کرمانی، محمود بن حمزه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
جز (جایگزینی متن - '</div> '''' به '</div> '''') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''تاج‌القُرّاءِ کرمانى، ابوالقاسم برهان‌الدّين محمود بن حمزه'''، فقيه، نحوى، مفسر و مُقرى شافعى در قرن پنجم بوده است. | '''تاج‌القُرّاءِ کرمانى، ابوالقاسم برهان‌الدّين محمود بن حمزه'''، فقيه، نحوى، مفسر و مُقرى شافعى در قرن پنجم بوده است. | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۱۰
| نام | کرمانی، محمود بن حمزه |
|---|---|
| نام های دیگر | ت‍اج‌ال‍ق‍راء، م‍ح‍م‍ودب‍ن حمزه
کرمانی، ابوالقاسم، محمود |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 505 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | اسرار التکرار فی القرآن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1138AUTHORCODE |
تاج‌القُرّاءِ کرمانى، ابوالقاسم برهان‌الدّين محمود بن حمزه، فقيه، نحوى، مفسر و مُقرى شافعى در قرن پنجم بوده است.
از تاريخ تولد و حياتش اطلاع زيادى در دست نيست؛ تنها گفته‌اند كه تا پايان عمر در شهر خود مانده و به جايى سفر نكرده است. استادان وى ناشناخته‌اند. از شاگردانش نيز تنها ابن ابى‌مريم نحوى، خطيب و عالم شيرازى را نام برده‌اند. تبحر تاج‌القرّاء در علوم قرائت و غريب القرآن و متشابه القرآن بوده و در اين زمينه آثار مشهورى نگاشته است. ابن جزرى وى را امام كبير، ثقه و داراى مرتبت بلند خوانده و ياقوت حموى او را اعجوبه‌اى در استنباط و دقت فهم دانسته است. تاج‌القرّاء معتقد بود كه ترتيب كنونى سوره‌هاى قرآنى، آسمانى بوده و در لوح محفوظ نيز بدين‌گونه است. او اندكى بعداز 500 درگذشته است.
مهم‌ترين آثار تاج‌القرّاء - كه پاره‌اى نسخ خطى از آنها موجود است - عبارتند از:
- خط المصاحف، در حوزه قرائت؛
- البرهان في (توجيه) متشابه القرآن، حاوى بحث از متشابهات قرآنى و فايده و حكمت آنها؛
- لباب التفاسير (التّفسير) كه تكمله و ادامه كتاب البرهان او محسوب مى‌شود؛
- العجائب و الغرائب كه به عجائب القرآن نيز شهره است. در مقدمه اين اثر علت تأليف آن، رغبت مردم به غرائب تفسير قرآن و نيز حديثى از پيامبر (أَعْرِبُوا القرآنَ وَ الْتَمِسُوا غَرائِبَه) ذكر شده است؛
- النِظامى كه خلاصه اللمع اثر ابن جنّى در نحو است؛
- الإفادة؛
- العنوان؛
- الإيجاز يا مختصر الإيضاح كه خلاصه الإيضاح اثر ابوعلى فارسى (متوفى 377) است. اين سه اثر در نحو است.
منابع مقاله
دانشنامه جهان اسلام، ج 6، ص 45، به قلم محمدهانى ملاّزاده.