قمشهای، محمدرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: تعليقات و حواشي' به '') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|data-type='authorWritings'|[[مجموعه آثار حكیم صهبا به همراه زندگی‌نامه عارف الهی آقا محمدرضا قمشهای]] | |data-type='authorWritings'|[[مجموعه آثار حكیم صهبا به همراه زندگی‌نامه عارف الهی آقا محمدرضا قمشهای]] | ||
[[مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس]] | [[مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس]] | ||
[[تمهید القواعد]] | [[تمهید القواعد]] | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۵۰
| نام | قمشهای، محمدرضا بن ابوالقاسم |
|---|---|
| نام های دیگر | حکیم صهبا، محمدرضا
صهبا قمشهای، محمدرضا صهباى قمشه‌اى، محمدرضا آقا محمدرضا قمشه‌اى قمشهای اصفهانی، محمدرضا |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1306 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مجموعه آثار حكیم صهبا به همراه زندگی‌نامه عارف الهی آقا محمدرضا قمشهای |
| کد مؤلف | AUTHORCODE4767AUTHORCODE |
محمدرضا قمشه‌اى فرزند شيخ ابوالقاسم، در سال 1234ق در قمشه اصفهان متولد شد.
پدرش از فضلاء و علماء در قمشه بود. ايشان از عارفان الهى و حكماى اربعه تهران است كه مدرس عرفانى و حكمى خاص خود را بر مبناى آثار محى‌الدين عربى و شارحانش و مشرب صدرايى تشكيل داده است.
وى انتقال‌دهنده مكتب عرفانى اصفهان به حوزه تهران بوده و فتح باب عرفانيات در تهران از وى آغاز شده است. مى‌گويند سلسله اساتيدش به ملاعلى نورى و آقامحمد بيدآبادى و سپس تا ملاصدرا و از وى تا شيخ الرئيس ابن سينا مى‌رسد.
او پس از تحصيل حكمت نزد آقا ميرزا حسن نورى و حاج محمد جعفر لاهيجى، شروع به تحصيل در عرفان نظرى و آثار محى‌الدين و صدرالدين قونوى نزد آقا سيد رضى لاريجانى كرد و پس از استاد، بر كرسى تدريس عرفان و آثار محى‌الدين عربى نشست. وى بيشترين استفاده را از عارف بزرگوار آقا سيّد رضى لاريجانى برد.
ايشان احاديث و رواياتى كه مقام و منزلت والاى اهل بيت(ع) را بيان مى‌كردند، قبول كرده و به معانى احاديث كه از ظواهر آن‌ها فهميده مى‌شود، پايبند بودند. علاوه بر اين، نسبت به فقيهان احترام زيادى قائل بود و آن‌ها را دوست مى‌داشت و در بسيارى از مسائل شرعى به آن‌ها رجوع مى‌نمود.مى‌گويند متقابلاً فقهاى عظام به اهل حكمت و عرفان احترام نهاده از امثال او در بعض موارد كه مورد هجمه متعصبين و متحجرين قرار مى‌گرفتند، دفاع كرده و از مقامات عالى آنان ياد نموده‌اند. ولى به هر حال، بر اساس عوامانه كردن دين توسط برخى از فقها به دليل عدم تفقّه در جامعيت دين؛ حكم به تكفير حكما و عرفامى‌كردند. به طورى كه در مورد ايشان برخى بر سر منابر، حكم به تكفيرمى‌نمودند.
تأليفات
- رساله ولايت
- رساله موضوع الخلافة الكبرى
- رساله در شرح حديث زنديق
- رساله فى الفرق بين الاسماء الذات و الصفات
- رساله در شرح اسفار اربعة
- رساله در موضوع علم
- حواشى بر اسفار
- تعليقات بر شواهد الربوبية
- رساله در تحقيق معانى جوهر در لسان اهلاللّه
- حواشى بر فص محمدى و فص نوحى و فصوص ديگر
- حواشى بر كتاب تمهيد القواعد ابن تركة
- حواشى بر مفتاح قونوى
- رساله وحدة الوجود
- ديوان اشعار با تخليص صهبا
- رسالة فى الرد على الاعتراض على دليل الامتناع امتزاج مفهوم واحد من الحقائق المختلفة
- رساله جوابيه در شرح فقره (اللهم انى اسئلك مِن بهائك بابهاه و كل بهائك بهى)
وفات
ايشان در سال 1306 در تهران وفات يافت.
منابع مقاله
وب سايت دايرۀ المعارف طهور