبر مهدى‌پور، شرح چهل حديث درباره حضرت مهدى(ع) است كه آن را فضل بن شاذان (از فقهاى بزرگ شيعه در قرن سوم هجرى) از رسول خدا(ص) روايات كرده است. كتاب به زبان فارسى و در سال 1415ق نوشته شده است.

از آن جا كه همه كتاب‌هاى فضل به جز «الايضاح» و «كتاب العلل» از بين رفته است، نويسنده تصميم گرفته تا احاديث بازمانده از ايشان را گردآورى كند.

ساختار

كتاب با مقدمه مؤلف آغاز شده و گردآورنده، با بهره‌گيرى از كتب رجالى و تاريخى و نسخه‌هاى قديمى دو كتاب روايى به نام‌هاى «مختصر اثبات الرجعه» به قلم بهاءالدين نيلى و «كفايه المهتدى» سيد محمد ميرلوحى و مقابله با كتب رواياى معتبر دست اول، كتاب را تدوين كرده و در آن فضايل و مناقب و علايم ظهور حضرت مهدى(ع) سخن گفته است.

بيست حديث اول، به ترتيبِ «مختصر اثبات الرجعه» و بيست حديث دوم، از كتاب «كفايه المهتدى» انتخاب، گرديده است.

گزارش محتوا

مؤلف در مقدمه، شمه‌اى از احوال، فضايل، آثار و شاگردان فضل بن شاذان را بررسى كرده و گزارشى از فعاليت‌هاى خود را براى دسترسى به متن كتاب‌هاى اين محدث بزرگ، ذكر كرده است.

حديث اول، روايات بسيار مفصلى است كه در اواخر آن، اميرالمؤمنين(ع) حقايقى را از رسول خدا(ص) در حق امامان(ع) روايت كرده است كه در آن، از نقش ائمه(ع) در جهان هستى گفتگو شده و سرانجام آيه «اولى الامر» تلاوت گرديده است.

در سوم، رسول خدا(ص) به على(ع) چنين وعده داده است كه فرزندش، انتقام او و شيعيانش را ستمگران در همين دنيا گرفته و خداوند آنان را در آخرت به عذابى سخت، معذب مى‌كند.

در هفتم، چنين آمده است كه امام حسين(ع) در شب عاشورا، خطبه مهمى را ايراد كرده و به آن‌ها اجازه رفتن داد. وقتى آن‌ها نرفتند، به ايشان وعده بهشت داده و فرمود: پس از آن‌كه به شهادت رسيديم... خداوند ما و شما را به هنگام ظهور قائم(عج)، خارج مى‌كند، پس او از ستمگران انتقام مى‌كشد و ما آن‌ها را در غل و زنجير و انواع شكنجه و عذاب مى‌بينيم.

در هشتم، ابوخالد كابلى از امام سجاد(ع) پيرامون امامان واجب الطاعه سؤال كرده است. امام(ع) اسامى ائمه اثنی‌عشر(ع) را با شرح و تفصيل كامل بيان كرده، آنگاه از طولانى شدن غيبت سخن گفته است.

دوازدهم، روايت جالبى از ابراهيم بن محمد بن فارس نيشابورى است، بدين شرح كه به او خبر مى‌رسد «عمرو بن عوف»، والى جنايت پيشه عباسى، تصميم به كشتن وى گرفته است. ابراهيم مى‌گويد: به شدت ترسيده و براى خداحافظى و فرار از شهر، خدمت امام حسن عسکری(ع) رسيدم. چون بر آن حضرت وارد شدم، آقازاده‌اى در كنار حضرت نشسته بود كه فرمود: فرار مكن، خداوند شر او را از تو دفع مى‌كند.

ابراهيم مى‌گويد: كلام دلنشين ايشان بر من اثر كرده، با آرامش خاطر بيرون رفتم كه به من بشارت دادند معتمد، ابواحمد را فرستاده و او عمرو بن عوف را در همان روز دستگير و قطعه قطعه نموده است.

در سى و پنجم، به نقل از ابن عباس چنين آمده است كه يك نفر يهودى به نام «نعثل» به محضر پيامبر(ص) شرفياب شده و مسائل فراوانى در مورد ذات اقدس الهى و صفات بارى تعالى پرسيد، سپس از اوصياى پيامبر(ص) سؤال كرده و ايشان همه را پاسخ فرمود. سپس نعثل ايمان آورد و از ايشان خواست تا پيرامون دوازدهمين وصى سخن بگويد. رسول‌الله(ص) فرمود: او غايب مى‌شود و از ديده‌ها ناپديد مى‌گردد، بر امت من زمانى مى‌رسد كه از اسلام جز نام و از قرآن جز نقش و نگارى باقى نمى‌ماند، در آن هنگام خداوند به او اذن خروج مى‌دهد.

در سى و هشتم آمده است كه يكى از يهوديان خيبر، به نام «جندل بن جناده» به محضر پيامبر(ص) رسيده، سؤالاتى كرد و پاسخ دريافت نمود، در آخرين فراز پيامبر(ص) فرمود: در زمان هر يك از امامان(ع) شيطانى هست كه بر ايشان جفا كند و ستم روا دارد، هنگامى كه خداوند حجت خود را اذن دهد، او ظاهر شده و زمين را از لوث ستمگران پاك مى‌سازد.

وضعيت كتاب

فهرست مطالب و منابع و مآخذ مورد استفاده مؤلف در انتهاى كتاب آمده است.

پاورقى‌ها به ذكر منابع و توضيح برخى كلمات متن پرداخته است.

منابع

1. مقدمه و متن كتاب.
2. پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليه‌السلام) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع رسانى اسلامى مرجع، ج2 ص716.