كتاب النوادر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''كتاب النوادر''' به زبان عربى تأليف [[قالی، اسماعیل بن قاسم|ابوعلى، اسماعيل بن قاسم بن عيذون قالى]]، مشهور به [[قالی، اسماعیل بن قاسم|ابوعلى قالى]] (288 - 356ق)، | '''كتاب النوادر''' به زبان عربى تأليف [[قالی، اسماعیل بن قاسم|ابوعلى، اسماعيل بن قاسم بن عيذون قالى]]، مشهور به [[قالی، اسماعیل بن قاسم|ابوعلى قالى]] (288 - 356ق)، | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۵۷
| الأمالی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | هلل، صلاح بن فتحی (محقق)
جلیمی، سید بن عباس (محقق) قالی، اسماعیل بن قاسم (نويسنده) بکری، عبدالله بن عبدالعزیز (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | "النوادر"
"ذیل الامالی" "الـتنبیه مع اوهام ابی‌علی فی امالیه" |
| ناشر | مؤسسة الکتب الثقافیة |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1422 ق یا 2001 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | احادیث اهل سنت
ادبیات عربی - قرن 4ق. - مجموعهها قالی، اسماعیل بن قاسم، ۲۸۸ - 356ق. الامالی - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PJA 3974 /الف8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
كتاب النوادر به زبان عربى تأليف ابوعلى، اسماعيل بن قاسم بن عيذون قالى، مشهور به ابوعلى قالى (288 - 356ق)،
این رساله به شيوه الأمالي نگاشته شده و در آن، اشعار و خطب مهم را نقل و شرح كرده است، این رساله به همراه دو رساله الأمالي و ذيل الأمالي القالي از ابوعلى قالى و رساله التنبيه على اوهام القالي في اماليه، ابوعبيد عبدالله بن عبدالعزيز بن محمد بكرى و در کتاب الأمالي مع كتابی ذيل الأمالي و النوادر به چاپ رسیده است.
این كتاب، با اخبار عروة بن حرام و عفراء و شرح داستان آنها شروع مى‌شود و در ادامه، از امثال و اقوال عرب، نهار نزد عرب، كلام حضرت اميرالمؤمنين(ع) در مورد ايمان و يقين و زهد و عدل و... سخن به ميان آمده است.
آنچه در پايان بايد به آن توجه كرد اين است كه قالى بغدادى در نزد بزرگ‌ترين استادان ادب عربى و حديث و قرآن مانند زجّاج، اخفش، ابن دريد، ابن انبارى و ابن قتيبه درس خوانده و ميراث علمى آنان را به اندلس انتقال داده و در اين كتاب پيوسته به آموخته‌هاى خويش از آنان استناد جسته است.
ابوعلى قالى، در شرح واژگان، بيشتر به سخنان لغويان برجسته، به‌ويژه اصمعى، ابن دريد و ابن انبارى استناد مى‌كند؛ به‌گونه‌اى كه تقريباً هيچ صفحه‌اى از اين اثر را نمى‌توان يافت كه نام يكى از اين دانشمندان در آن نيامده باشد.